Bir zamanlar günlük yaşamın parçası sayılan ve çeyiz sandıklarının vazgeçilmezleri arasında bulunan "el emeği, göz nuru" yorganların yerini, artık makine üretimi ucuz ve hafif yorganlar aldı.
İlk kez Uygur yazıtlarında "yourgan" şeklinde bahsedilen yorgan, ilerleyen dönemlerde Anadolu'da önemli bir gelenek ve el sanatına dönüştü. Yıllarca doğanın tüm renklerinin, en güzel çiçeklerinin motiflere dönüştürülmesiyle evlere giren el işi yorganların sayısı, makineyle üretime başlanmasının ardından her geçen gün azalıyor.
Saray ve konaklarda itibar gören geçmişin saygın mesleği yorgancılık, önceki yıllardaki kadar rağbet edilmediği için yavaş yavaş kaybolan meslekler arasında yerini alıyor.
Kadıköy Feneryolu'nda 45 yıldır yorgancılık yapan İstanbul Çeyizciler ve Yorgancılar Odası Başkanı Nazmi İnce, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yorgancılığın emek, sabır, yürek ve sanat aşkı istediğini dile getirdi.
"İstanbul'da 1980'li yıllarda sokakları, caddeleri bizim meslektaşlarımız laleleriyle, menekşeleriyle, papatyalarıyla süslüyordu ama ne yazık ki azaldık" diyen İnce, merkezi Kapalıçarşı'da bulunan İstanbul Çeyizciler ve Yorgancılar Odası'nın kayıt defterlerinde 10-15 yıl öncesine kadar 2 bin 28 yorgancının yer aldığını, bugün ise bu sayının 261'e düştüğünü kaydetti.
