Bir malikânede odadan odaya gezinirken, nazikçe elinizden tutulup bir balo salonuna götürülmek veya elinize masaj yapılması gibi zarif hareketlerle karşılanıyorsunuz. Ya da gözleriniz bağlı, değişik temalardan oluşan 5 farklı teması olan bir yolculuğa çıkıyorsunuz. İstediğiniz noktada gözünüzü açabiliyorsunuz, ama yolculuğunuz orada sona eriyor. Değişmeden kalmış çok eski bir oteli dolaşırken, çalışanlar öykülerini anlatıyor ve size sorular soruyor. Son yı llarda bütün dünyada yaygınlaşmakta olan "kişisel tiyatro", tek bir seyirciye oynanıyor. Seyirciyi içine alan bu oyun türü, Avrupa'da öyle büyüdü ki, Londra'daki Battersea Sanat Merkezi, Temmuz ayında tek seyircilik oyunlardan oluşan bir festival düzenledi. Bire Bir adı verilen festivalde 40 yapım gösterildi. Tony ödüllü sahne tasarımcısı Christine Jones, bire bir tiyatrodan, "Gelişmekte olan bir tiyatro türü" olarak bahsediyor. Jones, Mayıs ayında, 10 günlüğüne Manhattan'da küçük bir baraka kurdu ve adını "Tek Kişilik Tiyatro" koydu. "Amerikalı sanatçılar bu tarzla ilgililer, ancak sanat için gerekli kaynak Avrupa'da daha fazla var" diyor. Yine de New York Üniversitesi'nde Eylül ayında "Randevu" (Appointment) adlı bir oyun gösterilecek. Bu oyunda gerçek bir ofiste oturuyorsunuz ve oyun sizin etrafınızda sahneleniyor. Dominic Huber'in "Otel Savoy" adlı oyunu, bu sonbaharda Manhattan'daki bir malikânede gösterime koyulacak. Bu oyunları gösterime koyanlara göre, gerçekten çekici olan unsur seyirciyi oyuna odaklanmaya mecbur bırakması. New York'taki LaGuardia Sahne Sanatları Merkezi'nde kısa süre önce gösterilen "Kör Gezinti" (Blind Trip) adlı oyunun yönetmeni 31 yaşındaki Romanyalı Ana Margineanu, "Bu oyun, insanlara bir şeyleri gerçekten yaşatma, yaşadıklarını hissetme şansı tanıma ihtiyacımdan doğdu" diyor. Jones, "Bana söylenenlere göre, şarkı veya şiirden başka, bu oyunlarda ayrıca kısıtlı bir alanda başka birinin karşısına oturma deneyimini yaşıyorsunuz. Hayatın keşmekeşi içinde başkasının gözlerinin içine bakma şansı bulamıyoruz. Bu oyunların sunduğu şey bu" diyor. Londra Uluslararası Tiyatro Festivali'nin Sanat Yönetmeni Mark Ball, "Daha interaktif deneyime alışık olan genç izleyici, bu beklentiyi tiyatroya da getiriyor" diyor. 18 Temmuz'da sona eren bu festivalde gösterilenler arasında, Nicole Blackman'in "Sevgili" adlı oyunu vardı. Oyunda, seyirciler İngiltere Ulusal Vakfı'nın sahibi olduğu, Rainham Hall malikanesinde bağımsız bir şekilde dolaştı. Ball, "Giderek yayılan oyun kültürü sayesinde, insanlar kendi yarattıkları karakterleri kontrol etmeye, anında geri bildirim almaya alıştılar" diyor. Manhattan'daki Performance Space 122'nin sanat yönetmeni olan Vallejo Gantner, kişisel tiyatronun daha fazla popülerlik kazanmasını umuyor. Gantner, "Bu tiyatro türü, izleyici sayısıyla değil, oyuncu-izleyici yakınlığıyla ilgili. Bence seyirci bunu istiyor, çünkü seyircileri anlam yaratma ve yorumlamaya davet ediyor. Tıpkı sanal dünyadaki gibi. Ancak tiyatro canlı gerçekleşiyor" diyor.
