Yok, yok askeri vesayet ve darbeler hakkında yazacak değilim. Benim derdim gerçek postaldı bir zamanlar...
Haberi bizim gazetede okuyunca anılarım yeniden canlandı. Türk mühendislerinin ürettiği, klimalı ve eskisinden 300 gram daha hafif olan, spor ayakkabı rahatlığındaki yeni postallar Türk Silahlı Kuvvetleri'nin kara personeline dağıtılacakmış...
Yıl: 1987... İzmir Narlıdere İstihkam Er Eğitim Alayı'nda vatani görevimi yapıyorum. Şansıma, Türk meteoroloji tarihinin en sıcak yazı yaşanıyor. Bırakın postal giymeyi, çorapla gezseniz bile ayağınızı mantar basıyor.
Elimde talk pudrası, sabah akşam postalımın içindeki zavallı ayacıklarıma döküyorum.
Ama ne çare? Bir postal ki, siz deyin bir, ben diyeyim 1.5 kilo... Tabanı ay yüzeyi gibi kraterlerle dolu. Çare, tabanına keçe koymak...
Düşünün, 45 derece sıcakta ayağınızda keçeli botlar ve mantardan, su toplamaktan cılk yara olmuş ayaklar...
Asker dönüşü TSK'ya o botları veren kundura firmasının Cevizlibağ'daki mağazasının önünden bile geçmemiştim uzun süre, o kadar yani...
Diyeceğim o ki, gazetelerin sayfa aralarına sıkışan o haberin, Mehmetçik için önemi, yazmakla bitmez. Allah; bulandan da, askeriyeye alandan da bin kere razı olsun.