Darbe zorbalıktır. Darbe karanlıktır. Darbe işkencedir. Darbe, sorgusuz sualsiz gözaltıdır. Gözaltında ne kadar kalacağını bilememektir. Bir gece ansızın evinden alınıp soğuk kelepçelerle bilmediğin bir yere nakil aracında götürülmektir. Tek başına bir hücrede zamansız tutulmak demektir. İşkence altında insanlıktan çıkarılmak demektir. Kimsenin görmediği o karanlıkta, akıl almaz eziyetler altında ruhunu teslim etmek demektir.
Mısır'da seçimle iktidara gelmiş Mursi'nin askeri darbeyle devrilmesi, hem Arap dünyasında hem de Batı'da darbe olarak görülmedi. Suudi Arabistan'ın başını çektiği otoriter rejimler Mısır'da askeri darbeyi gerçekleştiren apoletlere selam dururken, demokrasi havarisi Batılı ülkeler bu haksızlık karşısında susarak yeni bir çifte standarda imza atıyor. Darbe her yerde darbedir. Darbenin liberali olmaz. Müslüman Kardeşler'e karşı yapılması darbeyi meşru kılmaz.
Necib Mahfuz'u yetiştirmiş bir ülke, bu askeri darbeyi hak etmiyor. O Necib Mahfuz ki, 1988'de kazandığı Nobel edebiyat ödülünü almak için dahi ülkesini terk etmemiş. İngiliz istilası altındaki Mısır'da yaşamış, 1919 devrimini çocukken pencereden alkışlamış, 1952 devrimini görmüş. Mısır'ın isyanlar ve darbelerle monarşiden cumhuriyete, yarı feodal kapitalist sistemden devletçi ekonomiye, 1952 öncesi lekeli bir demokrasiden Nasır döneminde otokrasiye savruluşunu izlemiş. Modern Mısır'ın canlı şahidi olmuş. Süveyş'i devletleştirdiğinde Nasır'ı savunmuş, Camp David'i imzaladığında Sedat'ı alkışlamış. Ama darbelerin karanlık yüzünü hep bütün acımasızlığıyla göstermiş.
Hayatı boyunca Müslüman Kardeşler'den pek hoşlanmadı Necib Mahfuz. Ama eminim bugün yaşasaydı Mursi'nin darbeyle devrilmesine karşı dururdu. Bir şeyden daha eminim; Mısır, bugünlerin dramını anlatacak yeni Necib Mahfuzlar yetiştirecektir.