2013 hiç de iyi başlamadı. Birbirinden değerli insanlar peşi sıra aramızdan ayrılıyor. 13'ün uğursuzluğuna mı yormalı ne?
Zincire eklenen son halka, Prof. Dr. Toktamış Ateş oldu. Üniversiteden hocamdı.
Ders dinlemeyi pek sevmeyen bir öğrenciydim
Okulu 'kantinden' bitirdiğimi söylesem, pek yalan olmaz. Ama kaçırmadan derslerini takip ettiğim dört hoca vardı. Biri Sulhi Dönmezer, ikincisi Erdoğan Alkin, üçüncüsü Toktamış Ateş'ti... Dördüncüsünün dersine ise çok sevdiğimden değil, azıcık sinir etmek için girerdim.
Koyu Galatasaraylı Doğan Koloğlu, spor yazarlığı dersimize girerdi. Sınıfa bir soru sorduğunda ben sarı-lacivert boyalı tükenmez kalemimi kaldırır, söz isterdim; gıcıklığına...
Tabii hiç söz vermezdi!
Ve sevgili Toktamış Ateş... Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi dersimize gelirdi. Atatürkçü bir aileden yetişmiş, cumhuriyet ilkelerine sıkı sıkıya bağlı bir genç olarak içimdeki Mustafa Kemal sevgisini büyüten, çoğaltan kişi oldu Toktamış Hoca...
Dersi hep tavana bakarak anlatırdı. İlk dersinde merak edip hepimiz kafamızı hocanın baktığı yöne çevirerek, tavanda kopya yazıp yazmadığını kontrol etmiştik! Şimdi baktığı yerde, yani cennette...
Birer gün arayla bu dünyadan göçüp gittiler: Burhan Doğançay, Mehmet Ali Birand, Toktamış Ateş... Yukarılarda bir yerlerde 'akil adamlar zirvesi' toplanıyor da haberimiz mi yok?