Aile olarak müzikle iç içe yaşıyorduk. Babam piyano ve mandolin, annem mızıka, amcalarım ise akordeon çalardı. Yazın okullar tatil olduğunda halama giderdim. Kuyruklu kocaman bir piyanosu vardı. O piyanoda 'Buruk Acı'yı çalardım. Evimizde de piyanom vardı. Küçük yaşta piyano, mandolin, melodika derslerini aldım. Yine müziğin yanı sıra tiyatro ile de ilgili idim. Bir gün annem müzik öğretmenimle konuşmuş, ders alarak konservatuara hazırlamamı istedi. O ilk adımımız oldu. Ondan sonra sınavı kazanarak Ankara Devlet Konservatuarı'na başladım. Tiyatro Bölümü'nü de kazandım, hatta Cüneyt Gökçer anneme babama rica etmişler, 'Lütfen Tiyatro Bölümü'ne verin' diye ama annem de babam da opera okumamı istediler. Çünkü benim operaya olan aşkımı biliyorlardı. Okulumun son senesine başlamak üzereydim ki şan hocam Yalçın Davran opera korosunda Alto ihtiyacı olduğunu ve sınav açılacağını, benim hemen sınava girmemi söyledi. Daha okulum bitmemişti. Hem okuyup hem de operada olabilirim diye düşündüm. Sınavı kazandım. Annemlere Opera korosu sınavını kazandığımı söyledim. Ben okulu sevinçten unuttum tabi. Ailem Manisa'da oturuyordu. Annemle babam hemen Manisa'dan Ankara'ya gelerek o zamanın Genel Müdürü Rahmetli Ferit Tüzün'e gitmişler ve okulumun bitmesi gerektiğini anlatmışlar. Benim opera sevincim kursağımda kaldı o sene. Ferit Tüzün beni çağırıp 'Kadronu tutacağım. Sen de okulunu bitirip operaya geleceksin tamam mı?' dedi. El sıkıştık ayrıldık. Ertesi sabah Ferit Tüzün'ün vefatını duyduk. Şok geçirdim. O kadar üzüldüm ki anlatamam. Kendileri çok istedi okulumu bitirerek operaya girmemi ve en son imzaladığı evraklar benim evraklarımdı. Nurlarda yatsın. Ben de okulumu bitirdim ve opera korosunda çalışmaya başladım. Ondan sonra koro, solo, yurt dışı, yurt içi konserler, operalarla yıllarca emek verdim. Çocukluğumda evimizde Mevlana'dan çok bahsedilirdi. Küçükken Konya'ya gidip Şeb-i Aruz' u izlemeyi o yüzden çok isterdim. Kendi kendime de 'Niye başka şehirlerde de Şeb-i Aruz yapılmaz ki?' diye düşünürdüm. O kadar doluydum ki Mevlana ile. Yıllar sonra onun sözlerini okudukça arya tınılarında Mevlana şarkıları yazasım geldi kendiliğinden. Danslarıyla, sema ayiniyle, şiirleriyle çok keyifli bir eser oldu. Ankara'da üç temsil yaptık. Bunların ikisi Türkiye Barolar Birliği'nde, diğeri de zamanın TBMM Başkanı Köksal Toptan'ın eşinin himayelerinde gerçekleşti. Denizli, Manisa, İzmir, Ordu, Antep, Urfa, Hatay, Çanakkale ve birçok şehirde bu eseri sergiledik. Böyle bir şeyi gerçekleştirebildiğim için çok mutluyum. Yunus Emre benim için aynı Mevlana gibi çok önemli. Çünkü felsefesi insan sevgisidir ve ayrıca edebiyata katkısı çok büyüktür. Zamanımızda sevginin yerini maddiyat aldı. Bu nedenle maneviyat unutulur hale geldi. Oysaki Hak aşkı her daim benimsenmeli ve Hak yolunda insanlar arınmalı. Bu yüzden Yunus'un özellikle gençler adına da çok önemli olmasını diledim. Kültür Bakanlığı Müsteşarı Özgür Eraslan Bey beni davet ederek Yunus Emre'yi sahneye koymamı istedi. Haziran 2014'te Resim Heykel Müzesi'nde dansları, semah gösterisi, şiirleri ve arya tınılarındaki ilahilerle dopdolu olarak sahnelendi. Teftiş Kurulu Başkanı Asım Keser Bey, sanata ve sanatçıya değer verir. Kendisine desteği için teşekkürler.
OKSİJEN KOROSU ÇOK BÜYÜK İLGİ GÖRDÜ
Çocuklarla çalışmaya nasıl, ne zaman başladınız, anlatır mısınız?
1997 senesinde sokakta çalışan çocuklar ve sokak çocuklarıyla ilgili çalışmalar yapıyordum. Kızlarım Beste ve Arya ile de müzik yapmak istiyordum. Yoğun çalışmama rağmen çareyi koro kurmakta buldum. Önceleri mahallemizdeki tanıdığım kişilerin çocukları, dostlarımın kızları derken minicik harika bir koro ortaya çıktı. İsmini 'Oksijen Korosu' koyduk. Onlara hem çevre bilinci hem de müzik aşılıyordum. Oksijen Korosu ile TV'lerde konserler verdik. Çok aktiftik. Ankara Çevre Vakfı bizi çok önemsiyordu. Dönemin Ankara Valisi Yahya Gür beni sanat danışmanı yaptı ve koromuza sponsor oldu. Koromuzla ilk CD'mizi yaptık. Aranjesini Can Atilla'nın yaptığı güzel bir çevre şarkıları CD'si oldu. O minik koroyla Süleyman Demirel'in döneminde Cumhurbaşkanlığı'nda bile konser verdik.
TİYATRO ESERİ DE YAZIYOR
Bunlar dışında hangi projelere imza attınız?
2010'da Almanya'dan bir davet aldım. Duisburg Filarmoni'yle 'Ninniler ve Masal Anlatma Tekniği ile Reji' adı altında bestelemiş olduğum ninnileri 19 ülkeyle birlikte yarışmaya, konsere koydular. Bir ninnimin adı olan 'Melekler Seni Dinler' adını da festivale verdiler. Türkiye'ye geldikten sonra rejisi, müzikleri, kostümleriyle her şeyi bana ait olan 'Ninniler, Kırmızı Pabuçlu Kız ve Sihirli Müziği' sahneye koydum. Görme engelli çocuklarla, TBMM Başkanı Cemil Çiçek Bey'in eşlerinin himayelerinde yaptığımız "Veysel'den Yunus'a" adlı eserimin çalışması beğenildi. Rahmetli annem Manisa'da eşyalarımın arasında konservatuarda tuttuğum günlüğümü bulmuş. Bana vererek kitap yapmamı istedi. Yazdım ve adını EDA koydum. Kitapla ilgili ilk ödülümü Dünya Kadınlar Günü'nde Harran Üniversitesi İletişim Fakültesi'nden aldım.
Gerçekleştirmek istediğiniz özel bir proje var mı?
Sahneye çocuklarla ilgili bir müzikal koymak istiyorum. Leyla Gencer Sahnesi'nde her sene prodüksiyonlar hazırlayarak oyunlarımızı sergiliyoruz. Çocukların sahne tozu yutarak sahneye çıkmaları, kostüm giymeleri heyecanına ortak oluyorum. Aynı zamanda iki kişilik tiyatro oyunu yazıyorum. Bu eseri sahneye koymak önemli isteklerimden biri. Bir diğeri de bir müzikalde karakter rolü oynamak.
Sahnede operada ve sanat yaşamının içinde oldukça yoğun bir kadınsınız. Bu durum ev hayatınızı nasıl etkiliyor? Eşinizin size katkısı oluyor mu?
Bolu İzzet Baysal Üniversitesi ve Konya Selçuk Üniversitesi'nde Konservatuar Şan Bölümü'nde eğitim görevlisi olarak da çalıştığım için kendime çok fazla vakit ayıramıyorum. Dolayısıyla, evde, eşim opera sanatçısı Cumhur Böler'in (tenor) de çok yardımı oluyor. Hayatı paylaşmak gerektiğine inanıyor.
BÜYÜKŞEHİR SAHİP ÇIKTI
Serbest koro çalışmalarınızı nerede yaptınız. Opera izin veriyor muydu?
Saray Çocuk Rehabilitasyon Merkezi'nde iki kızım ve eşimle birlikte koro çalışmaları yapıyorduk. Fakat o dönem operada çalışırken yeni gelen idare salonların yetersiz olduğu gerekçesiyle 'Burada çalışamazsınız' diyerek bize yol gösterdi. Bu duruma çok üzülerek Büyükşehir Belediyesi'ne başvurdum. İzin verdiler. Çok üzülmüştüm, kendi kurumumdan izin alamamıştım. Büyükşehir Belediyesi çalıştığımız salona piyano tahsis etti. 5 sene çocuklarla o salonda koro çalışmaları yaptık. Daha sonra evde çalışmalar yaparak küçücük Oksijen Korosu'ndan konservatuarlara bir dolu çocuk hazırladım. Benim için çok gurur verici bir durumdur. Yıllar sonra Leyla Gencer Sahnesi'ne Çocuk Bölümü'ne idareci oldum.
