Evet, statlarda küfrü önlemek hayal...
Neden mi bu kadar umutsuz konuşuyorum? Anlatayım: Yıllar sonra yolum Nevizade'ye düştü. Günlerden cumartesi, Galatasaray-Trabzonspor maçının başlamasına iki saat var. Galatasaray taraftarı, formaları kuşanmış, TT Arena'ya gitmeden önce 'ikmal yapmak için' Nevizade'ye uğramış.
10 dakika sonra alkol kana karışıyor. Masalardan iğrenç küfürlerle dolu tezahüratlar yükseliyor. Diğer masalarda, eşiyle, sevgilisiyle oturanlar, sokaktan aileleriyle geçen çocuklar var ama ne gam! Çirkinlikler korosu, küfürlerin güfte olduğu iğrenç marşları söylüyor.
Yanımda karım var. Yer yarılsa da içine girsem... Yok yok, şu duvardaki çatlağa sığabilirim belki...
Erkekliğimden utanıyorum. Oradaki tüm kadın ve çocukların; erkek neslinin bir araya gelip iki kadeh içtikten sonra sözde takım sevgisi adına ana avrat sövmeyi 'eğlence' sanan bir 'güruhtan' ibaret yaratıklar olduğu fikrine kapılmasından endişe ediyorum.
Sakın bu çirkinliğin sadece bir avuç kendini bilmez Galatasaray taraftarından ibaret olduğunu sanmayın.
Maçlar öncesi Kızıltoprak'taki Fenerbahçeliler, Çarşı'daki Beşiktaşlılar da aynı durumda... Trabzon'u, Bursa'yı, Gaziantep'i bilemem. Gözlerimle görmediğim için günahlarını almayayım... Ama gördüğüm ve işittiğim, umutsuzluğa sürüklenmem için bana yeter.
Acaba diyorum, tribüne girişte taraftara alkolmetre mi üfletseler? Sonra bu düşüncemden ötürü utanıyorum. Çünkü aklıma, ellerinde bira bardakları ile tribünde efendi gibi maç seyreden Alman, İngiliz geliyor. Niye Avrupalı'nın gözündeki utançlarımıza bir yenisini daha ekleyelim ki? Restoranda sigara yasak, küfür serbest!
Sözün özü; küfür denilen çirkinliği, 'bir araya gelen erkeklerin hobisi' olarak görmeye devam ettikçe, tribünlerdeki polisiye önlemler ya da göstermelik cezalar bir işe yaramayacak. Küfrü önce ruhlarımızdan silmeliyiz ve ağzımıza küfrü almadan önce, anamızı, bacımızı, sevdiceğimizi düşünmeliyiz...