Pele ve Maradona'dan sonra en büyük rekabet belki de Ronaldo- Messi düellosu. Hangisinin daha iyi olduğu, son yılların en çok cevap aranan sorusu. Ancak iki adam çıktı bu sezon sahneyi onlardan alan, iki mega stardan rol çalan... İspanya'da zirveyi gol farkıyla Barcelona'yla paylaşan Atletico Madrid'in ateş gücü Diego Costa ile 'asla yalnız yürümeyen' Liverpool'un süper Uruguaylısı Luis Suarez oldu 2013'ün esas adamları.
AŞKININ PEŞİNDEN DENİZLERİ AŞTI
Suarez'inki futbol tarihinin en bilindik hikayesi... Yedi çocuklu çok fakir bir ailenin ortanca çocuğuydu. Sokak aralarında oynayarak büyüdü. Abartı yok, antrenmanda giyecek ayakkabısı yoktu. Yokluğun her türlüsünü gördü. Babası onları yüzüstü bırakıp gittiğinde ise yaşı daha 13'tü. Onu hayata bağlayan iki tutkusu vardı. Futbol ve sevdiği kız Sofia. Sofia, 2003'te Barcelona'ya yerleştiğinde önce hayata küstü, sonra anladı ki ona kavuşmanın yolu yeşil sahadan geçiyor, oyuna geri döndü. Üç yıl sonra Hollanda'nın orta sıra takımlarından Gröningen'den teklif gelince de hemen kabul etti. Bugün çocuğunun annesi olan kadın artık iki saat mesafedeydi. Golleriyle önce Hollanda devi Ajax'a sıçradı, sonra da Ada'ya, Liverpool'a yelken açtı. Bu sezonsa başka bir boyutta oynuyor, oynamıyor büyülüyor. Cezası yüzünden sezon başını kaçırdı ama 13 maçta 19 golü buldu. Takımının attığı gollerin yüzde 45'inde Luis'in imzası var. İngiltere tarihinde bir ayda 10 gol atan ilk oyuncu oldu. Diego Costa'nın öyküsü de çok farklı değil. Brezilya'da, Lagarto diye küçük bir bölgede doğdu. Yaşadığı yerde çim saha bile yoktu. Kendi tabiriyle sokaklar okulu oldu. Ve zayıfı ezmekti sokakların kanunu. Yine kendi sözleriyle silinip gitmemek için "Top oynarken karşısındakileri öldürmesi gerektiğini" hissediyordu.
AKADEMİ VARDI DA BİZ Mİ GİTMEDİK?
16'sında Sao Paulo'da rakibe yumruk atıp dört ay ceza aldı. Luis küçüklüğünden beri yıldızdı, Diego ise bu sezona kadar hiç sivrilemedi. Dört ayrı kiralık dönem içeren yedi yılda sadece iki defa çift haneli gole ulaştı. Sezon başında, dünya çapındaki golcüsü Falcao'yu Monaco'ya satan Atletico için herkes "Biterler" diyor, kimseler bu koca cüsseli adamı hesaba katmıyordu. Ama fırtına gibi başladı. Kaderdaşı Luis gibi 19 golü var ligde. Real Madrid-Barcelona hegemonyasına çomak sokan takımının en etkili silahı. Bu sezonun tozunu attıran bu iki adamın ortak yönü sadece akla ziyan formları değil, bu oyunu en 'ilkel' içgüdülerle oynamaları... Zorluklara diş geçirmek Luis Suarez'in genlerine öylesine işlemiş ki 2010'da Hollanda'da, geçen sezon da Chelsea maçında rakiplerini sahanın ortasında ısırdı. Gazeteler 'Yamyam' diye manşet attı. Yetmezmiş gibi siciline ırkçı küfür de yazdırdı. Diego deseniz, sokaklarda öğrendiği yoldan gidiyor. Ayakları kadar dirseklerini kullanıyor, sahada hır çıkarıyor. Sorulduğu zaman da "Rakibi kızdırıp oyundan düşürmek benim hakkım. Ben bu oyunu bazıları gibi akademilerde öğrenmedim. Öfke kontrol eğitimi almadım. Benim geldiğim yerde kazanmak her şeydir" diyor. Brezilya doğumlu ama "Onlara borçluyum" dedi, İspanya milli takımını seçti. Yazın Dünya Kupası için doğduğu toprakların yolunu tutacak. Islıklanacak, hakaret edilecek, sahada rakiplerine yaptıklarını bu sefer tribünler ona yapacak. Ama belli ki umursamayacak. Zira itiş kakıştan, gerilimden alıyor enerjisini. Sözün özü, Suarez de Costa da sahada en temel içgüdülerle hareket eden birer anti-kahraman. Yaşamla, zorluklarla olan savaşları hiç bitmiyor. Sahadaki halleri de geçtikleri yolların aynası adeta. Dram, sevinç, başarı, aşk, öfke, zaaf... Ne varsa hayata dair, yansıyor oyunlarına. Ama sizin tercihiniz kusursuz süper kahramanlarsa, o zaman bir zahmet en yakın sinemaya...
