Her şey öylesine üst üste gelmiştir ki… Zifiri karanlıkta bir ışık ararsın. Biraz soluklanmak, biraz nefes almak için… Bir umut olsun istersin. Umuda, umutlanmaya bazen o kadar çok ihtiyaç duyarız ki…
İşte tam o anda bir beklenen ışık umut olup doğar. 'Hep bir umut var vardı' deriz yaa… Var olmasına vardır ama umudun ne olduğunu bilmeyiz.
Neyi niçin beklediğimizdir umut… Aslında bitmek tükenmek bilmeyen derin bir kaynaktır umut. Bazen düştüğün bu umutsuzluktan umut bulup çıkmaktır…
Zor anlarda yeşerir umut. Hep vardır ve canlıdır umutlar. Ne zaman hayat bulacağı size kalmıştır. Umutlarımız hayallerimize bağlı…
Yeni Türkiye'nin hayali gibi, Ankara'nın değişen yüzü gibi… Hayal kurdukça yaşar insan. Kurulan hayallerin umut dünyamızda açtığı penceredir yaşam.
Sabahları kuş sesleriyle uyanmanın hayali gibidir bu coğrafyada kardeşliğin sevginin, dostluğun, yeşermesi…
Tıpkı çocukların dünyayı değiştireceğine inanmak gibidir umut… Masumiyetleri, doğallıkları, saf ve karşılıksız sevgileri çocuklar üzerindeki hayal ve umutlarımızdır.
Kan ve barut kokusundan arınmış bir dünyayı hayal etmek, umutlarımızı canlı tutar. 'Hep bir gün' diyerek yaşatırız umutlarımız arasında. İşte hayal ve umutlarımız arasında umutlarımızın koruduğu birlikte yaşam arzumuz.
Türkülere yansıdı, filmlere konu oldu, onlarca manilerde yaşam buldu kardeşlik özlemi… Hayallerimizden umuda yolculuk başladı.
Kim ki bu yolculuğa karşı duracak olursa altında ezilecektir. Bir toplumun hayalleri önünde bireysel duruşun gücü yeterli olmayacaktır. Hayallerimiz umudumuza çok sıkı bağlı… Beklemek değil midir hayallerin ardından umutların yeşermesi. Yeni Türkiye yolculuğunda değil midir hayallerin yeşermesi. Umutların filizlenmesi…
Karamsar olup pes etmek değildir umut… Umut hayallere sahip çıkmaktır.
Bireysel sahip çıkmalar toplumsal güç olacaktır.
Biz inandığımız Yeni Türkiye'nin var oluşunda kardeşliğe ve birlikte yaşama arzusuna umutla bakıyoruz.
Umutların yaşam bulduğu sağlık ve mutluluk dolu hafta olsun…