Arabanın içinde 'cumartesi akşamı Çeşme trafiğine çıkan kafamı öpeyim' diye diye söyleniyorum. Her kavşak birbirinden neşeli kilitlenmeler oluşturmuş durumda. Sanırım insanlar tatile çıktıklarında, şehirde geçerli kuralları da şehirde bırakıyorlar. Kırmızı-yeşil ve sarı ışıklar onlar için sırayla yanıp sönen ateşböcekleri... 'Tatile çıktım kardeşim, dur durak tanımam' edası içindeler. Bunun üzerine bir de yol iz bilmeme, oraya mı dönsem buraya mı girsem şaşkınlıkları var tabii... Yıllardır Çeşme'nin hak ettiği ilgi alakayı görmediğine dair yazdığım yazılar için de, yine bizzat kendi benliğime küfrediyorum. Elim kırılaydı dilim tutulaydı! Al sana ilgi alaka... 20 yıldır nispeten sakin, eğlenceli, dinlenceli yazlar geçirdiğim kasabam ne hale geldi benim!

MAHŞERE HOŞGELDİM!
Neyse en civcivli sezonda kimse beni cuma-cumartesi ne gece ne gündüz dışarı çıkaramaz ama ah işte arkadaş hatrı... Moda Tasarım Kumpanyası bu sene Alaçatı'dan Çeşme Marina'ya taşındı ve birkaç yaratıcı kişilik arkadaşımın orada standı var. Ziyarete gideceğime söz verdim ve verdiğim sözleri tutamama konusundaki şöhretimi pekiştirmeye niyetim yok. Alaçatı'dan Çeşme'ye varmam, Marina civarında park yeri bulmam, standların olduğu yere varmam bildiğiniz bir saat sürdü. Ortalık bayram yeri. Bana çocukluğumun fuar günlerini hatırlattı. Ve fakat o canım tasarımlar küçücük standlara, daracık aralara sıkıştırılmış ve bence tüm katılımcılara çok ayıp edilmiş. İnsanın alışveriş edesi gelmez! Bence seneye bu organizasyon devam edecekse daha insani şartlar oluşturulmalı ki, o genç ve müthiş yeteneklere daha fazla ayıp edilmesin. Gerçi ben dayanamayıp o hengamede birkaç tane şahane parça kapıp eve döndüm ama tarlada mı çalıştım, maratona mı çıktım belli değil. Eve pestil modeli döndüm ve 'Allah'ım sen kasabamı daha fazla ilgi ve alakadan koru yarabbi' deyip duamı edip vurdum kafayı... Çokluk ve otluk hesabı.