Yarışma programı tutunca... Değişik ülkelerde seyirci rekorları kırınca...
Ormanlar kralı aslan karar vermiş:
- Biz de yarışma düzenleyelim... "O ses orman." Ormandaki bütün hayvanlar teker teker şarkı söylesin... Büyük jüri de "Kimin sesinin daha güzel olduğunu" belirlesin.
Hayvanlar sıraya girmişler.
Kurt... Eşek... Keçi... At... Kartal...
Baykuş... Deve... Maymun... Karga... İnek...
Sıra bülbüle gelmiş.
Bülbül "Çok güzel bir aşk şarkısı" söylemiş.
"Güle olan aşkını" duygusal bir yorumla seslendirmiş.
Herkes bülbülü hayranlıkla dinlemiş.
Son yarışmacı... Papağanmış.
Papağan, kendisinden önce şarkı söyleyen bütün hayvanların "Taklidini" yapmış.
Hem de "Büyük bir başarıyla."
Ve "Oylamaya" geçilmiş.
Jüri başkanı... Aslan demiş ki:
- Oyumu papağana veriyorum.
Aslan böyle söyleyince... Kim itiraz edebilir?
Tam papağanın "Birinciliği" ilan edileceği sırada... Jürinin en yaşlı üyesi kaplumbağa söz istemiş:
- Yüce kralımız... Jüri başkanımız... Benim bir şey söylememe izin verir misiniz?
Aslan "Konuş" demiş.
Kaplumbağa "Düşüncesini" söylemiş:
Ormanımızın ulu kralı... Bu yarışma... Sizin emirleriniz uyarınca... Bir ses yarışması.
Oysa... Papağan sadece kendisinden önce şarkı söyleyenlerin taklitlerini yaptı.
Papağan taklitte çok başarılıydı... Fakat papağanın kendi sesini, kendi şarkısını dinleyemedik.
İzninizle... Papağan tekrar gelsin... Kendi sesiyle bir şarkı söylesin... Kararımızı ondan sonra verelim.
Aslan, kaplumbağaya hak vermiş.
Ve papağana seslenmiş:
- Gel... Kendi sesinle, kendi şarkını söyle.
Ömrü boyunca hep başkalarının seslerini taklit eden papağan doğru dürüst bir şarkı söyleyememiş.
Sonunda... "O ses orman"ın büyük jürisi kararını vermiş:
- Birincilik... Bülbüle aittir.