Gün geçmiyor ki; ihmal, denetimsizlik ve umursamazlıktan kaynaklanan bir facia yaşanmasın. Asansörle çakılan, toprağın altına gömülen, midibüsten yollara saçılan gariban işçiler... Bir kurban yakını, üzeri gazeteyle kapatılmış cesedin başında feryat ediyordu: "Ah bu fukaralığın gözü kör olsun..."
Haksız değildi.
İşçilerimiz, güvensiz iş ortamlarına mahkumdu.
Üç kuruş fazla kazanmak için onların hayatlarıyla oynayan işverenlerin olmayan insafına terk edilmişlerdi.
Peki ya her şey hükümet, işveren ve işçi arasında mı yaşanmalı? Biz, olayı 'dışarıdan' gözleyenler sadece oturup izlemekle mi yetinmeliyiz? Hayır.
Hepimiz birer 'gölge müfettiş' olmalıyız ki insanlarımızın canını kurtaralım.
Sadece kendimizin değil, başkalarının da 'yaşam hakkını' savunmak, en önemli vatandaşlık ödevimiz olmalı.
Yukarıdaki fotoğrafı bizzat ben çektim. Geçen cuma günü Barbaros Bulvarı'nda, bizim binaya komşu otelin önündeki daracık kaldırımda Türk Telekom'a ait bir dehliz kapağı; düştü, düşecek... Sadece bir köşesinden kaldırıma tutunmaya çalışıyor. Sanki sinsice, üzerine basacak talihsiz kurbanını bekliyor.
Yetmezmiş gibi, o daracık kaldırıma park etmiş bir araç, oradan geçenleri bu tuzağa zorla yönlendiren zebani gibi... O aracın etrafından dolaşmak istesen, kendini akan trafikte hızla giden bir otomobilin altında bulabilirsin.
Yok eğer, kaldırımdan geçeyim dersen, kapsama alanı dışına çıkman an meselesi... Önce Büyükşehir Belediyesi'ne, sonra Türk Telekom'a başvuruyorum. Ve onlar gelip müdahale edene kadar kimsenin o kapağa basmaması için dua ediyorum... (Türk Telekom'cular hemen ilgilendiler, sağ olsunlar) Ben gördüm, müdahale ettim. Şimdi sıra sizde... Güvenlik halatı olmayan asansörü, duvarından su sızan galeriyi, içine 40 kişi binmiş minibüsü gördüğünüzde lütfen davranın insanlığınıza...
Tesadüfen yaşayan değil, tesadüfen ölen insanlar olalım artık...