Gerilla mücadelesini bitirdik, düzenli orduya geçiyoruz

Yeni nesil gazeteciler arasında ön sırada gelen Nagehan Alçı ve Rasim Ozan Kütahyalı çiftinin temmuz ayında ikiz bebekleri dünyaya gelecek. Aynı günde iki ayrı kanalda TV programı yapmaya alışık olan Nagehan Alçı, aynı anda ikiz kız annesi olmaya hazırlanıyor. Ve şimdiden sosyal medyada "Bu çiftin çocukları olsa, kim bilir ne yaman olur?" söylentileri dolaşıyor. Bunları muhataplarına ilettiğimde güldüler. Baba adayı Rasim Ozan Kütahyalı, "Bizi kızdırmasınlar, iki kızımızı da medyaya sokarız!" dedi.

Rasim Ozan Kütahyalı-Nagehan Alçı çifti, dört kişilik aileleri için yeni bir hayat kuruyor. Doğmasını bekledikleri çocukları nedeniyle yakında yeni bir eve taşınacaklar. Baba adayı bunu kendisi için gerilla hayatından düzenli orduya geçiş olarak tanımlıyor. Anne adayı ise heyecanlı. Şimdiden dokuz kilo almış. İkizlerden birinin daha ağırbaşlı olduğunu, az hareket edenin kendisine, hareketli olanın babaya benzediğini anlatırken yüzünde o kaygıyı görüyorum. Anne olmak, yeni hayatın sürprizlerine hazır olmak demek değil midir? Meşhur Boğaz manzaralı dairelerinde, onlar taşınmadan önce keyifli bir röportaj yaptık.

Medyanın kodlarını kısa zamanda çözen Rasim Ozan Kütahyalı ve Nagehan Alçı'ya merak ettiğiniz her şeyi sordum...

- İsme karar verdiniz mi?

- Nagehan Alçı: Düşünüyoruz. Karar vermedik henüz.

- Rasim Ozan Kütahyalı: İsimleri halka soruyoruz, tekliflere açığız (gülüyor). Sosyal medyada bu konuyla ilgili bir sürü espiri yapılıyor. İsmi Nara olsun diyorlar. Hamile olduğunu biliyorlar ama ikiz olduklarını bilmiyorlar. Şimdi daha da üzülecekler, toplu intiharlar yaşanabilir (gülüyor).

- Sosyal medyada çok popülersiniz. Hakkınızda agresif yazılar da çok. Bunlar sizi üzüyor mu? Yoksa 'Bizim için hiçbirinin önemi yok,' mu diyorsunuz?

- R.O.K: Nagehan Alçı ile Rasim Ozan'dan doğacak çocuk diye onlarca sayfa var. Ayrı madde açmışlar (gülüyor).

- N.A: Eğlendiriyor. O sayfaları açanlar bebeklerimizin ikiz olduğunu duyunca kalp krizi geçirecek.

- Ve siz buna gülüyorsunuz?

- R.O.K: Hayat biraz da eğlence... 2008-2011 yılları arasında çok sert bir siyasi tartışma vardı. Biz de o sert tartışmaların aktörü olarak sertleştik. Askeri vesayetle sivil hükümet arasında bir kavga vardı ve ben orada o demokrat tavrı koymaktan gurur duyuyorum... 2011'den sonra o sert siyasi tartışmaları geçtikten sonra, şimdi her türlü makarayı yapıyorum. Eğlenmek ve neşelenmek de şart...

- 32 yaşınızdasınız. Herşeyle ilgili 'Ben bilirim' tavrınız dikkat çekiyor. Herşeyi nasıl biliyorsunuz?

- R.O.K: Hiç öyle bir iddiam yok...Televizyon ayrı bir olay ve televizyon şahsiyeti olmakla ilgili bir durum bu. Televizyon şahsiyeti özelliklerin varsa jeodezi ve fotogrametri üzerine bile konuşursun ve izletirsin...

- 'Televizyon izleyicisinin kodlarını çözdüm' mü diyorsunuz?

- R.O.K: Televizyon dediğimiz olgunun bir alfabesi, bir dili var. O lisanı çözersen, o televizyonda ne yaparsan yap izlenirsin. Doğal olacaksın. Numara yaparsan anlaşılır. Onu yapmaya çalışanlar tasfiye oldular. Hiçbir takıntın kompleksin olmayacak. Renkli bir insan olacaksın, zaten renksizsen ne yaparsan yap televizyonda tutunamazsın...

- Sizi sevmeyen de izliyor mu?

- R.O.K: İzler elbette. Onlar daha çok izliyor (gülüyor)... Valla ailem beni çok sevdiği için sevilme ihtiyacım yok zaten. Fakat analiz ettiğinizde toplumun çoğunluğu bizi sever. Bir de tabii çok genç yaşta çok çabuk yükseldik. Ben de olsam, bana gıcık olurdum.

- Siz kaç yaşınızdasınız Nagehan Hanım?

- N.A: 35 yaşımdayım. Ben hızla yükseldim diyemem... Kendi adıma çok çabuk bir yerlere geldiğimi düşünmüyorum. 2001 yılından bu yana medyada bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Hürriyet'te stajyer olarak başladım. Hürriyet gazetesinde bir sene karın tokluğuna çalıştım. Oradan üç aşamalı sınava girerek Çukurova medya grubuna geçtim. Altı ay eğitim aldım, Show TV'de bir buçuk sene boyunca feci bir tempoyla 'no name' çalıştım. Irak Savaşı sırasında simultane çeviriler yaptım. Daha sonra Akşam gazetesinde hafta sonu eklerinde röportajlar yaptım bir süre. SkyTürk TV'de uluslararası savaş belgeselleri hazırladım. 2007 yılında Akşam'da köşe yazarı oldum. Ne zaman ki Serdar Turgut ile SkyTürk'te bir tartışma programı yaptık; ondan sonra Kanal 24'ten teklif geldi,Mehmet Metiner ile sonra da Ahmet Kekeç ile her gün program yaptık. Şimdi de CNNTürk'te Dört Bir Taraf programındayım. Milliyet'te köşe yazıyorum. Beyaz TV'de yaptığım Med-Cezir programı da çok önemliydi. Yani ben herşeyi adım adım inşa ettim...

- Sizse medyada bir anda bir yere geldiniz Rasim Bey. Tarzınız biraz sert değil miydi?

- R.O.K: Evet aslında bir anda oldu... Türkiye'de bazı şeylerin sert yaşandığı bir dönemdi, ben de serttim... Nagehan gerçek bir gazeteci. Medyanın içinden gelmiş. Ben öyle değildim. Muhabirlik yapmadım. Ben bir mecburiyetten ötürü medyaya girdim, bir kariyer planı ile değil.Tam beş sene önce bugünlerdi Taraf'ta ilk yazmaya başlamam... Yaşananlara çok öfkeliydim. Askeri vesayet rejimi ayakta kalmak için var gücüyle saldırıyordu, cinayetler ve katliamlar işleniyordu. Ben de çıktım ve bu zihniyete tam anladığı dilden, cepheden saldırmaya başladım. Taraf'ın yorum sayfasına gönderdiğim yazılar çok okundu, tartışma yarattı. Bu süreçte Ahmet Altan ve Yasemin Çongar da bana köşe yazarlığı önerdiler, Taraf'ta zaten para yok denecek kadar az. Profesyonel değil gönüllü bir eylemdi Taraf'ta yazmak. Ben de büyük bir zevkle kabul ettim ve çok sert yazılar yazmaya devam ettim... 27 yaşımdaydım ve ölümüne bu vesayet sistemiyle mücadele etmek istiyordum...

- Televizyondaki agresifliğiniz mizacınızdan mı kaynaklanıyor, yoksa reyting için mi?

- Televizyonda da yazılarımdaki tavrımın aynısını sergiledim. Bu katil vesayet rejimine karşı taviz, alttan alma, pısırıklık yok. Cepheden, anladıkları dilden daldım. Kitlesel anlamda ilk kez Rahmetli Birand'ın 32. Gün programına çıktım ve o günden sonra TV davetleri yağmaya başladı. Karşımda darbeci generaller, profesörler, gazeteciler... Ben 'Haddini bil general! Sen memursun, memurluğunu bil!' falan diyorum; yeri geliyor bağırıyorum, yeri geliyor gülüyorum... Sonra anlaşıldı ki toplumun çoğunluğunun da böyle bir tavra ihtiyacı varmış, millet bıkmış artık. Ve böylece bir medya fenomeni oldum (kahkahalar).

BEŞ YILLIK KAZANCIMI TOPTAN VERSİNLER; MEDYADAN ÇEKİLİRİM

- Şimdi beş yıl önceki aynı cesarette değil misiniz?

R.O.K: Cesaret aynı ama tarzımı değiştirdim. Medyada gerilla mücadelesini bitirdim. Düzenli orduya geçtim. Artık çocuklarım oluyor. Ama seçilmiş sivil hükümete yönelik yeni bir vesayet girişimi söz konusu olursa yine aynı sert tavrı alırım. Çünkü öyle şeyler de seziyorum. 2014 seçimlerine giderken yeniden sanki 2007 yılını andıran tuhaflıklar olacak gibi görünüyor. İnşallah yanılırım. Ben bir medya aktörüyüm; ama biri dese ki, 'Kardeşim! Şu an kazandığın toplam gelir üzerinden beş yıllık geliri nakit veriyorum. Bu beş yıl şu medyadan çekil'; kabul ederim. Hep medyada olmak gibi, medyada kariyerim olsun gibi bir hevesim, zerre kadar yok. Nagehan'la beraber tekne ile önümde kısıtlama olmaksızın uzak denizlere açılmak isterim. Ben bir yandan da keyif adamıyım. Şu an öyle uzun vaktimiz olmuyor. TV programları var sürekli...

GEORGE BEST GİBİYİM

- Medyadan her an ayrılabilirsin yani...

- R.O.K: Şöyle söyleyeyim: Futbol tarihinde George Best diye bir oyuncu vardır. Yetenekli oyuncudur ama futbolu ve futbolcu dünyasını çok sevmez. 'Mecburiyetten bu sahalardayım,' der. Ben de medyada öyleyim.

- N.A: Medya işini ve dilini çok iyi biliyor Rasim. Şu an performansının yarısından azını gösteriyor üstelik. Ama bir anda başka alanlara da kayabilir. Ben yakından biliyorum ki aynı etki ve gücü yaratabileceği başka alanlar var...

SİNAN ÇETİN KIYMETİMİ BİLSEYDİ OSCAR KAZANABİLİRDİ

- Hangi alanlar mesela? Medyada olmazsanız ne yaparsınız?

- R.O.K: Sinema mesela... 20'li yaşlarımın başında sinemaya çok odaklandım. Orada da özgürlükçü sinema açısından büyük boşluk vardı. Kafamda bir vizyon vardı... Sinan Çetin de 2002 yılında beni bir sohbet ortamında tanır tanımaz birlikte çalışmak istedi. Büyük işler yapabilirdik ama bu fırsatı hiç değerlendiremedi. O savruk ve kaotik yaşam tarzı Sinan'ı sanatsal anlamda bitirdi zaten. Kendisi liberalizmi savunmasına rağmen Plato'da komünist ve bürokratik bir düzensizlik vardı. O ortamdan nitelikli bir sinema eseri çıkartmak imkansızdı. Ancak gelip geçici reklam çekilir, iyi para yapılır ama film çıkmıyor, olmuyor. Halbuki verimli bir ortam kursaydık bugün enternasyonal çapta bir sinemacı olurdu. Filmleri yurtdışında da yankı yaratırdı. İnanın bu potansiyeli vardı. Sinan'ın görsel yeteneklerini kimse küçümsemesin. En iyi yabancı film Oscar ödülünü kazanan bir adam olabilirdi. Konjonktür, enternasyonal başarılar kazanmasına çok uygundu ama Sinan çağı okuyamadı. Potansiyelini değerlendiremeyip içi boş arkadaşlıklar kurarak kendini heba etti. Sinan'ın kafasındakileri ve yapmak istediklerini çocuklarına ve torunlarına yine en iyi anlatacak benim ama bunları yapamadı maalesef. Dost acı söyler, gerçek bu. Ben de sonra kendi yoluma baktım...

KIZLARIM BU ERKEK DÜNYASINA MEYDAN OKUYACAK

- Bu kadar yoğun bir iş temposunda şimdi ikizler hayatınıza giriyor. Nasıl olacak?

- N.A: Çocuklar temmuz bebeği... TV programlarımızın tatile girdiği dönemde dünyaya geliyorlar. Gelecekleri zamanı biliyor keratalar (gülüyor). Şaka bir yana, çocuklarla birlikte evin içinde bir yere çekilip yazı yazabileceğim. Bunu kendime engel görmüyorum. Programlarımı da bu tempoda rahatlıkla devam ettirebilirim.Çocuklarım bana güç katacak...

- Annelik tam anlamıyla kadını dönüştüren bir şey. Buna hazır mısınız?

- N.A: Evet. Şimdilik hiçbir şey ters gitmedi. Hamilelik atıllık gibi algılanıyor hep. Toplum kadını dışlamak için bir bahane daha bulmuş. Halbuki öyle olmak zorunda değil. Fiziksel olarak daha dikkatli ve yavaş olmak gerek tabii ama hayatınıza, üretmeye devam edebilirsiniz. Ben yaşantımı neredeyse aynen sürdürüyorum. Sporu bile aksatmadım. Çocuklarla da bu sistemi devam ettirebilirim diye düşünüyorum. Zaten kız çocuğuna yüklenen bütün o yanlış şeylerden uzak büyütmek istiyorum kızları. Bu erkek-egemen dünyaya meydan okusunlar... Boş, gereksiz detaylarla uğraşan kadınlar olmasınlar. Malesef kadınlara hep oyalansınlar diye bir takım uğraşlar icat edilmiş. Bu tuzaklara düşmesinler. Ben çocukluğumdan beri feci rahatsız olurum kadına yüklenen imajlardan. 21.yüzyıl kadınlar yüzyılı olmalı... Ama resmi tamamlayan değil, aktörleşen kadınlar yüzyılı...

- Karı-koca çatıştığınız noktalar oluyor mu? Birbirinizde neleri değiştirmek isterdiniz?

- N.A: Eve girerken kapının önünde gazeteciliğimizi bırakıyoruz. Belli konulara temelde prensip olarak çok benzer bakıyoruz ama yaklaşım farklılıkları olabiliyor. Rasim'i zaman zaman çok sert ve radikal buluyorum. O da beni bazen naif ve steril olmakla tanımlıyor...

- Aranızda nasıl farklar var?

- N.A: Mesela Rasim gazeteciliği çok gündelikçi bir iş olarak görüyor. Hiç gazete okumadan yıllarca yaşayabilir. Benim içinse gazeteleri takip etmek ve gazetecilik yapmak çok önemli... Ne yalan söyleyeyim, çok da özledim...

- R.O.K: Nagehan soru sormayı, gazeteciliği seviyor. Ben gazeteciliğe saygı duyuyorum ama daha çok kitap okuyan, uzun vadeli düşünen, kitap okuduğu zaman dünyadan kopmak isteyen bir adamım. Gazete çok gündeliğe bağlı bir iş. Bu beyinsel anlamda çok büyük bir risk gazeteciler açısından.

EN HAKİKİ TARTIŞMA NAGEHAN'LA ILICAK'IN TARTIŞMASI

- Dört Bir Taraf'ta birlikte tartıştığınız gazeteciler, sizden yaşça kıdemli, siyasi süreçleri bizzat yaşamış, deneyimlemiş insanlar. Nazlı Ilıcak, Altan Öymen ve Kadri Gürsel ile tartışırken bazen aralarında toy kaldığınızı hissediyor musunuz?

- N.A: Herbirinin Türkiye'nin ayrı ayrı dönemlerinde yaşadıkları önemli tecrübeler var. Ama illa tecrübe herkesi aynı yere götürmüyor. Aynı deneyimler insanları aynı noktada buluşturmuyor. 27 Mayıs darbesini Altan Öymen de Nazlı Ilıcak da yaşadı. Bugün geldiğimiz noktada birbirlerinden 180 derece farklı duruyorlar. 27 Mayıs darbesinde ben henüz doğmamıştım ama bu ülkenin içinde nasıl yaşadığımızı merak ederek bugünlere kadar bir bakış sistemi oluşturdum. Kendi perspektifim doğrultusunda yorumlayarak bir pozisyon almaya çalışıyorum. Her şekilde karşı olduğum tek şey demokrasi dışı vesayetçi zihniyettir. Liberal demokrasiyi savunuyorum...

- R.O.K: Şu an Türkiye'de en sahici, en hakiki siyasal farklılaşma son dönemde Dört Bir Taraf'ta Nazlı Ilıcak ile Nagehan Alçı arasındaki yaşanan nezaketli tartışmadır. Geri kalan tartışmalar, benim yaptıklarım dahil, biraz kadük ve anakronik hale geldi. AK Parti ile CHP arasında hakiki bir rekabet ve tartışma ortamı yok. CHP'nin ve MHP'nin iktidara gelemeyeceğini herkes biliyor; böyle bir tartışma anlamsız. Herkes Alçı-Ilıcak tartışmasını dikkatle izlesin bence...

MEHMET BARLAS MODELİ EN DOĞRUSU

- Medyadan sizi kimler etkiledi? Kimleri idol görüyorsunuz?

- R.O.K: Medyada iki tip adam var. Birincisi medya adamı olmayan ama medyada yer alan, köşesi olan fikir adamları. Mesela Etyen Mahçupyan gibi. Beni daha çok özgürlükçü-demokrat yazarlar etkiledi ama bunların medya adamı vasfı yok... Bir de medya ilişkilerini, medya dilini iyi bilen, patronların düşüncelerini iyi teşhis eden medya adamları var... İşte eski dönemin en bilinen örnekleri Ertuğrul Özkök ve Zafer Mutlu... Bir de bu özellikleri beraber götürmüş olanlar var; mesela Mehmet Barlas öyleydi. Hem bir medya adamıydı, o ilişkileri iyi bilirdi hem de Özal döneminden beri bir fikrin de adamı, liberalizmin savunucusu ama aynı zamanda keyif ve kültür adamı... Ahmet Altan da biraz öyle gibiydi, birçok vasfı vardı ama herşeyden önce edebiyat adamı Altan... Medyadaysam hem fikir adamı hem medya adamı hem de keyif adamı olurum Barlas gibi. Ama dediğim gibi bir kariyer planım yok, hiç olmadı zaten... Bakalım gelecek ne gösterecek?

- Kıskanç mısınız? Kim daha kıskanç aranızda?

- N.A: Çok kıskanç olmamakla birlikte sahiplenici bir kadınım. Benimkisi göz açtırmayan, hayatı zehir eden kıskançlıklardan değil. Rasim çok güzel sürpriz yapar. Nadir yapar ama yapınca hakikaten yapar.

- Bebekler gelince bir anda üç dişi tarafından kuşatılmış olacaksınız Rasim Bey.

- R.O.K: Ama ben değil millet düşünsün; iki Nagehan daha geliyor. İkisi de medyaya girecek. Yandılar ki ne yandılar... Valla kızdırmasınlar; iki Rasim daha gelebilir(gülüyor). Şaka bir yana, dediğim gibi benim için gerilla dönemi bitti, düzenli ordu dönemi başladı. Daha olgun, kızlarım için daha yumuşak bir baba olacağım.

YENİ RASİMLER ÇIKMALI

- Sizleri sevmeyen hatta nefret den de epey insan var? Değil mi?

- N.A: Var elbette... Türkiye bir açıdan Güney Afrika'ya benziyor. Azınlık olan ve kendini beyaz gören bir kesim çoğunluğu yönetme imtiyazının kendinde olduğuna inanmış. Biz esas bu kesime yükleniyoruz. O imtiyazlı azınlık elbette beni ve Rasim'i sevmeyecek. Biz onların içinden çıkıp onlara başkaldırmış iki insanız... Bu ülkede dindar olduğu için, Kürt olduğu, Ermeni olduğu için insanları ezen bu sistem dönüşmek zorunda. Kendini çağdaş, laik ve Batılı gören kesim bu ülkenin çoğunluğunun dindarlar olduğunu ve bundan böyle dindarların yönetimde olmadığı bir Türkiye'nin hayal olduğunu bilmek zorunda. Tıpkı Güney Afrika'nın siyahların yönetiminde olması durumu gibi... Bu gerçekleri söyleyince çıldırıyorlarlar...

- Peki siz çocuklarınız için nasıl bir Türkiye istersiniz?

- N.A: Dünya ile bütünleşmiş,dışa açılmış liberal demokratik bir Türkiye'de yaşamalarını isterim. Böyle bir Türkiye'de de hiç kimsenin kendi adına kaygılanması gerekmez. Çünkü dünya ile bütünleşmiş bir Türkiye'de herkesin hakkı hukuku korunmak zorunda kalır. Bizim bütün mücadelemiz bu.

- R.O.K: Biz her zaman liberal demokrasi ve liberal ekonomiyi savunuyoruz. Çocuklarımız da böyle bir ülkede yaşamalı. Türkiye'nin toplumsal bütünlüğünün, huzurunun garantisi budur. Laiklerin de Alevilerin de her kesimin de garantisi dünyaya açık liberal bir demokrasi ve ekonomidir.

- N.A: Laiklik kaygıları çok boş... Çok hızlı bir sekülerleşme var bu ülkede. Ben de seküler bir insanım ama bu kadar hız bana da şaşırtıcı geliyor. İslami kesim akın akın sekülerleşiyor. Esas ağlaması gereken Türkiye'nin muhafazakarlaşmasını isteyenler bence. Dindarlar kendi referanslarıyla laikleşiyor. Cin şişeden çıkmış durumda. Gündelik ayrıntılara değil, uzaktan resme bakmak lazım. 50 yıl sonra yüzde 90'ı seküler yaşayan bir ülke olacak burası ama laik kesimin çoğunluğu da Kemalist olmayacak... Laiklik kaygıları boş ama demokrasi kaygıları önemli. Çoğulcu bir demokrasi mi olacağız yoksa çoğunluk vesayeti mi geçerli olacak?

- İkinci ihtimal var mı?

- N.A: Elbette var... Hür ve adil seçimlerden yani demokrasiden bağımsız bir yeni vesayet rejimi mi kurulacak? Askerler vesayet koltuğundan indi şimdi oraya bürokrasi ve yargı mı oturmak istiyor? Bürokratik vesayet başka bir şekil alarak mı devam edecek? Esas konuşulması gerekenler bunlar... Sivil hükümet ile vesayetçilik arası mücadele bitmedi...

- R.O.K: Laik kesim yakalandığı gerzeklik hastalığını sürdürüyor. Türkiye'nin şu anki gerçek tartışmasını kavramıyorlar. En önemli şey çoğulcu bir anayasal rejim içinde halkın seçimiyle gelenlerin devleti yönetmesi ve sonrasında da aynı şekilde gitmeleridir... Bari bu dönemeçte herkes iktidar kavgasını bıraksın demokratik prensiplerden yana olsun. Türkiye şu an ya çoğulcu demokrasi ya çoğunluk vesayeti; ikisinin arasında kaldı. Köşe yazarlarının çoğu şapşal durumda. Yeni Türkiye'yi damardan teşhis edebilen çok çok az. Eski düzen yıkıldı, yenisini okuyamıyorlar. Bazen diyorum ki '26-27 yaşında bir Rasim Ozan daha çıksın; bu dönemin gerillası olsun.' Ben artık daha ılımlıyım, yeni birileri çıksın...

- İleride çocuklarınız sizden nasıl bahsetsin istersiniz?

- N.A: 'Cesur, dürüst ve inandığı şey uğruna savaşan bir annem vardı,' desinler.

- R.O.K: 'Kendileri için istedikleri hakları kendilerinden farklı toplumsal kesimler için de istediler,' desinler ve onlar da bu yolda gitsinler. Bu hakları kendilerine benzemeyenler için de istesinler. Liberal-demokrat olmak zaten budur

HAPSE BİLE ATSALAR OKUYUP YAZABİLEN İNSAN ÖZGÜRDÜR

- Medya çok nankör. Bugün ünlü bir köşe yazarı iken yarın işsiz kalabilirsiniz...

- N.A: Biz medyadayız ama bütün dünyamızı medya üzerine inşa etmemeye gayret ediyoruz. Rasim'le kafamızda hep alternatif planlar var. Biz medyaya mahkumuz gibi düşünmüyoruz. Kendi dünyamızı oluşturma çabamız var, bu planlar da can simidi. Standartlarımız yükseldi elbette ama bu demek değil ki bir elimiz balda bir elimiz yağda, saraylarda yaşıyoruz... Öyle takıntılarımız yok.Kendi iç kalemizin olması çok önemli. Bu bize manevi güç veriyor...

- R.O.K: Nagehan'ın dediği gibi iç kale çok önemli... Anında küçülme planı yaparız. Binlerce kitap ve DVD'den oluşan kütüphanemiz en büyük servetimiz... Entelektüel zenginlik finansal zenginlikten çok daha önemli... Finansal zenginliğim varsa parayı akıl ile yöneterek istediğim güzellikte ve konforda ev de alırım,tekne de yaptırırım hatta imkanım varsa özel uçak bile alırım... Bütün bu imkanlardan yararlanırız ama bütün bu maddi olaylar '0' dır... İnsanın '1'i iç kalesi olan ailesi ve entelektüel zenginliğidir bence... O '1' yoksa hep '0' kalırsın. Çoğu işadamı parayı kaybetti mi intihar ediyor, çünkü entelektüel damarları yok, hayattan keyif almak için çok paraya ihtiyaçları var. Bizim öyle bir ihtiyacımız yok. Okuyabilelim, izleyebilelim ve yazabilelim, bize yeter. Hapse bile atsalar okuyup düşünüp yazabilen ve bundan keyif alan adam özgürdür. Gerisi ekstra.