Polislik mesleğinde hiçbir şey, birkaç gramlık nikel bir alaşımdan yapılan ve üzerinde rütbe ve numara yazan bir rozet kadar hukuki ve duygusal bir önem taşımaz. Polisliğin aile mesleği olduğu rozetler babadan çocuğa verilir. Acemi polislere rozetlerini pür dikkat korumaları ve çalışmadıklarında bile yanlarında taşımaları söylenir. Fakat yoğun güvenlik önlemleri ile bilinen New York'ta bazı polisler devriye gezerken rozetlerini taşımıyor. Bunun yerine sahte rozet taşıyorlar. Bu sahte rozetler biraz küçük olmasının dışında gerçeğiyle neredeyse aynı. Gerçek bir rozeti kaybetmek bir sürü evrakla uğraşmayı gerektireceği ve 10 günlük çalışma ücretinin kesilmesi gibi ağır cezalar anlamına geleceği için polis memurları sahte rozetler kullanıyor. Sahte rozetler, teşkilat kurallarına aykırı olsa da New York Polis Teşkilatı'nın tarihine ve kültürüne derinden işlemiş bir olgu. Şehirdeki 35 bin polisin kaçının sahte rozet kullandığı tam olarak bilinmiyor. Tahminler birkaç yüz ile birkaç bin arasında değişiyor. Ancak bu alışkanlık 11 Eylül saldırılarından ve sahte polislerle ilgili endişelerin artmasından bu yana daha hassas bir hal aldı. 1999'da emekli olan eski teşkilat şefi Louis R. Anemone, "1965'te duymuştum bunu. Ben hiç kullanmadım ama kullanan birilerini tanıyorum" diyor. Federal yasalara göre, sahte polis rozetlerinin satılması ve alınması yasak. Polis memurları uygulamanın azalmaya başladığını söylüyor ama Brooklyn ve Queens bölgelerini temsil eden Demokrat milletvekili Anthony D. Weiner, birkaç sene önce sahte rozet ticareti konusunda yasaların sıkılaştırılması yönünde baskı yaptığında, bir polis sendikası tarafından ziyaret edildi. "Eğer polis memurlarını yasalardan muaf tutmazsak, alt kademedeki polislerin kendi rozetlerini yapacağı şeklinde bir izlenim edindim" diye anlatıyor. Eski polisler sahte rozetleri internet üzerinden ya da polis malzemeleri satan dükkânlardan 15 dolar ila 75 dolar arası bir fiyata aldıklarını söylüyor ama bağlantıya geçilen pek çok dükkân böyle ürünler satmadıklarını iddia etti. Birkaç polis emeklisi, çoğu polisin ikinci rozetini Çin Mahallesi'ndeki Emniyet Genel Müdürlüğü'ne yakın bir mücevher dükkânından aldığına inanıyor. Ancak dükkanın ismini vermek istemediler. "Herkes nereye gitmesi gerektiğini biliyor" diyor Anemone. Diğer pek çok şehirde polislerin birden fazla rozet almalarına izin veriliyor ya da rozetin kaybolduğunu anında bildirirlerse ceza almıyorlar. Bazı polisler sahte rozetlerini kaybedince de başlarının ağrıdığını görüyor. Teşkilatta aile üyeleri olduğu için adının açıklanmaması şartıyla konuşan eski bir polis, üzerinde gerçek rozet numarası bulunan sahte rozetinin de en az gerçeği kadar sorumluluk getirdiğini söylüyor. "Eğer sahte bir rozeti sokakta düşürürseniz ve biri onu merkeze götürse, insanlar 'bu filancanın rozeti değil mi' diye sormaya başlayabilirler" diyor. Şehrin Dedektifler Sendikası'nın Başkanı Michael J. Palladino, sahte rozet kullanımın 30 yıl önce yaygın olduğunu söylüyor ve "Ama bence bütün zihniyet değişti" diyor. Diğerleri bu görüşe katılmıyor. Filmler ve televizyon programları için polis rozeti yapan 53 yaşındaki aktör Eliot Sash, en iyi müşterilerinin New Yorklu polisler olduğunu söylüyor. "Bütün karakollardan arkadaşlarım var. Beni ararlar. Karakola gidip onlarla bir odada buluşurum. Odaya girer girmez 'İşte rozetçimiz geldi' derler. Herkes beni tanır" diyor.
