Nebil Özgentürk'ün, 'Sanatımızın Hatıra Defteri' adlı kitabı Denizkültür tarafından yayınladı. 1920- 2007 arasında ülkemizin kültür- sanat yaşamına damga vuran isimleri aynı çalışma altında toplayan proje, 600 dakikalık belgesel ve 250 sayfalık kitaptan oluşuyor. Projenin nasıl ortaya çıktığını ve belgesel için 23 ünlü ismi nasıl bir araya getirdiğini anlatan Özgentürk'le; Halil Ergün'den Fazıl Say'a, Tarkan'dan Cem Yılmaz'a uzanan keyifli bir sohbet gerçekleştirdik.
Bu kitap ve belgesel projesi nasıl çıktı ortaya?
Ben metaforik öyküleri önemsiyorum. Kitabın önsözünde de yazdığım gibi devlet; 1950'lerde hapse tıktığı adamı 40 yıl sonra baş tacı ediyor, onur sanatçısı yapıyor. İktidarlar önemli değil. Önce sanatçısıyla kanlı şekilde hesaplaşıyor, sonra "Özür dileriz" diyor. Bu çelişkileri yaşayan biri olarak bunları bir araya getirmek istedim. Bu projeye 1.5 yıl önce başladık.
OYA GİBİ ÖRDÜM
Belgeselde 23 ünlü ismi bir araya getirmekte zorlandınız mı?
30 yıldır gazetecilik, 15 yıldır belgeselcilik yapıyorum. Çok güzel dostlar biriktirmişim. İğne oyası gibi örmek istedim. Yüzlerce duvarı ve menajeri olan insanlar yerine, direkt ulaşabileceğim isimlere bu projeden bahsettim. Aradıklarım içinde "Hayır" diyen olmadı.
"Duvarı olan isimler" derken kimden bahsettiniz?
İlk aklıma Tarkan geliyor. 15 yıl önce Tarkan'la ilk röportaj yapanlardan biriyim. Birbirimize aşinayız ama şimdi Tarkan'a ulaşma konusunda sıkıntı yaşayabilirim.
Ulaşmayı denediniz mi?
Denemedim ama görüyorum, duvarlar var. O duvarlara toslarsam bozulurum.
Sanatçının siyasi görüşünü açıklaması normal midir?
Sanatçılar, iktidarlar üstüdür. Bütün partilere eşit mesafede olmalıdır. Sanatçı; fikrini söylesin, kime oy verdiğini değil.
Halil Ergün oy verdiği partiyi açıkladı. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Halil Abi'nin hayatı acılarla geçmiş, hapse girmiş... Oy rengini söyledi diye onu linç etmeye gerek yok. O kadar tuhaf bir dönemden geçiyoruz ki maalesef Halil Abi bu dönemin kurbanıdır.
CEM YILMAZ CAN DOSTUMDUR
Projede çok fazla detay var. İğneyle kuyu kazmak zor olmadı mı?
Çok araştırıyorum ve sanatçı dostlarımdan tüyo alıyorum. Mesela Cem Yılmaz, bana 400 filmde figüranlık yapıp bir türlü başrole çıkamayan ve sette sahnesini beklerken çizdiği çizgi romanlarda kendisine başrol oynatan Masist Gül'ü anlattı. Bu hikayeyi de kitaba koyduk.
Cem Yılmaz'ı da bu projede düşünmediniz mi?
Cem, sağ olsun benim çok güzel can dostum. 'Cankuşum' derler ya, çok seviyorum onu. O bizim uğurumuzdur. Burada Cem'e yüklenmek istemedim. Çağırsam, "Sana ihtiyacım var" desem mutlaka gelirdi.
FİLM HALİNE GETİREBİLİRİZ
Bu projeyi sinema filmi yapmayı düşünüyor musunuz?
Düşünüyoruz. 90'a yakın kısa film gibi görünen öyküler, senaryolaştırılıp sinema filmi olacak nitelikte. Bütün yaz senaryo tadında sinopsis yazdık. İsterim ki; ikisini ben, ikisini Yavuz Turgul, birini Zeki Demirkubuz yapsın. Masist Gül'ün hikayesi filme çok uygun.
ŞIMARIKLARDAN NEFRET EDİYORUM
Araştırdığınız bu hatıralar, sizin hayatınızı ne kadar etkiliyor?
Terbiyeli olmayı öğretiyor çünkü eski, güzel, beyaz atlara binip giden adamlarda daha bir efendilik var. Bir şarkıyla, bir diziyle şöhret olup yedi tane menajerle dolaşan yeni kuşak şımarık heriflerden nefret ediyorum. Yaşar Kemal'in dünyanın her yerinde kitabı çıkmış, bir tane menajeri olmamış. Tevazunun ne kadar önemli olduğunu anlıyorsun. Şöhreti sen değil, hayata bıraktığın şeyler yaratır.
AHMET NESİN DUYGULANDIRDI
Bu 85 öykü arasında sizi en çok şaşırtan hangisi oldu?
"Vay be" dediğim pek çok öykü oldu. Dünyaca ünlü soprano Maria Callas'ın küllerinin Ege Denizi'ne serpildiğini bilmiyordum. Güven Kıraç'ı Aziz Nesin yaptık, inanılmaz benzedi. Onu çekerken Nesin'in oğlu Ahmet Nesin geldi. Güven'in yanına geçip fotoğraf çektirdi ve "Hiç babamla baş başa fotoğrafım yoktu" dedi; çok duygulandım.
