Salı günü çıkan "O günler harika falan değildi" yazımı gazeteye gönderdikten sonra hatırladım.
60'ların sonuna doğru babam bizi arabaya doluşturup güzel bir Ege gezisine çıkartmıştı.
Çocuk hafızama kazınan görüntüler bir bir dökülüverdi.
Sonra beyaz Türk büyüğü yazarımızı hasret gözyaşlarına boğan Mahsun'un filmindeki "şirin Ege kasabası" manzarasına bir daha baktım.
Zaten spor Amerikan arabaları o tarihlerde bizim Bağdat Caddesi'nde bile sayılıydı, parmakla gösterilirdi, kasabalarda birinin gidip diğerinin gelmesi neyin nesi!
Foça'yı hatırlıyorum. Yazdı, öğle vaktiydi ve ıssızlığı askeri tesislere gidip gelen servis otobüsleri bozuyordu.
Çeşme Ilıca'da eski Demokrat partililer villalarına çekilmişlerdi.
Bir tek Kuşadası yeni palazlanmaya başladığı için hareketliydi.
Fakat hani köşe yazarımız "ne güzel günlerdi, ne iyiydik" falan diyor ya...
Gittiğimiz her yerde bizi bu kasabalardaki Roman vatandaşlarla diğerleri arasındaki kavgaların hikâyesi karşılamıştı.
Üstelik neredeyse her Egeli köylü veya kasabalı fena halde "Kırat" hayranıydı ve İstanbul'dan gelen ve hafif solcu görünen herkese kuşkuyla yaklaşıyordu.
Söyleyeceğim şu...
Filmdir, romandır, olur.
Fakat gerçek hayata dair konuşacaksak eğer...
Uydurmayalım!