Çocuklar için yazdığım Duygularım ve Davranışlarım serisinin son iki kitabı çıktı. 12 yaşa kadar olan çocukların bu yaşa özgü bazı zorluk çekilen duygu ve davranışlarını, baş etme yollarını anlatan, bir seri oluşturmaya çalıştık. Bilgisayar kullanımından kardeş kıskançlığına, dikkat eksikliğinden gece korkularına birçok konuda hazırladığım kitapların son iki kitabı okulda zorbalık ve iştah-yemek sorunları üzerine. İştahsız çocuk kitabını haftaya bırakıp, okulda zorbalık konusu yeniden hatırlayalım istedim. Çünkü okulda zorbalık gittikçe artan, çocukların okullarda küçük tartışmaları boyutunun çok üstünde olan, bazı çocukların zorbalar tarafından fiziksel ve ruhsal travamalara uğratılması nedeni ile okula gitmeme, içe kapanma, depresyon hatta intiharlara neden olan bir sorundur.
Okullarda bazı çocuklar sosyal güçlerini, kendilerinden zayıf olan okul arkadaşları üzerinde kullanırlar. Bunun amacı kendi güçlerini artırmaktır. Taciz ve zorbalık çocuk yalnız olduğu zamanlarda daha çok uygulanır. Diğer çocuklar kendi başlarına gelmesinden korktukları için suçludan yana olmaktadır. Ayrıca bu durumda konuşmamakla kendilerini korumaktadırlar. Böylece zorbalık ve taciz sadece uygulayanı değil, tüm okulu etkilemektedir. Zorbalığı yapabilecek çocuklar daha ilkokuldan tanınabilir. Onlar çok küçük yaşlarda bile belirli çocuklara karşı çeteler oluşturabilmekte, sürekli uğraşacakları yeni çocukların arayışına girmektedirler. Bu rolü bırakmaları zor olmaktadır. Yükselmeyi zayıf olan öğrenciye fiziksel ya da psikolojik olarak zarar vermekle olanaklı görürler. Bu şekilde güç elde etmeyi genellikle evde öğrenmişlerdir. Çünkü evde çoğunlukla fiziksel şiddetle disiplin görmekte, şiddet içerikli filmler izlemekte, oyunlar oynamaktadırlar. Kurbanlar ise, kaygı ve çaresizlik içinde bu durumu kimseyle paylaşmamakta ve uzun süre zorbalığa maruz kalmaktadırlar. Gittikçe okul onlar için bir felaket yeri haline gelmektedir.
Zorbalığı yenmenin en etkin yolu güç kaynağını durdurmaktır. Ama etkilerini iyileştirmek uzun sürer. Zorbalığa uğrayan çocuklar güven ilişkisi kurmakta zorluk çekerler. Başkalarına olduğu gibi, kendilerine de güvenleri azdır. Bu durumu erken dönemde durdurmak çok önemlidir. Öğretmen varlığını hissettirir ve tüm öğrencilere aynı şekilde davranırsa, öğrenciler de bazılarını grup dışına itmeye çalışmazlar. Sınıfta küçültücü sözler kullanmamaları, zayıf öğrencileri sınıf içinde eleştirmemeleri yardımcı olur. Öğrenciler durumu paylaştıklarında ailelerinin kendini suçlayacağından korkar. Ayrıca aileleri şikayet ederse taciz ve zorbalığın artacağından korkarlar. Ailenin dikkat etmesi gereken şeyler vardır: Açıklanamayan okula gitmede isteksizlik, korku ve kaygı, uyku sorunları, eşyalarında kaybolma ya da hasar. Bu tip durumlardan şüphelenince çocuğa anlatması için ortam hazırlamak ve zaman tanımak gerekir. Öğrenince onun suçu olmadığını belirterek çözüm arayın. Çocuğunuzun başını daha fazla derde sokmadan okulla konuşup okulun tutumunu takip etmek gerekir.
