Geçen gün bir okurum aradı, - Bıktım Hülya hanım bıktım.. Feryat , figan yine... Okurum haklı, daha doğrusu okurlarım haklı... Daha önce de bu konuda çok telefon ve elektronik posta almıştım... Aynı olayları çoğu defa ben de yaşıyorum... Gelelim sadede; Sevgili okurlarım, cep telefonu demek bence; çok özel telefon demek! Ama bizim ülkede nerede bu saygı... Olur olmaz yerde, olur olmaz kurum ve kişiler arıyor... Okur deli olacağım Hülya hanım demekte yerden göğe haklı. Ben de deli olacağım... Bankalar vızır vızır arar. İstemiyorum kredi kartı dedikçe, sanki dalga geçiyorlar. Biri kapatıyor diğeri arıyor. Hele hangi isminizle hitap edeyim, konuşmamız kayıt altında cümleleri beni zivanadan çıkarıyor. Anlat derdini bir an önce diyorum... Ama arka arkaya uzun uzun ballandıra ballandıra geliyor talepler... Bir hafta içinde arayanları sıralasam , Hülya hanım bu ne şaka mı diyeceksiniz... Bir kaplıca tanıtımı, on banka, altı telefon teklifi... Yani telefon satışı... Üç internet... Yedi otel tanıtımı... Dört güzellik salonu... İki erotik malzeme firması... Evet yanlış duymadınız, erotik malzeme, pes artık vallahi dedirtti yani... Bu arayanlar listesiydi. Bir de mesaj vaziyeti var. O daha da facia bir durum! Her gün mesaj hanesi abuk sabuk mesajlarla doluyor. Hiç tanımadığı şirketler, satıcılar...Yoruldum, silmekten, onlar bıkmadı göndermekten... Lütfen mesaj yollamayın diye yazıyorum da. Kim duyarlılık gösteriyor? Hiç kimse, aynen devam ediyor mesajlar. Benim bildiğim cep telefonu çok özel bir iletişim durumudur. Kartvizite dahi yazılmaz, kurumsal protokol kurallarına göre. Kişi kendi uygun gördüklerine verir, cep telefonunu. Nereden bulup arıyor bu firmalar telefonları bilemiyorum... Kişinin özeline bu kadar girilmez. Yok mu bunu bir denetleyen? Serbest ekonomi dediysek bu kadar da değil yani dostlar! Mahremiyete biraz saygı, biraz özen lütfen! Sevgili okurlarım özelinize özen gösterilecek güzel günler dilerim sizlere!
