Beyoğlu'nda, Tünel Meydanı'nın hemen arkasında bulunan, meyhaneleriyle ünlü Asmalımescit Mahallesi, 10 yıl önce kendiliğinden gelen bir değişimle, sanat galerileri, atölyeler, kafeler, müzik ve kitap dükkânlarının bol bulunduğu bir mahalle haline geldi. Burası, Beyoğlu'nda yeni bir yer arayan, biraz da rahat etmek isteyen, sokakta çayını, kahvesini, içkisini içmeyi seven herkesin uğrak yeri oldu. Ardından 1999'da Babylon'un açılmasıyla birlikte, müzik için de Asmalımescit'te giriş katından bir ev tutuldu. Zamanla Asmalımescit'in seveni, geleni gideni arttı. Onlar arttıkça da yeni mekânlar açıldı ve yeni mekânlara yeni müşteriler geldi. Böylece son iki yıl içinde Asmalımescit beklenenin çok daha üstünde bir değişim yaşadı. Şimdi, Asmalımescit'te hele haftasonu, özellikle akşam saat 20.00'den sonra yürüyecek, oturulacak, sohbet edilecek yer yok. Gece saat 04.00'a kadar açık kalan barlar, sokaklarda adım atacak yer bırakmayan masalar ve sandalyeler, bu mahallenin tek hâkimi oldu. Bu durumun zararı, orayı sevip de vakit geçirmeye gelenler kadar hatta daha fazlasıyla orada oturan mahalle sakinlerine dokunuyor. Onlarda, yürüyecek yer kalmamasının yarattığı endişe, yangın, deprem ya da hastalık gibi bir acil durumda sokakların müdahale edilemeyecek bir halde olmasından kaynaklanıyor. Durum böylece birkaç masa ve sandalyeden çıkarak, yaşamsal bir boyuta kavuşuyor. İşte onlardan biri, Apartman Project'in sahibi Selda Asal, aralık ayından beri bu durumla mücadelenin yolunu arıyor. Belediyeye karakollara yaptığı şikâyetler yetmeyince o da kendi yolunu yani çağdaş sanatı kullanıyor. Asal, Aparman Project'te düzenlediği sergilerde yaşam alanına ve bu alana müdahele eden duruma odaklanıyor. Son olarak 'Masa Meselesi' ve bugün sona erecek olan Maria Karametou'nun '163: That Which Stays' adlı sergilerini ağırlayan Aparman Project bu vesileyle, konuya değiniyor. Asal, "Burada bir katliam yaşanıyor ve yerel yönetim meselenin farkında değil," diyerek yanıt veriyor.
- Asmalımescit'teki kafe ve barların geldikleri noktayla ilgili tam olarak nelerden rahatsızsınız?
- 1999'dan beri sergiler açan, yurtiçi ve dışından birçok genç sanatçının önünü açan Apartman Project'in brandalar çeşitli separasyonlar, lambalar, masalar ışıklı panolarla fiziksel olarak önünün kapatılmasından rahatsızım. Ve bunlar kanun nizam dinlenmeden, tüm şikâyetlere karşın emrivaki gerçekleşirken, şiddet ve tehditlere maruz kalmaktan rahatsızım. Belediye ve zabıtanın bu konudaki ataletinden de şikâyetçiyim.
- Bu rahatsızlık için hangi yollara başvurdunuz ve nasıl sonuç aldınız?
- Şiddet arttığında bazen kendimi karakolda, bazen belediyede, bazen zabıtada ve en sonunda savcılıkta buldum. Ben de bu işi Apartman Projesi'nin bu bağlamda yapılan işleriyle ifade etmeye karar verdim. Aralık ayından beri bu bağlamda Nancy Atakan'ın 'Tutunmak', Irmak Canevi'nin 'Kırılım', Nejat Satı'nın 'Aferin', Kemal Seyhan'ın 'Masa Meselesi' adlı sergileri açıldı. Önümüzdeki dönem sergilerin devam edecek.
- Burada yaşayan ve bundan rahatsızlık duyan diğer sanatçılar hangileri?
- Gülsün Karamustafa, İpek Duben, Elif Çelebi, Yusuf Taktak, Orhan Taylan, Handan Börüteçene ve Seza Paker.
