Çin'de bir İlhan Mansız bir de ben tanınıyorum

Bir dönem yılbaşlarının vazgeçilmezi, oryantal şovlarıydı. Pek çok genç oryantal yetişti, her biri de kendi tarzında yeteneğini gösterdi ama İbrahim Tatlıses'in destek oldukları aldı yürüdü. O furyanın sonuncusu da Oryantal Didem'di. İbrahim Tatlıses'in ekibinde çalıştığı zamanlarda konuşma yasağı vardı; artık o yasak yok ve uzun zamandır da kendi kanatlarıyla uçuyor. Didem, çok popüler bir isimden şarkı almış ve o şarkının üzerine dans ederek yakında bir dans DVD'si çıkaracakmış. Sesi de çok beğeniliyormuş; belki onu da yakında şarkı söylerken görebiliriz. Bir yılbaşı geleneği olan oryantal kültürünü hatırlamak için, kendisiyle buluşup uzun uzun konuştuk...
Nasıl başladı bu oryantal macerası?
Babam bateri çalıyordu ve ben hep annemi örnek almıştım. Evde çamaşır, bulaşık, ütü modundaydı ama babamla gittikleri düğünlerde annem sahnede dans ederdi; onu izleyerek öğrendim dansı. 11 yaşında oryantale başladım. O yaşta göğüslerim olmadığı için babamın çoraplarını içime dolduruyordum.

EKRANA ÇIKAMIYORUZ

Ama şanlıydınız; İbrahim Tatlıses tarafından keşfedildiniz ve destek gördünüz...
Kendimi 'İbo Show'da ispat ettim. İbrahim Bey televizyon programını bıraktı ve oryantal kültürü bitti.
O dönemde İbrahim Bey'in size koyduğu bir konuşma yasağı vardı, değil mi?
İbrahim Bey, "Günlük hayatında ne yapar, ses tonu nasıl, bu kız ne yer, ne içer; bırak, insanlar seni merak etsin" demişti. Bu yasak sadece ekranda değil, normal hayatımda da vardı. Bodrum'da yazın herkes denize girip güneşlenirken, ben otel odasında sıcaktan kavruluyordum.
Eski yılbaşı gecelerinde, saat tam 24.00'te, TRT'de oryantal şovuyla yeni yıla girilirmiş...
Evet, Nesrin Topkapı'nın efsane olduğu bir dönemdi... Şimdi özel kanallara bile çıkamıyoruz. Eski yılbaşı programlarında çok talep görürdük ve televizyon programları arasında mekik dokurduk. Şimdi ekrana çıkmamız gerektiğinde; 'Oranı kapat', 'Şuran görünmesin' diye bir sürü uyarı alıyoruz. Ama yapabilecek bir şey yok, bu benim mesleğim. Müslümanlığın en derinden yaşandığı ülkelerde dahi bu meslek icra edilebiliyorsa, Türkiye'de neden önyargıyla bakılıyor?
Dans ediyorsunuz diye size art niyetli gözlerle bakanlar da vardır...
Maalesef, hatta çok özür dilerim ama oryantallere kötü kadın gözüyle bakıyorlar. Ben okula giderken, "Aaa dansözün kızı değil mi?" dedikleri için çok arkadaşımı dövdüm.
İnsanların böyle düşünmesi; dekolteden dolayı mı, yoksa oryantallerin tavırlarından dolayı mı?
Belki işin raconu bu ama oryantal arkadaşlarım da çok açık giyiniyordu. Bir fotoğraf çekimine gittiğimde bana da 'Bacağı açık kostümün yok mu?' diye soruyorlar.
Bununla nasıl başa çıkabilirsiniz ki?
İlla seksapaliteyi ortaya çıkarmak gerekmiyor, kapalı bir kıyafetle de dans edebiliyorum. Ben para kazanacağım ki; anneme-babama, kardeşlerime ve yeğenlerime bakabileyim. Televizyondan ne kadar uzaksan, o kadar az iş geliyor.
Meslektaşlarınızla aranızda rekabet var mı?
Tanyeli vardı, sanırım o da bıraktı. Asena da var ama tanışmadığım için ne yaptığını bilemiyorum. Türkiye'de adımı çok iyi biliyorlar ama simamı bazen tanımıyorlar. Ama bu yaz Çin'e gittiğimde çok şaşırdım; uçaktan indiğim dakikadan itibaren fotoğraf çektirmeye başladılar. Yolda rahat yürüyemedim; zaten "Burada bir İlhan Mansız, bir de sen tanınıyorsun" dediler.
Bedeninizle çalışıyor olmanın, toplum kültürüne aykırı olduğunu düşünüyor musunuz?
Hayır, düşünmüyorum. 11 yaşımdan bu yana dans ediyorum; benim anneannem de dans etti, annem de... Roman insanları biliyorsunuz, zaten müziğin içine doğuyorlar. Anne tarafım Roman ama babam Yunan. Çok iyi hatırlıyorum; dedem Müslüman olmadığı halde, ölmeden iki sene öncesinde Hacca gitmek istemişti ve Allah nasip etti. Mesleğimi dini değerlerle örtüştürmeyi sevmiyorum. Evet, ben bu mesleği yapıyorum ama inançlı bir insanım ve orucumu tutup namazımı da kılıyorum.
Roman olmak dezavantaj mıydı?
Bence bu işi yapanlar için avantaj. Çünkü müziğe müthiş derecede yatkınlık oluyor.

BASKI GÖRMEDİM

Diğer taraftan da kimi insanların 'öteki' olarak gördüklerindensiniz...
Önceden 'Pis çingene' diye dışlıyorlarmış ama ben bu konuda hiç toplum baskısı görmedim. Roman kızı olduğumu bildikleri halde övgüler yağdırdılar.
Mutlu musunuz hayatınızdan?
Mutluyum, çünkü yurt dışından çok fazla talep görüyorum ama ülkemin tepkisinden mutlu değilim. Televizyondaki moda programlarına katılan kızları görüyorum, bizden daha seksiler. Sanki striptiz yapıyorlar... Mayo giyiyorlar, kimse bir şey demiyor ama ben, uzun etek üzerine giydiğimiz yarım bluzla yerden yere vuruluyorum.
Mankenlikten oyunculuğa transfer olan Onur Yüksel ile birlikteliğiniz devam ediyor. Erkek arkadaşınız, sevgilisinin başkalarına dans etmesini kıskanmıyor mu?
Eskiden kıskanıyordu ama beni izleyip insanların bana ne kadar saygı duyduğunu ve beni gerçekten dansım için izlediklerini görünce içi çok rahatladı.

BİR OKUL AÇIP DANS DERSİ VERMEYİ DÜŞÜNÜYORUM

Yokluktan gelip hayalini kurduğunuz varlıklı hayata ulaşabildiniz mi?
Çok zengin değilim, zengin bile değilim. Bir ev aldım; orada ailem kalıyor, ben Cihangir'de kirada oturuyorum. Yani orta halli bir insanım. Hayata karşı kaygılarım var, "Yarın çalışamazsam, nasıl geçinirim?" dediğim oluyor. Şimdi sadece özel dersler olsa da; bir okul açıp ders vermeyi düşünüyorum. Tabii okul açmak için diploma istiyorlar ve bunun Milli Eğitim Bakanlığı onaylı olması gerekiyor. Bunu araştırdım ve Milli Eğitim Bakanlığı diyor ki; 'Bale, salsa ve bütün Latin danslarını onaylıyoruz ama oryantali onaylamıyoruz.' Sebebi, bizim ülkemizin dansı olmamasıymış. Baktığınızda diğer örnek verdikleri danslar da bize ait değil.
Özel ders alan öğrencileriniz hobi amaçlı mı geliyor?
Yok, mesleki olarak ders alıyorlar. Temelde zaten dansçı oluyorlar ve benden öğrendikleriyle, kendi ülkelerine gidip oradaki öğrencilerine ders veriyorlar.

ADAMIN BİRİ KOCAMAN TAŞLI YÜZÜK TAKTI

Sahnede karşılaştığınız en ilginç olay nedir?
Bir düğün işi için Rusya'ya gittiğimde çok korkmuştum. Adamın biri geldi, tak diye parmağıma kocaman taşlı bir yüzük taktı. Sonra sahneye çıktım, kafamdan çuvallarla para döktüler.
'Şov dünyasında bedel ödeyerek başarıya ulaşılır' derler; siz bedel ödediniz mi?
17 yaşımda İbrahim Bey'in kadrosuna dahil oldum ve o yaşlarımda arkadaşlarımla gezip eğlenmek istiyordum ama hiç onları yaşayamadım. Bir kafede oturup çay, kahve içemedim. Kısacası gençliğimi hep çalışarak geçirdim.