Ne en yüce değer bildiğimiz emeği unutuyoruz, ne de Emek sinemasını... Bir süredir bu konuda yazmamam, unuttuğumuzu göstermiyor. Sadece bekliyoruz: aklıselim denen şeyin eninde sonunda galip gelmesini, Batı'da yüzlerce örneği hala varolan bu yüz yıllık tarihi salonun, içinde barındırdığı binlerce anıyla, onbinlerce, yüzbinlerce insanın kişisel belleklerinde ve kentin ortak belleğinde cisimleşmiş görüntülerle birlikte ayakta kalmasını istiyoruz. Ve istemeye devam edeceğiz. 23 Aralık Pazar günü yapılan görkemli son yürüyüşe, yurt dışında olduğum için katılamadım. Ama bundan sonraki tüm eylemlere bizzat katılacağım. Ve yöneticilerin bunca israrlı, kararlı ve kalabalık protestolara sonunda kulak vermesini umutla bekleyeceğim. Her demokratik ülkede olması gerektiği ve olduğu gibi... Yol yakınken, kültür tarihimizde unutulup bağışlanmayacağından emin olduğum bu yanlış projeden vazgeçin lütfen... Bir kez daha hatırlatmış olayım: Bu konuda 'Emek'i asansörle yükseltmek' gibi garip iddiasını sürdüren mahut şirket yerine, bu kamu malı yapıda kamunun isteğine uygun bir proje gerçekleştirmek için işbirliği öneren bir başka ve büyük sermaye grubu var: Eczacıbaşılar. Onlara da bir kulak verseniz olmaz mı?