Sivas 4 Eylül Stadı Türkiye'nin kalbiydi adeta. Sonrasında Sivas caddeleri kan damarlarına dönüştü, Fenerbahçeliler aktı bu damar damar caddelerden. Sanki Kadıköy, Moda, Söğütlüçeşme, Caddebostan taraflarından bir yer oluverdi Sivas meydanları. Bindiğimiz taksiyle stattan kent merkezine olan 1 kilometrelik yolu 1.5 saatte zor aldık diyeyim, siz anlayın artık yoğunluğu.
BENİ İDARE EDİN ARTIK
Her köşede birbirlerine sarılan, kucaklaşan taraftarlar, yol boyunca koro halinde zafer marşları ve şarkıları söyleyen Fenerbahçeliler, araçlarından yarı bellerine kadar sarkıp sloganlar atan, sevinç gösterileri yapan binlerce kişi... Sahur vakitleri hariç hiç bu kadar açık, kalabalık, tıklım tıkış olmamıştır Sivas mekânları. Lokantalar, kahveler, barlar, restoranlar, büfeler gece körü saatlerde hiç böyle hareketli canlı, ışık ışık, renk renk olmamıştır eminim. Polislere, itfaiyecilere, belediye zabıtalarına koşup yanaklarından öpenler mi, çocuk yaşına dönüp balonlarla dört dönen yetişkinler mi, ailece sokaklara dökülüp kutlamaya iştirak edenler mi, hangi birini anlatsam bilmem ki? Şampiyon takımın maçtan sonra doğruca havaalanına gideceğini bilmeden, otel kapısına yığılan en az 3-4 bin kişiyi de saymak gerek elbette. Loş tenhalıkları bile sarı lacivert formalarla aydınlatan kitlelerin hali deyimin tam hakkıyla "anlatılmaz yaşanır" vallahi. Tarihi bir geceye göz tanıklığı etmenin keyfini sürmemizi bize çok gören olmaz sanırım. Hele de boynumda Fener atkısı, üzerimde Alex formasıyla bir yandan fotoğraflar çekip bir yandan da hafiften cozutmama darılan olmaz he mi?
HER ŞARTTA KUTLAMA...
Sivas'ta maç bitimiyle sahaya atlayan bir taraftar, polisin müdahalesine aldırmadan sevinç çığlıkları atmaya devam etti.
