Dünkü 'Aşk dövmesi sildirilmeli mi?' konulu yazıma kovayla mesaj, telefon, e-posta geldi. Okumayanlara özet geçeyim. Yazımda; büyük aşkla bağlanılan sevgilinin adını, adının baş harfini ya da ilişkiyle ilgili bir tarihi, sembolü vücuduna dövdürdükten sonra ayrılır ayrılmaz dövmeyi ya kuşa, kelebeğe çeviriyorlar ya da sildiriyorlar ya, işte buna itiraz etmiştim. Kısacası, "Ben sildirmem" demiştim. Yazıma karşılık şöyle bir tepki aldım: 'İyi de Ayşe; yeni sevgilim, eski sevgilimi hatırlatan bu dövmeyi taşımama izin vermez ki. Buna tahammül edecek insan yok. O yüzden ilişki bitince sildirmek zorundasın dövmeyi.'
Ben hâlâ ve inatla şunu savunuyorum: Yeni sevgili, eski sevgilinin devam etmekte olan varlığından rahatsız olabilir ancak geçmişin sensindir. Yaşadıkların ve kalbine aldıkların senindir. Seni bugünkü haline, yani yeni sevgiline getiren de o günler ve hayatına giren o insanlardır. Bunlar reddedilemez.

BİZİ ROMANTİK FİLMLER YAKTI!
Ha yeni sevgili, eski aşkla yarışamayacağını hisseder, kendisini az aşık olunan sınıfına koyarsa, o da onun sorunu. Bütün ilişkilerim karşımdakini mutlu etmeye çalışarak, 7/24 onların nabzını tutarak, onlara göre kendime ayar çekerek, suçu üstüme alarak ve bunların altında kalarak geçti. Sonuç? Kendim olmanın hasreti ve olamamanın öfkesiyle kavga edip durdum.
Oysa ki ben neysem, o halde sevilmeyi hak ediyordum. İnişimle, çıkışımla, düzenimle, işimle, saçımla, kıyafetimle, müziğimle, köpeklerimle, arkadaşlarımla, uykusuzluğumla, karmakarışık duygularımla, tezcanlılığımla, merakımla, melankolimle, eski sevgililerimle...
Demem o ki; sildirecekseniz, rica edeceğim gaza gelip aşk dövmesi yaptırmayın. Bırakın baştan bedeninizde silik kalıversin. Hem aşkı anlatmanın tek yolu dövme yaptırmak değil.
Bak şimdi aklıma futbolcu Caner Erkin'in Şükran (Ovalı) dövmesi geldi iyi mi... Ne romantik, ne tatlı... Bizi bu romantik filmler, diziler, şarkılar ve erkekler yaktı zaten.