Önceki gün, Süleyman Demirel'in vefat haberinin duyulmasının ardından neredeyse tüm haber programlarında Demirel'in mesai arkadaşları ve gazeteciler onunla ilgili anılarını anlatmaya koyuldular. İçlerinden en ilginci, gazeteci ağabeyimiz ve Demirel'in en yakınındaki kişilerden biri olan Yavuz Donat'ın Fox Çalar Saat'te anlattığıydı. 1980 darbesinden sonra Demirel'in evinden alınıp Çanakkale'deki Hamzaköy'e sürgün edilmesi kesinleşmiş. Haberi alan Demirel, hemen önüne bir Türkiye haritası açmış. Başlamış kendi kendine mırıldanmaya: "Çanakkale'den Ankara şu kadar kilometre... İstanbul bu kadar kilometre.. Peki burada niye bir havaalanı yok? Biz bunu nasıl atlamışız. Dönüşte ilk işim buraya bir havaalanı inşa ettirmek olacak..."
Onu dinleyen kardeşi Şevket Demirel, itiraz etmiş: "Yaptır yaptır... O kadar yol, fabrika, baraj inşa ettirdin de ne oldu? Sürgüne gidiyorsun işte..." Demirel bu söze şiddetle karşı çıkmış: "O başka, bu başka... Millete hizmetin karşılığı, yeri ve zamanı olmaz."
Sürgün edilirken bile son dakikaya kadar milletin refahını düşünmek... İşte Demirel'i 'devlet adamı' yapan ve ona 'Baba' denilmesini sağlayan özellik...
Kıssadan hisse: Siz bakmayın seçim sonuçlarının inişli-çıkışlı grafiğine; bu millet, kendine hizmet edeni asla unutmaz.