Hayatına zenci olarak başlayıp 50 yıl sonra bir Kuzey Avrupalı kadar beyaz teniyle ölen Michael Jackson'ın kötü haberini, Alaçatı'daki Nar'da, geceyi sonlandırmak üzereyken aldık. Mekân sahiplerinin son derece hızlı bir tornistanla anında Michael Jackson şarkılarına geçişleri eşliğinde, bizim grubun acı habere ilk tepkileri aktarıyorum size: - Aaaa yazıııııkkk! (Ah garibim tadında bir acıma ses tonuyla.) - Neden ölmüş pekii? - Kemik erimesidir herhalde. Ben en son sağ kulağının düştüğünü duymuştum. - Yok yok kesin over dose uygulamak suretiyle intihar.. - Taciz ettiği çocukların ahı tutmuştur yaa! - Mırmırmırmır.. - Ne mırıldanıyorsun sen öyle? - Abi yazıktır adama, ben yine de ruhuna bi Fatiha okudum.. - Hee iyi yaptın.. Hem bak kandil gecesi gitti, mübarek insanmış demek ki.. - ???!!!!! Her zaman dilimdedir; "Allah insana ölümün bile hayırlısını versin" der dururum. Rezil olmaktan, küçük düşmekten, ama en fazla (ve biliyorum aslında çok da acıklı) 'sevilmeyen bir insan olmaktan' ölesiye korkan bir klinik vaka kadın olarak, ben gittikten sonra bile ardımdan hep övüleyim, ruhum pohpohlansın vs. isterim. Şimdi MJ hayranları, Facebook'ta sanki babalarının oğlu ölmüş gibi feryat figan mesajlar yazanlar, karalar bağlayanlar, bana kızacak biliyorum ama, inanın umrum değil. Herkes herkesi sevmek zorunda değil çünkü.. Ben de çocukluğumdan ve MJ'in çocukluğundan beri, bir türlü sevemedim rahmetliyi.. Benim için baştan ölü doğmuş bir yıldızdır kendisi.. "Aaaa.. Sen ne diyorsun kadın? Kosssskoca Michael Jackson o bi kereee! Sen kim oluyorsun da, falan da filan da.." Aman aman birader, hiç zahmet buyurup da küfür hakaret döşenmek için bilgisayara doğru pike yapmayın. Neler diyeceğinizi gayet iyi biliyorum çünkü.. Yok ödülleri, yok kaç adet albüm yapmış, ne kadar satmış, kaç parası varmış, şöyle iyi müzisyenmiş, böyle iyi dansçıymış, hepsini sayıp dökeceksiniz nasılsa.. Ama ben yıllar sonra, "Bu adamı neden bir türlü sevemedim acaba?" sorusunun yanıtını aldım ya, benim için tek geçerli bilgi budur. Bir adamın kişisel tarihinde öyle veya böyle, 'çocuk' ve 'taciz' kelimeleri yanyana gelmişse, benim için isterse dünyayı Saylonlulardan kurtaran kahraman olsun, değeri kesip attığım tırnak bile değildir. Bir de gözünüzü seveyim sadece sesini, şarkılarını, tipini beğendiğiniz insanlara bu kadar derin gönül bağlarıyla bağlanmaya kalkmayın. Hadi teenage'ler neyse de, kazzzzık kadar insanların, aslını astarını bilmedikleri şöhretlere olan düşkünlükleri, işte böyle ölümünün ardından yas ilan etmeleri vs., pek bir komik oluyor. Acıklı yanını hiç saymıyorum!