Piyano Festivali'nin kapanışına doğru bir Gülsin Onay resitali izledim ki, aman aman... Şef Marek Pijarowski yönetiminde, artık dünya çapında olduklarına inandığım Antalya Devlet Senfoni Orkestrası eşliğinde öyle bir ruhla çaldı ki, adeta gönül tellerimizin ucuna yeni piyano tuşları ekledi. Konserin adı; Estetiğin Zirvesinde: Schumann ve Sibelius'tu. Bir kadının ruhunu akıttığı parmaklarının piyano tuşları üzerinde dolaşırken ortaya nasıl bir 'estetik harikası' çıktığını gösterdi hepimize Gülsin Onay.
En çok da ne hoşuma gitti biliyor musunuz? Antalyalı klasik müzik tutkunlarının konsere çocuklarıyla birlikte gelmeleri. O minikler ki, -ailelerinden aldıkları müzik terbiyesinden olsa gerekiki saatlik konser sırasında çıt çıkarmadılar.
Hepsi pür dikkat Gülsin Onay'ın sihirli parmaklarına kilitlendiler. Biri hariç... Önümdeki sırada, sağ çaprazımda annesinin kucağında oturan 4 yaşındaki erkek çocuğu... Önce fıldır fıldırdı gözleri, sonra yavaşça kapanmaya başladı.. Bir süre sonra o şahane müziğin, ruhları sakin bir koyda demirli kayıkta hafif hafif sallamasına daha fazla dayanamayıp uykuya daldı... Yüzündeki huzura ermek için onun yerinde olmayı öyle çok istedim ki...