Geçen kasım ayında ülkemizi Fransa'da başarı ile temsil eden milli sporcu, futbola gösterilen ilginin cimnastiğe de gösterilmesi gerektiğini düşünüyor.
Bize kendinden bahseder misin?
Kırıkkale'de 1994'te doğdum. Ailemle birlikte Ankara'da yaşıyorum. Annem ev hanımı, babam emekli polis… Cimnastiğe 2000 yılında ritmik cimnastikle başladım. 2006 yılından beri aerobik cimnastik branşıyla uğraşıyorum. Aerobik cimnastik milli takım sporcusuyum.
Eğitim durumun?
Şu an lise mezunuyum. Cimnastikte hedeflerim olduğu için okulu biraz ertelemek durumunda kaldım. Cimnastik gerçekten zor ve çalışmaları yorucu. Çok zaman alan bir spor…
KAYDIMI ANNEM YAPTIRDI
Cimnastiğe nasıl başladın?
Cimnastiğe 7 yaşında yani geç bir yaşta başladım. Annemin gençliğinde cimnastiğe çok ilgisi varmış. Kendi yapamadığı için de bu hayali çocuklarında gerçekleştirmek istemiş. Cimnastik için bir yer araştırırken 19 Mayıs Cemal Alpman Cimnastik Salonu'nda yaz okulu afişini görüp kaydımı yaptırmış. İkinci antrenmanda, altı sene antrenörlüğümü yapan Yıldız Venedik ailemle konuşup beni ritmik cimnastikte kendi kulüplerine çağırmış.
Seçim sana ait değil ama severek yapıyorsun…
Annem bu konuda en büyük destekçim. Babam istemiyordu. Çünkü gerçekten çok emek ve fedakarlık isteyen bir spor branşı… Annem gizli gizli götürüyordu. Daha sonra yarışmalarda elde ettiğim başarılar ve cimnastiği bu kadar çok sevmem bana daha çok destek olmalarını sağladı. Bu zamana kadar da her konuda arkamda durdular. Ben de onlara layık olmak için çalışıyorum.
PES ETMEME DUYGUSUNU AŞILIYOR
Spor hayatında ne gibi zorluklarla karşılaşıyorsun?
Sporculuk zor bir uğraş. Her şeyinle fedakar olman gerekiyor. Okul ödevleri, sınavlar olduğunda hem antrenman yapıp hem de ders çalışmak zorunda kaldım. Bunun dışında sakatlıklarım oldu ve sakatlığım olduğu halde antrenman yapmak zorundaydım. Üst üste başarısız olduğum dönemler oldu. Başarısızlığın soktuğu psikolojik durumu kaldırmak beni çok zorladı ama cimnastiğin verdiği pes etmeme duygusu bu zorlukları aşmamı sağladı.
Başarısızlık yaşadığında bırakmayı düşündün mü?
Zaman zaman düşündüm tabi ki. İlk hedefim olan milli takıma geç girmek, bırakmayı istemem de çok etkili oldu. Ama cimnastiğe olan sevgim bunun her zaman önüne geçti.
Kariyer hedefin ne?
En başta milli sporcu olarak ülkemi yarışmalarda daha çok temsil etmek istiyorum. Sonrasında elbette cimnastik, hayatımda olmaya devam edecek. Temel jimnastik eğitimi vererek başlayıp ileride milli sporcularım olsun istiyorum. Bunun yanında kendimi farklı spor dallarında da geliştirerek yetişkinlere de sporun faydalarını anlatmak ve bizzat uygulatmak istiyorum. Hayatın bana ne getireceğini bilmiyorum ama kesinlikle bu işin içinde olacağım.
ÜLKEMİZİ TEMSİL ETTİ
Kariyerinde dönüm noktaları var mı?
Ritmik cimnastiği bırakıp aerobik cimnastiğe geçme kararı aldığımda bu kararı uygulamak bana çok ağır gelmişti. Antrenörüme sarıldım ve ağladım. Bugün iyi ki bu kararı vermişim diyorum. Kasım ayında Fransa'da yapılan Aerobik Cimnastik Avrupa Şampiyonası'na gidip ülkemi temsil etme şansı bulmuş oldum. Bu alanda ülkemiz en son 2005 yılında temsil edilmişti.
Cimnastiğin hayatındaki yerini birkaç cümleyle özetleyebilir misin?
Benim için her şey demek. Çünkü güzel arkadaşlar edindim ve en değerli dostum olan Yeliz Boylu'yu bu spor sayesinde tanıdım. Saygıyı, disiplini, azmi, hırsı her şeyi cimnastik bana kazandırdı.
BÜTÜN SPORLARIN TEMELİ AMA...
Sence ülkemizde cimnastik hak ettiği yerde mi?
Kesinlikle hak ettiği yerde değil. Bütün sporların temeli olup da bu kadar değersiz gözükmesi bence bir sorun. Ülkemizde sadece futbola verilen değer cimnastikle birlikte diğer branşlara da verilse daha çok ilerleyeceğimizi düşünüyorum.
Buradan sporun ilgililerine iletmek istediğin bir mesajın var mı?
Sporun faydaları tartışılmaz. Ülkemizde insan sağlığı için spora gönül veren ve profesyonel sporcu yetiştiren çok iyi antrenörlerimiz var. Fakat spora yeteri kadar değer verilmemesi yüzünden ilerleyemiyoruz. Tek isteğim birazcık değer... Zaten yeterli değer verildiğinde spor için her şey en iyi şekilde gelişecektir.
