Sinemaya genç yaşta adım attınız, sonrasında 70'lerin o ünlü 'Seks filmleri' furyasında yer aldınız. Neydi bu dönüşümün gerekçesi?
- Ekonomik tabii ki... Birçok büyük oyuncuyla birçok projede yer almıştım ama bu filmlerin ardından ekonomik olarak hâlâ belirli bir noktaya gelememiştim. Evim bile kiraydı. O dönem klasik Yeşilçam'da sektör açmaza girince gelen teklifi kabul ettim ve 'Seks filmleri' kategorisine dahil oldum.
O kategorinin içinde iş yapan erkek yönetmen, yapımcı, oyuncu vs. sonra yollarına devam etti ama kadın oyuncular, sanki o dönemin bütün yükünü üstlendi, bir tür günah keçisi olarak gösterildi ve yavaş yavaş sektörden elini ayağını çekti.
- Evet, dediğin gibi oldu. Bu da sanırım klasik 'kadın sorunu'nun bir parçası. Oysa yaptığımız profesyonelce bir işti.
Mesela dışarıda bu tür yapımlarda rol alan Sylvia Kristel gibi oyuncular her daim el üstünde tutuldu ama bizim bu yakada ötelendi, yok olmaya doğru itildi.
- Evet ne yazık ki öyle oldu. Ama ben hiçbir zaman bu projelerde oynadığım için pişman değilim, sadece şunu söyleyebilirim; iyi film-kötü film vardır, o filmler iyi değildi.
Daha sonra o filmleri oturup seyrettiğiniz oldu mu? İçlerinden farklı bir yere koyduğunuz var mı?
- Yok, seyretmedim. Dediğim gibi onlar kötü filmlerdi, dolayısıyla izlemedim. İçlerinden öne çıkarabileceğim bir film de yok.
Oysa ben sizin rol aldığınız 'Kemancı-Sevmek Ölesiye'yi psikolojik drama olarak çok beğenir ve ayrı bir kere koyarım. O filmde 'Rahmetli' Özcan Özgür size ulaşamayacağını bilen, karasevdaya tutulmuş bir kemancıdır ve her konserde arkanızda çalar. Set ortamını sorayım. Mesela aranızda kıskançlıklar, aşklar vs. olur muydu?
- Yok canım, gelir işimizi yapar, sonra da giderdik. Ama tabii ki arkadaşlığımız, dostluğumuz bakiydi.
