Duygularını her zaman uçlarda yaşamayı seven bir millet olduk. Sevincimizi nasıl iliklerimize kadar yaşıyorsak kızgınlığımız da kor olup yakıyor. İlk iki maçı kaybettik, kötü de yenildik doğru ama İspanya ile Hırvatistan'dan 6 puan beklemediğimiz de aşikardı. Üçüncü olarak çıkma şansımız gün gibi ortadayken yaktık, yıktık, kendimizi hırpaladık. "Durun, şansımız bitmedi" diyenleri azarladık, "Çekleri nasıl yeneceğiz" dedik.
Futbolun büyüsü tüm beylik lafların üzerinde. Sahadakiler görevini yapınca bir anda değişiyor işte her şey. Bizim en kötü halimizle Çeklerin iyi halinin bir farkı yoktu, onlar da kazanmalıydı, biz de... Türkiye Futbol Direktörü Fatih Terim'in ilk 11'e yaptığı Volkan Şen ve Emre Mor takviyesi ilk yarıda başarılı sonuç verip golü getirdiğinde Çeklerin gardı düştü, ikinci yarıda bitirici darbeyi Ozan indirdi.
Fatih hocanın Olcay ve Oğuzhan müdahaleleri de kontrollü bir son çeyrek geçirmemizi sağladı. Tribünler de sahadakilere uydu, daha maç başlamadan Arda ve diğer futbolcuları morallendirmesi takdire şayandı. Taraftar mükemmeldi, tribünler mükemmeldi.. Fransa her şeye gebe, büyük bir mucize neden bir daha olmasın.. Ne olursa olsun biz hep mücadele eden savaşan bir takım olsun, canımızı alsınlar dedik. Umarız ki son 16'ya kalırız ve Galler ile karşılaşırız. Bale bir süper yıldız olabilir ama turnuvanın gözde çaylağı Galler'i alt edecek tecrübemiz fazlasıyla var. Her şey daha yeni başlıyor. Biz Fransa'ya renk getiren bir ülkeyiz.. Burada olmaya devam etmeliyiz..
