1907'de Avanzade M. Süleyman tarafından Osmanlı Türkçesiyle yayımlanmış metni günümüz Türkçesine uyarlayan editör Erol Kılınç,
Victor Hugo'nun romanda Paris lağımlarının yeraltı şebekesi bağlantılarını Doğu alfabesinin karışık estetiğine benzettiği tasvirine veryansın ediyor.
Editörün Hugo'nun "Karanlık bir zemin üzerinde Doğu'nun bir çalı gibi karışık ve şekilsiz harfleri görünüşte bir karışıklıkla gelişigüzel serpilmiş gibidir (...)" ifadesi üzerine düştüğü dipnot şöyle:
"Halt etmişsin sen! Senin harflerinde estetik bir düzen olsaydı, senin medeniyetinde de hat sanatına benzer bir yazıya dayalı sanat dalı ortaya çıkardı! (E.K.)"
Ayrıca kitabın, "Hiddet ve şiddetle hakkı talep ve ilan ediyorlardı. İnsanlığı, zelzele ve dehşet suretiyle olsun iyi bir yere, yani cennete sokmağa çalışıyorlardı. Vahşi gibi görünüyorlardı. Halbuki bunlar birer samimi yaratıklardı" cümlelerini takiben gelen uzun açıklamasında da editör, Türkiye'deki durumun ne kadar farklı olduğunu anlatıyor. Özetle:
"Samimi kelimesi geçince, buraya bir not düşmek ihtiyacı duyduk. Ülkemizde 19. yy.ın İngiltere'si, Fransa'sı, Batı Avrupa'sı, Rusya'sı seviyesinde bir sefalet, sınıf farkı taassubuna dayanan ve yaratılanları böylesine hor görme hiçbir zaman olmamıştır. Hatta büyük şehirlerin maddi çarkları içinde fakr-u zarurette yaşayan bugünkü nesiller içinde bile bu kitapta bahsi geçen sefalete örnek gösterilebilecek çok fazla şey olmadığını söyleyebiliriz. 1960'lı yıllarda ülkemizde bu tür söylemlerle devrimci-ihtilalci gençlik hareketleri ortaya çıkmışsa da bunlar daha ziyade ülke gerçeklerinden hareketle değil, soğuk savaş şartları içerisindeki çekişmelerin ülkemizdeki siyasi tezahürlerindendir. (...) Onun için kitaptaki durumlarla ülkemizdeki 1980 öncesi olayları arasında paralellik kurmak, mahiyetleri bakımından farklı iki şeyi kıyaslamak olur. (E.K.)"
