Ankara'dan İzmir'e 1974 yılında gelip yerleştim. Bornova'daki üniversite lojmanlarında, bir pazar günü ikindi vakti bahçede arabamı temizlemeye çalışırken Manisa tarafından gelen arabaların kaputlarının üstündeki kardan bebekleri gördüğümde "Herhalde Balıkesir'den falan gelirken oraların karını da getiriyorlar" diye mırıldandığımda, komşum "Onlar 3-4 kilometre ötedeki Sabuncu Beli'nin karları" açıklamasını yaptığında şaşırıp kalmıştım. O günden sonra da bazı şiddetli kış günlerinde İzmir'in birkaç saatliğine beyaza büründüğü görüldü. Üniversite öğrenciliğim sırasında Ankara'dan Kayseri'ye giderek yaptığımız kayak kampları ve kazandığım bröve kayağı bende bir tutku haline getirdiği için İzmir'de de gözlerim hep karlı ortamı aramıştı. Arkadaşlarım "Madem o kadar meraklısın, Bozdağ'a neden gitmiyorsun?" deseler de kaçmaktan kovalamaya vakit bulamadığım için yolumu bir türlü Bozdağ'a çevirememiştim. Sonunda, dört yıl önce "rastgele" deyip yola koyulduk. Yola çıkmadan önce de arkadaşlarım "Kim bilir bu mevsimde Bozdağ'da ne güzel kar vardır" demekteydiler. Ankara yolu üzerinden Salihli, oradan Bozdağ'a yöneldiğimizde gözümüz kar arasa da yoldaki kilometre levhalarının yaklaştığımızı işaret etmesine rağmen karı göremiyorduk. Çok yaklaştığımız sırada yol kenarlarındaki kuytu yerlerde küçük kar birikintilerini görünce "Hiç değilse güzel bir hafta sonu geçirip, dinleniriz" diyerek teselli bulmaya çalıştık.
OTOMOBİLLERİ KAPLADI
Özel idarenin otelindeki akşam yemeğinden sonra, sohbeti koyulaştırdığımız sırada "Kar yağmaya başladı" haberi hepimizi memnun etmişti. Serpiştiren karı görmekten mutlu olarak odalarımıza çekilirken Pazar günü karlı havada neler yapabileceğimizin hayalini kurmaya başlamıştık. İple çektiğimiz sabahı gördüklerimize inanamadık. Başımızı yastığa koyduğumuzda serpiştirmeye başlayan kar hızını artırmış, biriken kar arabalarımızın boyunu bile aşmıştı. Bu durumda, karın zevkini çıkarmak bir yana akşama doğru arabalarımızı karın altından nasıl çıkartıp da eve nasıl dönebileceğimizi kara kara düşünmekteydik. Bir yandan da herkes birbirini "Olmazsa kalmaya devam ederiz" diye teselli etmeye başlamıştı. Bir gecede arabalarımızın üstünü bile kaplayacak kadar karın yağması daha önceleri de oldu mu bilmiyorum ama, Karayolları'nın yolları açmak için hemen harekete geçmiş olması, onların bu gibi durumlara hazırlıklı olduklarını da gösteriyordu. Bozdağ'a gidenlerin sürprizlere hazırlıklı olmalarında fayda olduğunu düşünürüm. Nitekim, daha önceleri de neler olmuş diye araştırdığımda 1998-1999 kayak sezonunda 4 kez çığ düştüğünü, daha sonraları otelin üzerine de çığ düştüğünü ve son olarak da 2013 Şubat ayında çığın altında kalan 4 kayakçıdan birinin hayatını kaybettiğini öğrenince buranın şakası olmayan bir bölge olduğunu anladım.
4 SAATTE 30 KİLOMETRE
Şimdi arabaların üstünü bile örten o karlı ortamdan nasıl kurtulduğumuzu merak ettiğinizi tahmin ediyorum. Bizimle beraber otelde kalan Balçova Termal'in Genel Müdürü Türabi Çelebi'den tanka benzeyen dört çekerlisi ile akşam üzeri evine dönerken bizi buralarda bırakmamasını rica ettik, misafiri olduk yola koyulduk. Önümüzdeki kar makinesi kapanan yolu açmaya çalışırken inanılmaz bir mücadele ile Bozdağ ile Ödemiş arasındaki 30 kilometrelik yolu ancak 4 saatte aşabildik. Otelde terk ettiğim arabamı da yolar açıldıktan sonra İzmir'e inen personelden biri getiriverdi. Benden, bundan böyle kış mevsiminde Bozdağ'a gideceklere öneri: Sürprizlere hazır olun. Dönmek de kalmak da var. Dönemezseniz de de üzülmeyin, her yönü ile memnun kalacağınız bir oteldesiniz. Olsa olsa tatilinizin süresi size göre değil, karın izin vermesine bağlı olur. Önceleri de otelin üstüne bile çığ düşmesinin tekrarlanması, otelin kapatılmasının gündeme gelmesi kuruluş yerinin seçilmesinde gözden kaçan bazı hususların bulunduğunu göstermektedir. Gelecek kışlarda "keşke" demek durumunda kalmamak için Bozdağ'ın yeniden incelenmesi uygun olacaktır.
