E-öğrenmenin olumlu yönleri

Günümüzde gittikçe yaygınlaşan ve çoğu üniversitenin de hızla altyapı hazırlıklarını tamamladığı e-öğrenmenin birçok olumlu yönü vardır. Bunlardan bazıları:

* Öğrenci merkezlidir.
* Öğrenci konuyu öğrenene kadar, konu üzerinde çalışabilir.
* Zaman sınırsızdır.
* Herkes kendi öğrenme hızında öğrenebilir.
* Öğrenci, konuyu anlamadığı zaman, iletişim araçları ile öğretmen ve diğer öğrenciler ile bağlantı kurabilir.
* Dünyanın diğer ucundaki bir kişinin bilgilerinden faydalanılabilir.
* Bağlantılar aracılığıyla, doğru ve istenilen kaynağa kısa sürede erişilir.
* Eğitim maliyetlerini dikkate değer anlamda düşürmektedir.
* Zaman ve mekandan bağımsızdır.
* Kişi kendini en rahat hissettiği zaman ve mekanda konuyu öğrenebilir.
* Öğrenim faaliyeti daha zevkli olabilir.
* Öğrenim materyalleri, hızlı değişen koşullara göre, kısa sürede güncellenebilir.
* Kişisel testler ile öğrenci kendi kendini sınayabilir.
* Konunun anlaşılıp anlaşılmadığına dair geri bildirimin hızlı bir şekilde yapılması motivasyonu artırır.
* Kişinin tüm öğrenim faaliyetleri raporlanabilir.
* Her tür altyapıdan ve toplumun farklı kesimlerinden gelen öğrencilere fırsat eşitliği.

E-öğrenmenin olumsuz yönleri

Olumlu yönleri olduğu gibi e-öğrenme bazı olumsuz özelliklere de sahiptir. Bunlar;

* Eğitmenler, etkili birer e-öğrenmenin nasıl olacağını öğrenmek zorundadırlar.
* Eğitmenler için geleneksel olan ders içeriğini çevrimiçi ortama aktarmak zordur.
* Bireysel geri bildirim sağlama konusunda eğitmenler açısından, çok fazla zaman alır (çünkü aktif bir katılım için daha çok öğrenci gereklidir).
* Öğrencilerin ve eğitim sağlayanların araç-gereç ihtiyaçları,
* Öğrenciler ve eğitmenler için teknik eğitim ve destek,
* Akademik anlamdaki dürüstlük,

Online eğitim alan öğrenciler için;

* Ölçme ve değerlendirmelerin türleri ve etkililiği
* Etkileşim eksikliği

E-öğrenme çeşitleri

Alanyazına bakıldığında farklı kavramlar ile karşılaşılmaktadır. Araştırmacılar; eğitim teknolojilerinin gelişimine göre yeni kavramlar ortaya çıkarmıştır. Aydın (2002) 'a göre alanyazında; web destekli öğretim (web based instruction), eşzamanlı öğretim (syncronize instruction), eşzamansız öğretim (asyncronize instruction), sanal eğitim (virtual education), bilgisayar destekli uzaktan eğitim (computer based distance education), bilgisayar ortamlı/destekli iletişim (computer-mediated communicaitons), internetle eğitim İnternete dayalı/destekli eğitim (İnternet based/aided education), çevrimiçi eğitim (online education) kavramları ile sık karşılaşılmaktadır.

E-öğrenme çeşitleri yer ve zaman açısından ele alındığında değişik şekillerde tanımlanabilir. Bunları bir tablo şeklinde gösterebiliriz.

E-öğrenme araçları

E-öğrenmenin dizaynı, geliştirilmesi ve gerçekleştirilmesi, insan kaynaklarının dışında donanım ve yazılım araçları gerektirmektedir. Donanım araçları genelde multimedia uygulamalarını kullanabilen ve internet tarayıcısı olan bir kişisel bilgisayarı gerektirir. Tabi bunların kullanılabilmesi için ağ sağlayıcılar ve kullanıcıların sürekli ulaşabileceği internet sunucular da gerekmektedir. Yazılım araçları ise genellikle çeşitli web düzenleme ve grafik araçlarını içerir.

Bunlar basit yapılı ya da karmaşık olabilirler. Brandon Hall'un yaptığı son çalışma yaygın olarak kullanılan bazı araçları aşağıdaki gibi göstermektedir;

Adobe Flash™
Adobe Dreamweaver™
Macromedia Authorware™
TrainerSoft from Outstart™
Lectora Publisher™
Adobe Captivate™
Adobe Presenter™
Articulate™
Raptivity™
Camsmith Camtasia™
En çok tanınan yazılım simülasyon araçları ise aşağıdaki gibidir.
Adobe Captivate™
Techsmith Camtasia™
OnDemand™ (Global Knowledge)
FireFly™ (KnowledgePlant)
Assima™
STT Trainer™ (STT: A Division of Kaplan)
InfoPak Simulator™ (RWD Technologies)

E-Öğrenmenin Tarihi ve E-Öğrenmedeki gelişmeler

10–15 yıldır daha iyi bilinmekte olan e-öğrenme, 10–15 yıldan fazla bir geçmişe sahiptir.

1960'larda E-öğrenme
Bilgisayarlar için önemli görülen rollerden çoğunun 1960lı yıllarda açıkça söylenmiş olduğu iddia edilebilir. Bilgisayarlar icat edildikten biraz sonra, ruh bilimciler ve eğitimciler, bilgisayarların eğitimsel güçlerine dikkat çekmişlerdir. Bilgisayar tabanlı öğretim gelişimleri, sırasıyla, öğrenmenin ve öğretmenin temel kanılarının otomatikleşmesine odaklanmıştır. Ne var ki, bilgisayar tabanlı eğitimin ilk grubunun teknik bilim adamları iki gruba ayrılmıştır: uygulamalı bilim adamları (mühendisler), ileri düzey araştırmacılar.

Bilgisayar tabanlı öğretim
1960'lar, daha sonra eğitim alanında geliştirilecek politikaları (kilometre taşı sayılan olayları) doğurdu. Her başarılı teknolojik yenilikle birlikte, yeni yetenekler ve şekiller teknolojinin desteklediği öğrenme işlemini artırmayı ulaşılır hâle getirdi. Aşağıdaki zaman çizelgesi İngiltere'deki bazı önemli olayları listelemektedir:

- 1963: The British Computer Society(İngiltere Bilgisayar Derneği), Schools' Committee adındaki okul birliğini, bilgisayar eğitimini okullarda ilerletmek için kurdu.
- 1965: İlk bilgisayar, bir İngiliz okuluna kuruldu.
- 1967: The National Council for Educational Technology(NCET) kuruldu.
- 1969: NCET eğitimde bilgisayar kullanımı ile ilgili üç adet rapor yayınladı.
- 1969: The Scottish Office, "Okulda Bilgisayar" adında geçici bir rapor yayınladı.

10 yıl süre zarfında, bu konuda çalışan bilim adamları grubu, araçlarını geliştirip düzenlediler. NCET, yaptığı çalışmaların birinde bilgisayar tabanlı öğrenme sistemlerini konu almıştır. Buna yönelik hazırladığı raporda geçen bazı ifadeler aşağıdaki gibidir:

- Öğrencilerin kullanımı için bilgi depolama,
- Öğrencileri bilgisayar konusunda eğitme,
- Karışık durumları (zaman alacak, pahalı olacak, imkânsız) örneklendirme.

Akıllı yardım sistemi
İkinci grup araştırmacılar, insan biliş ve öğrenmesini göstermek için, bilgi-yapısal- yönelimli yaklaşıma odaklandılar. Becerileri nasıl öğrenip, onlarda ne şekilde uzmanlaştığımıza dair yapay zeka çalışmalarına dayanan bu yaklaşım, Akıllı yardım sisteminin (ITS) gelişmesine öncü oldu. Akıllı yardım sisteminin işlevleri geleneksel yaklaşımlardan farklıdır. Bu işlevler, öğrencinin gereksinimi doğrultusundagerçek zamanda öğrenim oluşturmak için Akıllı yardım sistemine ihtiyaç duyarlar. Ayrıca, Akıllı yardım sistemi teknoloji ve kullanıcı arasında tartışmayı veya diyalogu sağlamalıdır. Ancak, bazı faktörler Akıllı yardım sistemi teknolojisinin gelişimini engellemiştir. İnsan bilişinin bilimi nispeten olgunlaşmamıştı ve karmaşık modelleme ve kural tabanlı sistemlerin önemli hesaplama güçleri gerektirmesi bu faktörler arasındadır.Akıllı yardım sistemleri kontrol mantığını öğretimsel içerikten ayırma eğilimiyle nitelendirilmiştir.

World Wide Web'in doğuşu
Internet ve WWW gelişmekte olan her iki grup için gündemi baştan tanımlamıştır. Internet geliştikçe , bilgiye ve veriye kolay erişim sağlayan ortak standartlar üzerine kurulmuş , geniş erişilebilir iletişim yapısı sağladı. Bilgisayar tabanlı öğretim sistemleri ,sunucu tabanlı öğrenme yönetim sistemleri ortaya çıktıkça, içerik ve kontrolü ayırarak, CD-Romdan internete doğrudan adaptasyondan web tabanlı yazılım diline ilerlemiştir.

21. yüzyılda E-öğrenme
Hızla gelişen bilim ve teknoloji etkisini eğitim alanında da göstermiştir. 20. yüzyılın sonlarında başlayan e-öğrenme, 21. yüzyılın başlarında özellikle İngiltere ve Avustralya gibi bazı ülkelerde ileri seviyede kullanılmaktadır. Özellikle 21. yüzyılın başlarında geleneksel (yüz yüze) eğitimden yeni yöntem eğitim sistemi sayılan uzaktan eğitime geçiş süreci yaşanmaktadır. Artık yüzyüze eğitimin varlığını devam ettirebilmesi konusunda insanların kafasında sorular yükselirken e-eğtimin insan hayatına her geçen gün daha etkili bir biçimde girdiği ise tartışma gerektirmeyen bir konudur. 21. yüzyıl yüzyüze ve uzaktan eğitimi bir arada yaşadığımız ilk yüzyıl olmakla birlikte son yüzyıl olma olasılığı da oldukça yüksektir.

E-Öğrenmenin geleceği

Mobil bilişim alanında gelişme olduğu gibi, bu gelişmeleri e-öğrenme alanında kullanınca "Mobil Öğrenme" alanı doğmuş oldu.Kısaca M-öğrenme de denilebilir.

Mobil öğrenme
M-öğrenme , e-öğrenme'den sonra ortaya çıkan, belirli bir alanda veya noktada durmayan, hareketli öğrencilerin ya da taşınabilir mobil teknolojilerden (notebook, mobil telefonlar, PDA, DAP-IPod, WAP, GPRS, bluetooth) faydalanan öğrencilerin öğrenmeyi alış biçimi olarak tanımlanır. Ülkemizde Anadolu Üniversitesi tarafından yürütülen açıköğretim e-Öğrenme Portalında sunulan e-Kitap, e-Alıştırma, e-Sınav, e-Danışmanlık, e-Televizyon ve e-SesliKitap hizmetleri mevcuttur ve bu hizmetler çevrimiçi ve çevrimdışı kullanılabilir. Çevrimdışı kullanılanlar; e-Televizyon ve e-SesliKitap hizmetleridir.Çevrimiçi olarak tüm hizmetler kullanılabilir. Tabii bu hizmetleri kullanmak için Mobil Öğrenme araçları kullanılır, bu araçları şöyle sıralayabiliriz;

1. Dizüstü bilgisayarları
2. Tablet bilgisayarları
3. Telefonlu cep bilgisayarları
4. Cep bilgisayarları
5. Taşınabilir medya oynatıcıları
6. Taşınabilir MP3 çalarlar
7. Akıllı telefonlar