İkinci albümü 'Sonra Dersin ki' çok beğenilen Koray Avcı, GÜNAYDIN'ın sorularını yanıtladı. Kariyerine sokak şarkıcılığıyla başlayan ve sosyal medyadaki videolarıyla keşfedildikten sonra albüm çıkaran Avcı, bilinmeyen yönlerini anlattı...
Sizi magazin dünyasında pek göremiyoruz; daha çok konserlerinizle tanınıyorsunuz...
Evet, magazinde çok bulunmuyorum. Genelde konserlerde seyircimle bir araya geliyorum. Çok geziyoruz, çok konser veriyoruz. Bundan hiç şikayetçi değilim. İkinci albümü de çıkardık; çok mutluyum. İlk albümüm 'Aşk ile' kadar kıymetli bir albüm oldu bu da. İlk albümümdeki 'Sen' şarkısı tam 200 milyon kez tıklanmıştı. İnşallah dinleyici bu albüme de kıymet verir.
BENİM ÖZEL BİR KULVARIM YOK
Müziğinizin türünü nasıl tanımlıyorsunuz?
Ben kendimi bir yere koymuyorum. Sezen Aksu, Ahmet Kaya, Aşık Veysel, MFÖ de söylüyorum. Benim bir kulvarım yok; kendime bir isim bulamam. Değerli dostların şarkılarını okuyorum ben. Çok mantığımla hareket eden birisi değilim genelde. Birine mi kızdım; yarım saat sonra 'Kıyamam' deyip ona sarılabilirim.
Kinci biri misiniz?
Aslında fena kinciyim. Bana 'Kaburga' derler. İnadım tuttu mu, eyvahlar olsun.
Aslında çok enteresan bir hayat hikayeniz var; anlatır mısınız?
Ankara'da büyüdüm. Benim hayatım şarkı söylemekle geçti. Lise zamanımda çok isyankardım. Sonra sokaklarda çalmaya ve çok güzel tepkiler almaya başladım. İnternette videolarım izlenince işler değişti. Bir süre sonra sokaktaki izleyici sayımız artmaya başladı. İzleyici kitlesi artınca konserler yapmaya, gittiğimiz yerlerde de videolar çekmeye başladık. Ufacık bir yerde kendi başına şarkı söyleyen birisi olarak, başka insanlar tarafından You- Tube'da takip edilmek beni çok mutlu etti. Hep şunu diyorum ben; yıllardır ne yiyorsam yine onu yiyorum. Değişen tek şey; karşımdaki güzel gözlerin çoğalması. Hayat standartımı ya da yaşayışımı, kazancıma göre değiştirmedim. Bana sorsalar 'Sokak mı, konserler mi daha bereketli?' diye, ben 'Sokaklar' derim. Bazen 'Yine gidip sokakta mı çalsam acaba?' diyorum. (Gülüyor) Hatta Londra'da böyle bir sokak konserimiz olmuştu. O kadar özlemişim ki, sokakta çalmak çok keyifli gelmişti.
ŞİİR KİTABI YAZMAYI DÜŞÜNÜYORUM
Sokaklarda kaç yıl şarkı söylediniz?
Beş yıl kadar sokaklarda çaldım.
Sokakta çalmak, toplumun nabzını ölçmek için de önemli bir done olsa gerek...
Kesinlikle öyle. Emekli bir teyze vardı. Teyze her gün benim 50 kuruşumu unutmazdı. Bir gün teyzenin attığı paraları toplayıp yanına gittim ve hepsini önüne koydum. Bana "Ben ömrümün büyük bir kısmını eşimle geçirdim ama onu bir süre önce kaybettim. Sen şarkılarınla onu hatırlamamı, unutmamamı sağladın. O yüzden o paralar senin. Ve bir gün herkes seni dinleyecek" demişti. Sokaklar bana insanlığımı kazandırdı. Sonra 'babam' dediğim Ahmet Çelenk'le tanıştım ve ilk albümümü çıkardık. Albüm çok ciddi rakamlara ulaştı. Dokuz ayda 150 konser verdim. Ve hiç reklam yapmadan çalıştık. Ben albümün çok satılmasında değilim; insanların evlerinde, gönüllerinde olalım yeter.
Sokakta yaşadıklarınızı kaleme almayı düşünür müsünüz?
Sadece şiir yazıyorum; bilmediğim işe girmeyi sevmem. Şiir kitabı yazmayı düşünüyorum.
EVLERİN YARAMAZ ÇOCUĞUYUM
Sokaktaki tepkiler sizi şımartıyor mu?
Hayır, ben bu durumdan çok memnunum. Günde en az 60-70 kişiyle fotoğraf çektiriyorum. Selam verenler de çok. Bizde öyle araba camları filmlenmez; camlar açık gideriz. Milletle sürekli selamlaşırım. Böyle şeyler beni şımartmaz. Onlara layık olmak için elimden geleni yapıyorum.
Sert bir yapıya sahip gibi görünüyorsunuz...
Evet, sert bir mizacım var ama duygusal yönüm her şeyi kapatıyor. Olabildiğince güleryüzlü olmaya çalışıyorum çünkü benim insanlara verebileceğim en kıymetli şey sevgidir. Biraz sinirli, biraz kuralcı biriyim; evlerin yaramaz çocuğuyum.
Hobileriniz var mı?
Resim eğitimi aldım, duvar sanatçısıyım.
Sosyal medyayı çok kullanıyorsunuz...
Evet, isteyenler ne yaptığımı her an takip edebilirler. Instagram ve Twitter hesabım; avcikoray.
