Atv'nin fenomen dizisi 'Karadayı'nın kahramanı Mahir, Annesini döven gardiyanlara okkalı bir dayak atmış, ellerini kırmıştı.
Anne için atılan o yumruklar, tepki yerine takdir toplamıştı…
Elbetteki sebep 'ana'ydı…
Ayağının altında cennet olan güzel analarımızın hatırına o şiddeti normal saymıştık.
Kaldı ki kadına, hele de anaya nasıl el kaldırılır?
Bir evlat anasını nasıl döver?
Anlamak mümkün değil.
Olmaz olsun böyle evlat.

"Anneye kalkan el taş kesilsin" diye beddua etsek ve bedduamız da tutsa, ilk ağlayacak olan, yine o zalim çocuğun anası olur.
Canından can gider ananın.
Çünkü analık başka bir şey…

Öpülmeye kıyılamayan evlat, gün geliyor anasına kıyabiliyor işte.
Canıyla, dişiyle, tırnağıyla yavrusunu yetiştiren anaya…
Bırakın dayak atmayı, of denir mi hiç?
Hasta olduğunda, ağladığında ve bir yeri ağrıdığında,
İlk koşulan 'anne' değil mi?

Anacığım her aklıma geldiğinde gözlerim nemlenir…
Burnumun direği sızlar,
Kimyam bozulur…
Neşem kaçar.
Çünkü anam yok artık.
Onun yokluğu yüreğimdeki derin bir boşluktur.
Hiçbir şekilde dolmayacak bir boşluk...
Analara uygulanan şiddetin filmini bile izleyemezken gerçeğine asla tahammül edemem.
Bu yüzden annesine ters bakanlardan nefret ederim.

Biri kız, iki çocuğu için katlanmıştı her şeye.
Çocukları için saçını süpürge etmişti.
Üniversite okumuştu, Çocuklarını da okutuyordu.
Eşi hem alkolik ve hem de kumarbazdı.
Her gece dayak yiyordu.
Canına tak dediği için kocasından boşandı.

Sarhoş adam malını mülkünü de elinden almıştı.
Bir dilim ekmeğe bile muhtaç olmuştu kadın.
Mahkemeye gitti.
Dava sonuçlandı…
Mallarını geri aldı.
Evden ve dükkandan olan adam, oğlu aracılığıyla kadına baskı ve şiddet uygulamaya başladı…
Uğruna saçını süpürge ettiği oğlundan iyi bir dayak yedi.
Zorla senet imzalatmak istemişti anasına zalim evlat.
İmzalamayınca annesi ve küçük kız kardeşini sokağa atmıştı.

Gece yarısı acılar içinde kızıyla birlikte dışarıda bir başına kalan talihsiz kadın, arkadaşını aradı.
"Gelebilir miyim?" dedi.
"Tabii, gel" dedi arkadaşı…
Ve geceyi kızıyla birlikte bayan arkadaşının evinde geçirdi zavallı kadın…

Annesine sevdalı olanımız çok.
Benim gibi hatırlayınca yüreği acıyan da...
Ama böyle şerefsizler de var aramızda.
Anneye el kalkar mı yahu?
Dokuz ay 10 gün karnında taşıyan, doğuran, emziren, altını temizleyen, uykusuz geceler geçiren, ağladığında ağlayan, çile çekerek onu büyüten analara nasıl el kalkar?
Nasıl kötü laf edilir?
Nasıl nasıl?..

Erkeklik kas gücüyle olunan bir şey değildir.
Her akşam içip içip nedensiz yere karısını döven,
En b.ktan sebeplerden mesele çıkaran, karısını ezen erkek de, erkek değildir.
Alçağın da önde gidenidir...