Fenerbahçe'ye maçı kazandıran tek şey futbolcuların mücadele hırsı. Daum'un elinde dama taşı gibi olmuş, bir oraya bir buraya serpiştirilen futbolcuların kolektif oyun adına ortaya hiçbir şey koymamaları, kolay görünen maçı son dakikalara kadar heyecan içinde tuttu.

Her zaman Daum'un yaveri olan meşin yuvarlak bu kez Fenerbahçe için kaprisli bir arkadaştı. Sezon başından beri birçok karşılaşmada sarı-lacivertli kaleye uğramayan bu hayırsız misafir dün Alman hocayla yıldızını barıştırmaya karar vermiş gibiydi. Şansın yanısıra oyuncuların da küstüğü bir Fenerbahçe izledik.

Dünkü takımın geçen haftadan tek eksiği Tuncay'dı. Ama sahada öyle bir düzen vardı ki oturmuş taşlar kendilerine yeni yer ararken şaşkına döndüler. Düşünsenize Ümit solda, Ali Güneş ortada, Selçuk sağda maça başlandı. 35. dakikada durum 1-1 iken Daum, Rebrov'u oyuna aldı. Bu kez Selçuk ortaya, Aurelio sağa, Ali Güneş beke geçti. Fenerbahçe takımı boyuna çorba gibi karışıyordu.

Adanaspor titretti
Ligden düşmesi neredeyse kesinleşen Adanaspor, müthiş bir dirençle oynadı ve şampiyonluk kovalayan rakibini son dakikalara kadar titretti. Maçtan puan almak için vakitten çalmak, profesyonelce tatsızlık çıkarmak dahil herşey yaptılar. Tribünler rakip taraftarla doluydu, yine de onlar kentlerine bir "onur" puanı vermek istediler. Bu direniş, başka türlü de yorumlanabilir ama olmamalı. Her takım sahada gücünün zirvesinde oynamalı.

Fenerbahçe'nin iki golü de duran toplardan geldi. İkisini de Nobre attı. Ümit'in kaçırdığı net pozisyonun yanısıra Van Hooijdonk'un yardımcı hakem Şahan Yılmaz'ın "gözlüksüz" bayrağına takılan golü vardı. Uzatmalarda ise Nobre'nin Güngör tarafından düşürülüşü penaltı ve kırmızı kart gerektiriyordu.

Maç başlamadan önce Fenerbahçe yedekleri ortada sıçan oynarken, Rebrov sanki oynayacakmış gibi ısındı ve maça kendini hazırladı. Müthiş kritik paslar atıp bir golün asistini yaptığı gibi 82'de de çok önemli bir kademe yaparak Adana'nın beraberlik sayısını önledi. Böylesine bir üst düzey profesyonel için alkış tutmak isteriz.