Sevgili Esin Övet "Hıncal ağbi de bana taktı" demesin. Yazılarını devamlı okuduğum belki de tek magazin köşe yazarı o da, ondan..
Hülya Avşar'ın tişörtlerini eleştirmiş. Hülya da ona "Onlar öyle değil. Giyip bakman lazım" diye bir açıklama yazısı göndermiş.
Esin, Hülya'nın gönderdiği tişörtleri kabul etmediğini söylüyor. Gerekçe..
"Kendi paramla aldığım zaman daha objektif olabilirim.."
Yani gazetecilik, bir tişörtten etkilenecek kadar ucuzladı mı?.
Yemek yazısına "Parasını ödedim ha.. İşte faturası" diye başlar hale geldik.. Bir yemeğe fikrini satacak hale geldi yani, ülkemizde mesleğimiz..
Dünyanın her yerinde, özel konuların gazetecileri özel muamele görürler. Sinemalara, tiyatrolara davet edilirler. Kitaplar, CD'ler, DVD'ler yollanır. Diyelim yepyeni bir elektronik eşya, mesela cep telefonu modeli çıktı, The New York Times, The Times gibi en saygın gazetelerin uzman yazarlarına yollanır. Adam da oturur "3 aydır kullanıyorum, bakın işte artıları, eksileri" diye yazısını kaleme alır. Ne kendisi, ne gazetesini yönetenler, ne de okurları "Bir telefona satıldı" diye düşünmezler..
Bu meslek, karşılıklı güvene dayanır. Okur sana, sen önce kendine, sonra okuruna güveneceksin..
Bu güven yoksa, fatura bulmak çok mu zor Türkiye'de.. "Kendim aldım" diye belgelemek..