Fenerbahçe, karşısında geçen hafta çok kritik Erciyes deplasmanında aldığı 3 puanla rahatlamış, moral ve özgüven kazanmış, disiplinli ve diri bir Eskişehirspor buldu. İlk yarıda rakibin etkili presi önünde Fenerbahçe temposuz futboluyla ofansif açıdan varlık gösteremedi. Ancak Lawal'ın çıkarken kaptırdığı topla gelişen sürpriz hücum girişimi Mustafa Yumlu'nun kendi kalesine attığı golle tabelayı değiştirdi. Fenerbahçe'nin ilk yarıdaki düşük performansına rağmen pozisyon vermeyişi ve topun genelde kendilerinde kalması en önemli artısıydı...
İkinci yarıda ise takım savunması ve topa sahip olma tam tersyüz oldu. Bana göre Fenerbahçe bu yarının tamamında son senelerin en kötü futbolunu oynadı. Müthiş bir baskı altında kaldı, rakibe sayısız duran top şansı tanıdı. Üstelik Eskişehir'de kornerlerde tek etkili isim Mustafa olmasına rağmen her korner tehlike yarattı. Mehmet Topal, Volkan ve Alves bir yere kadar direndiler... Hatta bu kötü oyuna rağmen sürpriz üç puan da gelebilirdi. Ama Emre Güral'ın sahalarda ender görünen güzellikteki golü buna imkan vermedi.
Fenerbahçe'nin takım halindeki olumsuz görüntüsünün birçok nedeni vardı. Önde gelen de İsmail Kartal'ın yanlışlarıydı.. Hasan Ali'yi geride, Caner'i önde başlattı. Bu uygulamayı ilk defa Bursa maçının son bölümünde yapmıştı. Forvetlerin formsuzluğunda ilk 11'i böyle düşünmesi eleştirilemez. Ama sonra Kuyt'ı oyuna aldığında Caner'i yerine çekip maç eksiği olan Hasan Ali'yi oyundan çıkarmalıydı. Bunun yanında Sow ve Webo çok kötüyken rakip de bütün riskleri alıp geride 30-40 metre genişlik bırakırken Emenike'yi düşünmeliydi. Skora denge geldikten sonra da Emenike son derece gereksizdi. Alper'in yerine Diego girmeliydi.
Eğer bir takımda görevler paylaşılmazsa ağır yük çekenler bir yere kadar dayanırlar... Hadi yabancı forvetler güçsüz ve formsuz.. Peki adam eksiltme özelliği olan Alper'in bitik durumuna ne demeli? Eskişehir mükemmel takım bütünleşmesiyle, şanssız gol yemesine rağmen tempoyu sürekli yükselterek hak ettikleri puanı kazandı.