BURAK Yıldırım desem, kaçınız hatırlarsınız? Unuttuk değil mi?
Çabucak unuttuk...
Sadece Fenerbahçe forması giydiği için kalbinden bıçaklanıp öldürülen gencin adı...
Kocaman laflar ettik ardından...
"Olmaz olsun böyle futbol" dedik.
Şampiyon bile kutlayamadı şampiyonluğunu... Şiddet Yasası dedik, Kulüpler Birliği dedik, Federasyon dedik. "Başbakan tüm kulüp başkanlarını toplayıp kulaklarını çeksin" diyenlerimiz bile oldu. Sonra?
Yeni sezonda yeni bir genç vurulana kadar unuttuk her şeyi...
Beni daldığımız gaflet uykusundan uyandıran, pazar gecesi izlediğim Telegol programındaki bir iddia oldu. Hani, maçların seremonisinde miniklere tüm takımların forması giydirilip, futbolcu ağabeyleriyle beraber sahaya çıkarıyorlar ya; TT Arena'da oynanan Galatasaray-Trabzonspor maçındaki seremonide miniklere tüm takımların formaları giydirilmiş, aralarında bir tek Fenerbahçe forması yokmuş! Bu iddianın ortaya atıldığı gün, ne yazık ki 19 Mayıs'tı.
İşte, genç Burak kardeşimizin hayatını yitirmesine sebep olan düşünce yapısı bu...
Rakip takımın formasına bile tahammül edememek... 'Forma aşkının' karşısına 'forma nefreti' koymak.
Siz eğer bu kadarcık bir hoşgörüyü bile resmi seremoniden esirgerseniz, daha çoook Burak Yıldırım'lar ölür....
Geçen hafta Heberler'de; her daim abuk sabuk konuşan futbol yorumcularını hicvetmek için yaratılan karakter 'Faik Yılmaz', belki de hayatının tek ciddi ve anlamlı konuşmasını yaptı.
Paranın, futbol ruhunu yuttuğundan söz etti. Koca bir ekonomik sektör haline gelmesinin, futbolu tükettiğini iddia etti.
Ben de Faik Yılmaz ile aynı fikirdeyim.
Futbol, sadece mahalle aralarındaki arsalarda oynansın. Hava kararana kadar devam etsin. 'Atan galip' olsun. En geçerli kural 'Üç korner bir penaltı' olsun.
En yetkili kurul, topun sahibinin annesi olsun. O, çocuğuna "Baban gelmek üzere, haydi eve" diye seslenince, maç bitsin... Kaybeden taraftan para almayıp "Hadi bu sefer gazozlar benden" diyen Bakkal Amca, tek sponsor olsun... Ki ölmesin gençler, maç da izleyebilsinler...