Dünyanın en büyük transatlantik gemisi Titanik'in ilk seyahatini gerçekleştireceği 1912 yılının 14 Nisan'ını 15 Nisan'a bağlayan gece bin 523 yolcusuyla birlikte okyanusun soğuk sularına gömülmesinin ardından geçen 93 yıldan sonra, bu "trajik" ve "efsanevi" geminin bir parçasına dokunmak bile tüyleri ürpertiyor.. Sinemalarda gösterilen "Titanik" faciasının en son versiyonunu izleyenler de izlemeyenler de batan bu geminin denizcilik tarihinin ilk büyük trajedisi olduğunu bilir. Ancak bu gemiyi efsaneleştiren kitapların, filmlerin, tiyatroların hiç biri, bu günlerde Atina'da sergilenen ve okyanusun 4 kilometre derinliğinden çıkartılan batık Titanik gemisinin yadigarlarını görmek ya da dokunmak kadar insanı heyecanlandırmadığı da bir gerçek..
BİLETLER, EŞYALAR
Sergi salonunun loş ışığında batık gemiden çıkartılan tabak, çanak, çatal, bıçak, kül tablaları, yolcu biletleri, dolarları, elbise ve çantaları, geminin gövdesindeki metal parçaları;1. 2. ve 3. mevkideki kabinlerin ve kaptan köşkünün repretasyonlarını inceleyen ve geminin batmasına yol açan buz parçasının imitasyonunu ağırlayan salondaki soğuğu iliklerinde hisseden ziyaretçilere geminin müzik repertuarında yer alan "çarliston" misali bir müzik eşlik ediyor. Ve bu atmosfer, ziyaretçiyi Titanik'in son günündeki kalbine götürmeyi başarıyor.. Bu sergi, dünyanın 22 ülkesinde; 22 milyon kişi tarafından ziyaret edildi. Atina'da sergilenmesinin bir nedeni de Titanik faciasında boğularak ya da donarak ölen 1523 yolcusu arasında Amerika'ya çalışmaya giden 4 de Yunanlı'nın bulunmasıydı. Titanik'in denizden çıkartılmasıyla ilgili projeler ancak 1987 yılında başlamış ve teknolojinin gelişmesiyle günümüze kadar çeşitli araç ve gereçlerle sürdürülüyor... Geminin 4 kilometre derinlikte ve her bir santimetrekarede büyük bir basınç altında bulunması, maliyeti 25 milyon dolara ulaşan ve deniz seviyesinden Titanik'in gömülü olduğu yere kadar 2.5 saatte ulaşabilen özel araştırma deniz altı gemilerinin inşa edilmesine yol açtı.
