'İlk kez öldürdüğünde bir değil, sanki bin kişiyi öldürmüş gibi olursun. Yeni doğmuş ve annesi tarafından emzirilen o bebeği öldürmüşsündür.
Babasının başını okşadığı o çocuğu da, bir genç kıza aşkını ilan eden o delikanlıyı da, zavallı bir kadının kocasını da, savaşa giderken ailesi tarafından uğurlanan o masumu da... Bütün bu kişileri öldürmüş olursun.
İkinci kez birini öldürdüğünde alt tarafı bir tek kişi öldürmüşsündür. Üçüncü kez ise kimseyi öldürmüş sayılmazsın.' Bu satırlar İhsan Oktay Anar'ın 'Amat' adlı kitabından… Bir asker şehit düştüğünde insanlık da kaybediyor, barış da kaybediyor.
PKK ise öldürmeye doymuyor! Güneydoğu'daki terör için birçok neden sıralayabiliriz. 12 Eylül'de Diyarbakır zindanında işkence tezgahlarında Kürt gençlerin ölmesinden 90'lardaki ırkçı politikalar kadar birçok neden sıralayabiliriz. Ama bunların hiçbiri PKK'nin insanlık tarihinin en kanlı örgütlerinden biri olduğu gerçeğini değiştirmez.
Peki, çözüm sürecinden sonra ne değişti?
PKK neden katliam yapmaya devam ediyor?
Bir örgüt, terör eylemleri yapmadığı zaman biter!
Terörü de bir iş kolu gibi düşünün. Terörden birçok insan ekmek yiyor, terör biterse birçok PKK'lı işsiz kalacak! Bu kadar çok ölümün bir nedeni de bu!
Kambersiz düğün olmaz; silah tüccarları da para kazanmak zorunda.
Komşu ülkeler de haklı, onlar da güçlü bir Türkiye istemez!
Anlayacağınız, PKK terörü zor biter!