Mutluluğumuzu konuşup göze sokmaya gerek yok

Binbir Gece'nin Şehrazat'ı, Bitmeyen Şarkı'nın Feraye'si, Karadayı'nın Feride'si o. Bergüzar Korel, Kurtlar Vadisi Irak filmiyle, "Kim bu kadın?" nidaları eşliğinde hayatımıza gireli sekiz yıl oluyor. O günden beri, yer aldığı dizilerle, ünlü oyuncu Halit Ergenç'le evliliğiyle gündemimizde olan Korel, basına çok sık konuşan isimlerden değil. Ama sosyal hayatını da basından uzak yaşayamıyor. Onu Feriköy Organik Pazarı'nda alışveriş yaparken de görebiliyoruz, oğlu Ali'yi parkta eğlendirirken de. Ben onu gerçek anlamda eğlenirken görenlerdenim. Antalya Televizyon Ödülleri Töreni sonrasında düzenlenen partide, dizilerde görmeye alışık olduğumuz o asil, dokunsan kırılacak kadın olmadığına, son derece eğlenceli, gülmeyi, dans etmeyi seven biri olduğuna şahit oldum. O günden beri onunla gerçek Bergüzar Korel'i konuşmak istedim. Kısmet bugüneymiş... Korel röportaja magazin basınına sıkça malzeme olan oğlu Ali ile geldi. Dünyalar tatlısı Ali ile fotoğraf çekimi sırasında uzun uzun sohbet ettik. Anladığım o ki, Ali tam bir müzik tutkunu. Müze gezmeyi de seviyor. Daha neler neler... Ama detaylar Ali ile benim aramda... Ali'yle sohbetimiz bitince teybi Bergüzar Korel'e uzattım.

- Uzun zamandır sektörde olan, başarı grafiği yükselen bir isimsiniz... Neye göre seçim yaparsınız?
- Duygularıyla ve içgüdüleriyle hareket eden biriyim. Senaryoları da gelişigüzel seçmiyorum, tabii ki bu işin bir stratejisi var. İyi bir seyirciyim. Artık anlıyorum seyircinin neyi sevip neyi sevmeyeceğini, işin matematiğini biraz çözdüm galiba.

- Bolca da eleştiriliyorsunuz...
- Eleştiri elbette yaptığımız işin doğasında var. Ama bence sorun olan bu işten anlayan ya da anlamayan herhangi birinin eleştiri adı altında söylediği bir cümlenin çığ gibi büyümesi. Konu hakkında doğru düzgün fikri ve bilgisi olmayan insanlar atıp tutmaya bayılıyor. Ama şunu unutmamak gerekir ki; hangi konuda olursa olsun, eleştiri yapabilmek için önce konuştuğun konu hakkında sağlam bir bilgi birikiminin olması veya ciddi bir otorite olman gerek. O zaman söylenenlere eleştiri derim ben! Oyunculuğa dair yapılan eleştiri; gözle, boyla posla alakalı olmamalı. Tabii ki seyircinin yorumları, mesleğime dair yapılan bütün eleştirilere gerçekten değer veriyor ve dinliyorum.

OYUNCULUKLA İLGİLİ FORMÜLLERİM VAR
- İlk zamanki eleştiriler yok artık. Son dönemde sosyal medyada çok da takdir ediliyorsunuz aslında...
- Ben aktif bir Twitter kullanıcısı değilim. Sosyal medyanın son yıllardaki gücü elbette yadsınamaz ama herkesin dilediğince vahşi bir dille her şeyi orada ifade etme yarışı beni gerçekten ürkütüyor. Fakat son zamanlarda çevremden o kadar çok 'Bergüzar, hakkında yazılanları okuyor musun?' cümlesini duyuyorum ki, biraz biraz takip etmeye başladım... Mutlu oluyorum tabii... Geçirdiğim zamanı, gelişimimi görüyorum. Bazen de çok gülüyorum..

- Oyunculukla ilgili kendinizi geliştirmek adına bir şeyler yapıyor musunuz?
- Sezon süresince haftada 120 dakikalık bir bölüm yetiştirmek zorunda olduğumuz için, sürekliliği olan herhangi bir workshop'a katılmam elbette mümkün olmuyor. Ama okumak ve izlemek için her zaman vaktim var... Sonuçta her gün kalkıp sete gidiyorum ve elime verilen senaryoyu okuyup, karakteri çalışıp sete çıkıyorum. Ve beni etkileyen birçok faktör var. Zamanla yarışıyorum bir anlamda. Bu noktada karakterin kısır bir döngüye girmemesi ve kendisini tekrar etme tehlikesine karşı kendime ait formüllerim var. Feride'ye hazırlanırken gerek kuramsal, gerek pratikte çok çalıştım, çok okudum. Dizi gerçekliğinde Feride'nin insani tarafını irdelerken, mesleki duruşunu unutmamak gerek. İşte bu noktada dizi öncesinde topladığım kitaplarım giriyor devreye. Bu mesleği yapmış insanların yazdığı birçok biyografi ve anıların toplandığı kitaplar var, sıkışınca onlara sarılıyorum. Konservatuvara ilk girdiğimizde tüm hocalarımızın söylediği bir cümle vardı; 'Yeteneğiniz bir yere kadar, çalışmazsanız karanlıkta bir gün yolunuzu kaybedersiniz.' O yolu aydınlatmak da çok okumak, dinlemek ve öğrenmekten geçiyor bence...

BİZ SETTE ÇOK HUZURLU BİR EKİBİZ
- Feride'yi canlandırırken hissiniz ne?
- Feride'yi çok sevdim ben. Galiba bu seyirciye de yansıyor. O sertliği, kırılganlığı aynı zamanda babasının gözlerine bakarkenki küçük bir kız çocuğuna ait olan ürkekliği çok lezzetlendiriyor karakteri. Tek boyutlu bir karakter değil. Tabii Feride'nin bu gerçekliği, senaristlerimiz Eylem (Canpolat) ve Sema (Ergenekon) ile olan güzel alışverişimizin sonucu. Her bölümde karakterin üzerine bir şeyler ekleniyor, bu da inandırıcılığı her geçen gün arttırıyor.

- Genç yaşta ekrandaydınız... Bu sizde şişkin bir ego oluşmasına neden oldu mu?
- Gereksiz egoların insanda yetersizlik hissi başladığında devreye girdiğini düşünüyorum. Kendini bileceksin. Ve çok da ciddiye almayacaksın. İnsan kendine ve yaptığı işe güvendikten ve üzerine düşeni yaptıktan sonra neden diğer bireyleri kırarak, ezerek varolmaya çalışsın ki?

- Karadayı'daki başarınızı neye bağlıyorsunuz?
- Karadayı'nın başarısı diyelim... Huzurlu bir ekibiz biz. Ne istediğini bilen, net bir şekilde ifade edebilen ve gerçek anlamda anlaşabilen... Bakış açısı ve kafa olarak da işe aynı yerden bakıyoruz ve gerçekten birbirimizi seviyoruz. Bu da başarıyı getiriyor.

- Karadayı'da Feride'nin ve Mahir'in sonu nereye gider?
- Sema (Ergenekon) ve Eylem'i (Canpolat) her fırsatta sıkıştırıyorum ama bana da söylemiyorlar (gülüyor)...

- Böyle bir aşk sizce mümkün mü? Ayrı sosyal sınıftan ve tarzdan iki insanı kastediyorum...
- Feride ve Mahir sosyal sınıfları ne kadar farklı olursa olsun aynı kumaştan aslında. İkisi de doğruluk ve dürüstlük üzerine kurmuş hayatını. İkisinin de hiç tanımadığı ve tatmadığı bir duygu aşk. Ve birbirlerinin gözlerinde kayboluyorlar. Yaşadıkları, birbirlerine dokunduklarında hissettikleri her an, her şeyin üstünde. Sosyal sınıflarının da... Sizce mümkün mü değil mi?

- Kenan İmirzalıoğlu ile çalışmayı nasıl tarif ediyorsunuz?
- Her şeyden önce işin iyi olması için son derece çaba sarf eden bir oyuncu Kenan. Sadece kendi oyununun değil, sahnenin iyi olması için varını yoğunu ortaya koyan bir partner. Ne istediğini bilen ve yaptığımız işe aynı yerden bakan bir ekibiz demiştim ya, Kenan bulunduğu her sahnede bunu hem ekibe, hem de seyirciye sonuna kadar hissettiriyor..

ÇIKIP EĞLENİYORUM, SABAHINA PİŞMAN OLUYORUM
- Evdeki dengeyi nasıl ayarlıyorsunuz? İkiniz de çok izlenen dizilerde başrolsünüz. İzin günleri denk düşüyor mu?
- Ekiplerimiz çok anlayışlı. Genelde paslaşıp, izinlerimizi aynı günlere denk getiriyorlar. En az haftanın iki günü birlikteyiz, nefes alabiliyoruz.

- Eşinizle gözlerden uzak kalalım gibi bir derdiniz yok, halkın içindesiniz....
- Ben normal biri gibi yaşamak istiyorum. Örneğin en sevdiğim alışveriş merkezi olan Kanyon'da yemek yemeyi, film izlemeyi, kitapçıda vakit geçirmeyi çok seviyorum. Cadde'yi çok seviyoruz. Hafta sonu çıkıyoruz. Orada insanlar bize o kadar alıştılar ki, kimse bizim ünümüzü umursamıyor. Oyunculuk mesleğini yapan birinin normal hayatını devam ettirebileceğine inanmak istiyorum ve böyle yaşıyorum. Tabii ki zorlandığım zamanlar oluyor ama bu da bizim işimiz, isteyerek, bilerek seçtik. Kostümleri çıkarınca normal biri oluyorum. Sürekli ünlü biri olma stresiyle yaşamak insanı gerçeklikten uzaklaştırır bence.

YÜZÜMÜN ORTASINA ÇAKTI
- Gece çıktığınız da rahat hissedebiliyor musunuz?
- Evet, hissediyorum ama çok rahat hissettiğimde sabah büyük bir pişmanlıkla uyanıyorum. Arkadaşlarımla olduğumda çok mutlu oluyorum. Konservatuvardan arkadaşlarımla hiç kopmadık, bir araya geldiğimizde çok eğleniriz. Sürekli güleriz, saçmalarız kimse kimseyi yargılamaz. Tabii insanlar dışarıda beni öyle görünce anlamıyor, şaşırıyor. Ertesi sabah uyanıyorum ve 'Biri çok gülerken fotoğrafımı çekmiş midir, beni sarhoş sanmış mıdır?' gibi düşünceler oluyor.

- Böyle bir eğlence çıkışı fotoğrafınız yayımlandı ve altına 'Hakime Hanım içkiyi fazla kaçırdı' yazıldı...
- Evet. Yardımcı yönetmenimize doğum günü yaptık ve ben orada bir saat kaldım. Çıkarken de ekip arkadaşım bana sarılınca ben de ona sarıldım. Bir şey konuşuyorduk. Birden karanlıkta flaş patlayınca öylece kalıverdik. Bunun altına ya da gece kulübünde kahve istediğinizde fotoğrafın altına rahatça sarhoş yazabiliyorlar. Ayrıca sarhoş da olabilirim, kimseyi ilgilendirmez.

- Oğlunuzu azarlarken çekilmiş bir fotoğraf da çıkmıyor aklımdan... Ne oldu o sırada?
- Ayakkabı alıyorum ve Ali istemiyor. Yüzümün ortasına çaktı bir tane, 'Almayacaksın!' dedi ve ben öylece kaldım, bir yandan insanlar bize bakıyor. Mağazadan çıktık ve 'Bu yaptığını hiçbir zaman unutmayacağım ve evde bunu konuşacağız' derken fotoğrafımı çekmeye başladılar. Orada burada saçma sapan konuştular... Herkes çok söz sahibi oldu, herkesin her konuda fikri var..

ÇOK SAÇIM VAR KUAFÖRLER KAÇIYOR
- Pantene'le işbirliğiniz nasıl gelişti?
- Pantene, sektörde tanındıktan sonraki ilk reklam filmimi yaptığım marka. Çok saçım var, kuaföre gittiğimde kaçardı insanlar. Saçlarımın böyle olmasının en büyük sebebi genç kızken annemin saçıma hiçbir şey sürmeme izin vermemesi. Yani doğallık saçımın güzel olmasını sağladı. Saçımla ilgili çok fazla işlem yapmamaya çalıştım. Pantene de doğallık üzerine çalışmalar yapıyor ve bu konuda uyuşuyoruz. Işıltılı güzelliğin doğallıktan geldiğini düşünüyorum. Pantene'nin bakım kremlerini de kullanıyorum. Doğal yağlara meraklıydım, ama saçlarımı çok ağırlaştırıyorlardı bu nedenle bu kampanyanın yüzü olmam güzel tesadüf oldu. Doğru ürünü bulduğumu düşünüyorum ve herkese tavsiye ediyorum.

BİZİM ARAMIZDAKİ SEVGİ ALİ'Yİ ÇOK MUTLU EDİYOR
- Bitmeyen Şarkı dizisi sırasında sizinle röportaj yapmıştım. Oğlunuz küçüktü o zamanlar. Bugünki gibi yine yanınızdaydı....
- Evet, onun konforunu sağlayabildiğim sürece hep yanımda...

- Erkek annesi olduktan sonra ben daha kadınsı hissetmeye başladım. Size de öyle oldu mu?
- Bunun anne olmakla ilgisi olduğunu düşünüyorum. Kız evlat annesi olmadığımız için deneyimimiz erkek evlattan yana. Ama bunu ben de sık sık düşünüyorum; 30'lu yaşlarla mı, anne olmakla mı, zaman geçtikçe kendini daha çok tanımakla ve sevmekle mi ilgili bilmiyorum. Bundan altı-yedi sene öncesine göre daha güzel bir Bergüzar görüyorum aynaya bakınca. Daha mutlu, daha ışıl ışıl bir kadın... Sanırım deneyim ve çocuk sevgisi insanı yeniden doğmuş gibi yapıyor.

- Kimileri çocuğuna duyduğu sevgiyi aşk olarak tanımlıyor. Siz nasıl tanımınız ne?
- Hiçbir şekilde tanımlayamıyorum. Sadece onun yanında çok mutlu olduğumu biliyorum. Her şeye şükrediyorum. Onun yanında tamamlanmış hissediyorum. Bana hissettirdiği şeyler bunlar. Aşkı zaten çözemedik ki bir yandan... Sizce benziyor mu bana?

- Çok benzettim ben size...
- Babasına benzetiyorlar aslında. Değişiyor sürekli.

- Kıskanıyor mu babayı peki?
- Asla... Beraberken bir kolunu babasına, bir kolunu benim boynuma atar. Öyle dururuz bir süre... Biz bir ekibiz ona göre. Her yere beraber gidiyoruz. Bizim aramızdaki sevgi onu çok mutlu ediyor.

- Anne-baba olarak evde rolleriniz nasıl ayrılıyor peki?
- Baba otoriteyi temsil ediyor bence. Ben biraz daha sertim ona göre ama baba gizli otorite. Onun her dediğini yapıyor.

- Peki oğlunuzun geleceğine dair plan yapar mısınız?
- Sizin de küçük çocuğunuz var, çok erken gibi geliyor bana plan yapmak için. Çok düşünüyoruz, çok konuşuyoruz ama daha çok küçük Ali. Bu dünyada ne kadar olabilecekse, o kadar mutlu olmasını diliyorum. Eğitimi konusunda konuşuyoruz ama işin içinden çıkamıyoruz, 'Daha erken' deyip kapatıyoruz konuyu.

- Peki evde iki sanatçı var. Böyle bir şeye yönelmesini ister misiniz yoksa 'Aman aman'mı diyorsunuz?
- Aman aman demiyorum çünkü yaptığımız işin çok değerli olduğunu düşünüyorum ve minnet duyuyorum. Ama çok zor bir iş. Evde sürekli müzik dinleniyor, müzik aletleri var, film izleniyor... Ali bunun içinde büyüyor. Müziğe inanılmaz bir ilgisi var. Bütün enstrümanların özelliklerini biliyor. Eline bir kağıt alıyor ve 'Nota yazıyorum' deyip piyanonun başına oturuyor. Müzisyen arkadaşlarımız bunu duyunca çıldırıyor. Bize ilk söyledikleri şey 'Sakın eğitim vermeyin, bırakın özgürce gitsin, bakalım nereye kadar gidecek.' Biz onu özgür bıraktık, şu an müzik onun her şeyi. Oyun oynamaktan çok müzikle ilgileniyor.

- Peki oğlunuzu ününüzden nasıl koruyorsunuz?
- Herhangi bir koruma kalkanımız yok açıkçası. 'Çocuğumuzun fotoğrafı çekilmesin, dokunmayın' gibi hallerimiz de yok. Ama bizim için ve antipatik olan, habersizce fotoğraflarının çekilmesi. Ali'de bir savunma mekanizması gelişti; fotoğraf makinesi ya da ona doğrultulmuş bir telefon gördüğü zaman kaçmaya başlıyor ve çok sinirleniyor. Sonuçta o da bir birey. Ne isteyip, neyi istemediği bizim için çok önemli. Buna saygı duyulsun, istiyoruz...

- Karakter olarak Ali kime benziyor?
- İkimizden de aldığı yönler var. Müziğe olan ilgisi, detaycılığı, merakı babasına, olaylara karşı titiz tutumu, inadı bana benziyor. Gülüşünü de bana benzetiyorlar.

- Bir çocuk daha planlıyor musunuz?
- Büyük aile olmak istiyoruz. Ali de bir kardeş ihtiyacı duyuyor, bunun farkındayız, hayat ne getirir bilmiyoruz...

PARİS BİZİM İÇİN ÖZEL, LONDRA'DAN ETKİLENDİM
- Bazı fotoğraflar sizi kırmış...
- Hep öyle değil ya... Yunanistan'a gittik Halit'le ve Scorpions grubuyla karşılaştık tesadüfen. Adamlar geldiler 'Çok şıksınız, kimsiniz siz?' dediler. Biz oyuncu olduğumuzu falan anlattık. Konserleri vardı, hem konsere hem de kulise davet ettiler. Biz Halit ile kalakaldık. 'Beraber fotoğraf çektirebilir miyiz?' falan diyemedik. Ama o his geldi. O zaman anladık insanların bizi gördüğünde neler hissettiğini. Belki ünlü olmasaydım, çekinmezdim. Örneğin fotoğraf çekiyorum hobi olarak, özellikle portre çekmeyi çok seviyorum. Sokakta gördüğüm portreleri fotoğraflamak istiyorum ama korkuyorum ya bana 'Sen kimsin benim fotoğrafımı çekiyorsun?' derse biri diye. İstemeyebilir çünkü... En azından izin alınmasını istiyorum, hepsi bu...

- Tüm bu hengameden uzaklaşmak için nereye kaçarsınız eşinizle?
- Boğuldumuzu hissettiğimiz anda üç ya da dört günlük yurtdışı kaçamaklarımız oluyor. Burayı da özlüyoruz... İyi geliyor...

- Paris aşkınızın başladığı yer. Hâlâ özel mi ikiniz için?
- Evet ama Londra'yı gördükten sonra biraz fikrim değişti. Elbette Paris çok özel...

- İlişkiniz dışardan şahane görünüyor, öyle mi?
- İnsanlar bizi zaten görüyor. Gördükleri de oldukça net. Üzerine konuşup kimsenin gözüne sokmaya gerek yok...

ORGANİK BESLENİYORUM
- Doğal ve sağlıklı yaşam sürmek önemli sizin için...
- Düzenli egzersiz, sağlıklı beslenme, doğal bakım ve pozitif enerji önemli benim için... Organik beslenmeye dikkat ediyorum. Her cumartesi muhakkak Feriköy Organik Pazarı'ndayım. Sebze, meyve ve bakliyatı mutlaka oradan temin ediyorum. Eve asitli içecek sokmuyorum, doğal meyve sularını tercih ediyorum. Bol bol su içiyorum. Suyuma salatalık, nane ve zencefil katıp lezzetlendiriyorum hem de vücuttaki ödemi atıyorum. Bir tek şeker işini çözemedim onu da araştırıyorum. Dizide genelde saçlarım topuz yapılıyor ve fönden krepeye birçok işlemden geçiriliyor. Günlük koşuşturmalar içinde saç bakımımın hem doğal olmasını hem de kolayca evde yapabilmesini tercih ediyorum.

- Diyet yapıyor musunuz?
- Beslenme alışkanlıklarımı çok değiştirdim. Evde yaptığım bütün yemeklerde organik ürünler kullanmayı tercih ediyorum. Bir de antrenman yapıyorum. Sürekli yürümek ve ağrılık çalışmak doğru değil. Antrenmanımı bir saat evde yapıyorum. Akşam yemeğini kesmek gerekiyor. Son zamanlarda hayatımdan laktozu çıkardım.