TBMM'de MEB Müfredat Değişiklikleri ile ilgili konuşan Sait Yüce konuşmasında eğitim sisteminin ideolojik değil, bilimsel temeller üzerinde yükselmesini istediklerini vurgulayarak "Ülkemizde yapılan tüm yatırımlara ve güzel gelişmelere yaraşır bir şekilde, eğitimin de istenilen seviyeye ulaşması için gayret ediyoruz." dedi.
Sait Yüce: Bilimsel gerçekler, milli değerlere sahip iyi insan yetiştirmeyi hedeflemelidir
İDEOLOJİK DEĞİL BİLİMSEL TEMELLER
Müfredat programlarının ait olduğu dersin tüm konularını öğrencilere kazandıracak hedef davranışları içeren metinler olduğunu vurgulayan Yüce eğitim sistemiminin ideolojik değil, bilimsel temeller üzerinde yükselmesini istediklerini belirtti.
Müfredat bir milletin geleceğini şekillendirdiğini kaydeden Yüce, konuşmasını şöyle sürdürdü "İfsad komitelerinin, global güçlerin arzuları yönünde değil. Bilimsel gerçekler, milli değerlere sahip iyi insan yetiştirmeyi hedeflemelidir. Bugün aklıselim sahibi herkesi rahatsız eden şey, fen bilimlerini dine muhalif göstererek, inançsızlık zeminine oturtulmaya çalışılmasıdır. Fen bilimleri tüm ideolojilerden arındırılmalıdır.
BATI'NIN GELİŞTİRDİĞİ VE BİZE "BİLİM DİLİ" OLARAK SUNDUĞU BİR DİLDİR
Yardımlaşma, hayat, rızık, denge, temizlik, israfsızlık, hikmet, gaye gibi gerçekler, öğrenilmesi gereken asıl tabiat gerçekleridir. Bu yüzden, müfredatlarda; Yaratıcının, kâinat üzerindeki tasarrufunu, ilmini, iradesini, kudretini, hikmetini ve rahmetini görmezden gelerek kâinatı tesadüfe ve şuursuz tabiata veren bir anlayışa asla prim vermemelidir."
Yüce, eğitimde kullanılan bilim dilinin, Batının hastalıklı ve şirke batmış dilini taklit etmesi değil hakikatin dili olması gerektiğini vurgulayarak şunları söyledi "Oysa bugün tabiat bilimlerinde kullanılmakta olan dil, Batı'nın geliştirdiği ve bize "bilim dili" olarak sunduğu bir dildir. Bir tahlile tâbi tutulduğunda, objektiflikten uzak bir tür "inanç dili ve ideoloji dili" olduğu kolayca anlaşılacaktır.
"PEŞİN BİR İNANÇ ŞEKLİNDE ZİHİNLERE YERLEŞTİRİLİYOR"
Bir tabiat olayını açıklarken kullanılan fiiller dikkatli bir şekilde incelendiğinde görülecektir ki, bu metinlerde sıklıkla karşılaşılan "oluşmuştur, gelişmiştir," şeklindeki ifadeler, içinde yaşadığımız kâinatta olup bitenlerin failsiz, amaçsız, hikmetsiz, tesadüfen, kendi kendine yahut "evrim, doğa" gibi birtakım kavramlar tarafından gerçekleştirildiği fikrini peşin bir inanç şeklinde zihinlere yerleştirmektedir.
Bu bakış açısıyla yetişen nesillerin kâinat algısı, "failsiz ve amaçsız bir şekilde meydana gelmiş, anlamsız bir âlem" şeklinde teşekkül etmektedir. Tabii ki, bu başıboş âlemde insanın da özel bir yeri ve anlamı yoktur; o da amaçsız, anlamsız ve başıboş bir şekilde bu âlemde bir süre yaşayıp sonra da yok olacak bir varlıktan ibarettir.
Bu dil, insanlara çaresizlikten ve ümitsizlikten ve başka bir şey katmamaktadır.
HİKMET VE İNSAN YARARI
Kur'ân ise, bakışımızı kâinata yönelten yüzlerce âyetinde, bütün bu varlıkların ve olayların bir Yaratıcı tarafından hikmetli bir şekilde ve insanın yararları gözetilerek düzenlendiğini anlatmaktadır.
İnsanları bu ikilemden kurtararak, ders kitaplarında Kur'ân'ın diline ters düşmeyen bir dile ihtiyaç vardır. Bu dili kullanırken de;
Varlıklarda ve tabiat olaylarında failsizlik ve amaçsızlık çağrışımı yapan yahut Allah'tan başkasına yaratıcılık özellikleri yakıştırmak anlamına gelen ifadelerden kesinlikle kaçınılmalı,
"Her şeyin sonsuz bir hikmet ve irade ile düzenlendiği," gerçeği anlatılarak, "gelişmiştir" "oluşmuştur" şeklindeki ifadelerin "düzenlenmiştir" "yapılmıştır" şeklinde yani her varlığın ve olayın arkasında bir fail ve Sani olduğunu ihsas edilmelidir.
Ayet-i Kerime'de "Yedi göğü birbiriyle uyum içinde yaratan da Odur. Rahmân'ın yaratışında hiçbir düzensizlik görmezsin. Haydi, çevir gözünü: Bir kusur görüyor musun?
Sonra tekrar, tekrar gözünü çevirsen de bitkin düşmüş, hor ve hakir halde o göz sana döner" buyrulmaktadır. (Mülk Sûresi, 67:3-4).
KAİNATTAKİ DÜZEN
İnsanlık tarih boyunca içinde yaşadığı dünyayı, evreni araştırmıştır. En büyük teleskoplarla makro alem incelenirken, elektron mikroskoplarıyla mikro alemin derinliklerine inilmiş, bütün bu araştırma ve buluşlar ise kâinattaki nizamın mükemmeliyetine yönelik hayretin artmasına sebep olunmuş, asla bir noksanlık ortaya çıkarmamıştır.
Bediüzzaman bu hakikati şöyle izah etmiştir: "Beyhude yoruldum, kusur yok" demesiyle gösteriyor ki: Nizam ve intizam, gayet mükemmeldir. Demek intizam-ı kâinat, vahdaniyetin kat'î şahididir.
Meselâ Tıb Fenninden sorulsa: "Bu kâinat nedir?" Elbette diyecek ki: "Gayet muntazam ve mükemmel bir eczahane-i kübradır. İçinde herbir ilâç güzelce ihzar ve istif edilmiştir."
"BİLİM VAROLAN DÜZENİ KEŞFETMEK DEĞİL MİDİR?"
Fenn-i Kimya'dan sorulsa: "Bu Küre-i Arz nedir?" Diyecek: "Gayet muntazam ve mükemmel bir kimyahanedir.
"Bir köy muhtarsız olmaz. Bir iğne ustasız olmaz, sahibsiz olamaz. Bir harf kâtibsiz olamaz, biliyorsun. Nasıl oluyor ki, nihayet derecede muntazam şu memleket hâkimsiz olur?"
Bu misallerde olduğu gibi, hangi bilim dalına objektif bir şekilde kulak verecek olsak, bütün varlık âlemini bütün ayrıntılarıyla kuşatan muhteşem bir düzenin varlığına şahitlik ettiğini işitiriz. Zaten böyle olmasa, pozitif bilimler olmazdı. Bilim, var olan bir düzeni keşfetmekten başka nedir ki?
Onun için, gelin, evlâtlarımızı, bu muhteşem düzenin varlığını ve sahibini yok sayan anlayışların telkinlerine maruz bırakmayalım."
Yüce konuşmasını Meclis'e teşekkür edip selamlayarak sonlandırdı.
