Ne güzel söyledi Fikret, Yaprak Dökümü'ndeki Ferhunde'ye: "Bizde, senin hiçbir zaman sahip olamayacağın bir zenginlik var. Biz bir aileyiz..." Sonra -Cevriye Hanım'a rağmen- sıcacık yuvasında üvey evlatlarıyla paylaştığı mutlu anlardan birinde bu sözlerini anımsayıp, kendi kendine gülümsedi. Gerçekten de hayattaki en büyük mutluluk, birbirini seven üyelerden kurulu bir "aileye" sahip olmaktı. Fikret'in yüzüne halka halka yayılan o kocaman gülümseme, "aile olmanın" ne demek olduğunu bir buçuk saniyede hepimize anlattı. İşte ben oyunculuklarda bu muhteşem "anları" yakalamayı seviyorum. Sayfalar dolusu diyalog yerine; bir küçücük gülümseme, kıvrılan bir dudak ya da kalkan bir kaşla anlatılan o kocaman duyguları arıyorum. Bravo Bennu Yıldırımlar'a...