Ispartalı Nurettin Akgül, 1980'den bu yana bir fırında işçi olarak çalışıyordu. Yeşildere fırınının emektar işçisi, 2010 yılının son günlerinde, son parasıyla yılbaşı çekilişi için 2 çeyrek bilet aldı. Yılbaşı gecesi herkes eğlenirken, o ekmekleri yetiştirmek için canla başla çalışıyordu. Televizyon çekiliş sonuçlarını vermeye başlayınca talihlilerden birinin Ispartalı olduğunu gördü. Bunun üzerine hamurlu elleriyle biletini çıkarıp kontrol etti. Bilet üzerindeki numarayla ekrandaki numara aynıydı. Fırıncı Nurettin Bey, artık 30 milyonluk büyük ikramiyenin 4 ortağından biriydi.
60 ÖĞRENCİYE BURS VERİYOR
O an kendisini "Kuş gibi hafiflemiş hissettiğini" söyleyen Akgül, büyük ikramiyenin kendisine çıktığını arkadaşlarına söylemeden çalışmaya devam etti. Sabaha karşı işini bitirip eve gittiğinde de ilk müjdeyi eşine verdi. Aldığı yanıt ise "Hayırlı olsun" oldu. Sonra birkaç saat uyuyan Akgül, bir bankanın müdürü aracılığıyla ikramiyesini aldı. İlk günlerde büyük ikramiyenin kendisine çıktığını ailesi dışında sadece 2 yakını biliyordu. Ama milyonerlik, ne Nurettin Akgül'ü, ne de ailesini değiştirdi. İkramiyeyi kazandıktan sonra 6 ay daha fırında çalışan Akgül, emekliliği gelince işi bıraktı. Bu arada aldığı tek şey ise pazara gidip gelirken gördüğü ve çok beğendiği bir daireydi. Akgül, o günden sonra yaşadıklarını ise şöyle anlattı: "Öncelikle bir okul yaptırmaya karar verdim ve valiliğin yönlendirmesiyle, çok kötü şartlarda eğitimlerini sürdüren Arak köyü öğrencileri için 1 milyon liranın üzerinde bir maliyetle 24 derslikli kendi adımı verdiğim bir okul yaptırdım. Bunun üzerine okul taşımalı eğitimin merkezi oldu ve şimdi 4 köyden çocuklar geliyor." Nurettin Akgül okul yaptırmakla kalmamış çocukların sosyal etkinliklerine de sponsor olmuş: "Çocukların formalarını ben aldım. Sosyal faaliyet giderlerini de karşılıyorum. Başka okullara yardımcı oluyorum ve eğitim malzemelerini temin ediyorum. Çünkü eğitim benim için çok önemli. Okulu da zaten bu yüzden yaptım. Ayrıca 2010'dan bu yana çoğunluğu üniversite öğrencisi 60 öğrenciye düzenli burs veriyorum. Kendi çocuklarımın eğitimine de çok önem veriyorum. Kızım kolejde, oğlum ise meslek lisesinde okuyor. Köyümün mezarlığının duvarlarını da yaptırdım. Şimdiye kadar yaptığım bağış 2.5 milyon TL'yi buldu. En büyük üzüntüm ise 16 yaşındaki maddi durumu iyi olmayan hasta bir kızı kurtaramamak."
İHTİYACI OLANA YARDIM ETTİ
İkramiyenin kendisine çıktığı öğrenildikten sonra, bazı küçük olaylar dışında hiçbir arkadaşı veya akrabasının kendisini rahatsız etmediğini dile getiren Nurettin Akgül, şöyle devam etti sözlerine: "Ama ben de ihtiyacı olan eşime-dostuma yardım ettim. Gerçekten ihtiyaç sahibi olanlara kesinlikle yardımcı oluyorum. Sadece bir arkadaşım borcu olduğunu söyleyerek para istedi. Ben de verdim ama 1 yıl sonra borcu olmadığını öğrendim. İkramiyenin bir kısmını gayrimenkule yatırdım ve Isparta'da birkaç dükkân aldım. 20-30 kişiye iş imkânı sağlayacak bir işyeri açmayı düşündüm ama olmadı. Çünkü talip olduğum işyeri sahipleri, ikramiyenin bana çıktığını bildikleri için yüksek fiyat istiyor."
BİLET ALMAYA DEVAM EDİYOR
"Buraya 19 yaşında geldim ve 30 yıldır burada yaşıyorum. Herkesi tanıyorum" diyen Nurettin Akgül, günlük hayatında hiçbir değişiklik olmadığını ifade ederek şunları anlattı: "Arkadaşlarım çok iyi. Zaman zaman kahvehaneye gidiyorum ve birlikte oyun oynuyoruz. Hiçbir sıkıntı yaşamadım. Zaten vatandaşlar da 'Kendini hiç bozmadı' diyor. Hâlâ 30 yıldır oturduğumuz eski evimizde oturuyoruz. Bazı akşamlar evimde hâlâ bulgur pilavı ve soğan yiyorum. Daha önce 10 gün de olsa tatil yapardık. Şimdi tatillerimiz bile 2 güne indi. Şans oyunlarını seviyorum ve hâlâ piyango bileti alıyorum. Görenler 'Neden alıyorsun, artık çıkmaz' diyor. Ama paraya ihtiyacım olduğu için değil zevk için alıyorum. Çünkü çıkarsa ne yapacağımın hayalini kuruyorum. Hayalle yaşamak da çok güzel bir şey."
