Turnuvanın başından beri Ceyhun Yıldızoğlu'nun söylediği bir şey vardı: "Biz savunma takımıyız." 10 sayılardan çevirdiğimiz Fransa ve Sırbistan maçlarında bu savunma ile sonuca gitmiştik. Ama dün İspanya'da bu iki takımda da olmayan türde bir oyuncu vardı: Alba Torrens. ABD dışında bu turnuvada süper bir yıldızı olan tek takım İspanya... Ve o süper yıldız, dün bizim Perilerimiz'in yoluna çıkıverdi.
1.91'lik boyu ile zaten bizde match-up'ı olmayan Torrens, aldığımız özel savunma önlemlerine hiç aldırmadan yüzde 55 şut isabeti ile 28 sayı atıp, 6 ribaunt aldı ve 3 tane de asist yaparak gecenin yıldızı oldu.
Bize gelince... Ankara'daki maçlardan beri en büyük sorunumuz olan, hücumdaki iç-dış dengesini kuramamamız İspanya karşısında yenilgiye neden oldu. Faul problemine girse de Nevriye ve Sanders ikilisi 56 sayımızın 36'sına imza attılar. Ama onlara bir tek oyuncu bile destek çıkamadı.
Ayakları çabuk İspanyol uzunlar, ikili oyunlardan sayı bulmamızı engellerken bizi tamamen şuta dayalı bir düzene mahkum etti. Hücumda sabırla top çevirip, boş adamı bulmaya çalışırken bu sefer de 24 saniye kuralına takıldık.
Zaten sert savunma yapan İspanyol kısaların baskısından bunalan oyun kurucularımız, forvetlerin ısrarla şut atmaması üzerine iyice zor durumda kaldı. Öyle ki Işıl,
"Artık şut atın" diye arkadaşlarına sitem etti... En iyi şutörümüz olan Şaziye'nin maç boyu sadece 1 kez üç sayılık atış kullanması da dikkat çekiciydi. Herşeye rağmen maçı kazanabilecek seviyedeydik. Ama 4. periyodun başında mental ve fiziksel yorgunlukla gelen savunma hataları ve Torrens faktörü ibreyi İspanya lehine çevirdi.
Sonuçta bugün kaçan finale üzülüp, muhtemel bir bronz madalya ile yetinmiyorsak bunu bu oyunculara borçluyuz... 2011'den beri bir Avrupa ikinciliği, bir de üçüncülüğü olan Potanın Perileri bugün Dünya Şampiyonası'nda kürsüye çıkıp, bronz madalya ile bu başarılarını taçlandıracaktır. Hepsine kocaman teşekkürler...
