Kazım Koyuncu'nun hayatını anlatan film diye lanse edilen ama bana göre o muhteşem hayatı acayip şekilde ıskalayan Yağmur-
Kıyamet Çiçeği filmiyle ilgili yorumumu dün bu sütunlarda sizlerle paylaşmıştım. Filmde beni en çok rahatsız eden olayı ise bugüne sakladım. Zira bir film eleştirisinin içinde kaybedilemeyecek kadar önemliydi.
Film, baştan sona küfür kıyamet... Hem de ne küfürler... Bu haliyle film; Kazım Koyuncu'nun o naif, o duygusal yapısı ve her biri kilim özeniyle dokunmuş şarkılarıyla taban tabana zıt bir yapı oluşturuyor. Evet, filmin temel öykülerinden birinde fanatik futbol taraftarı anlatılıyor olabilir. Eh, onlardan da 'Ayşe Egesoy Türkçe'si' beklemiyoruz zaten. Ama bu işin de bir ölçüsü olmalı değil mi?
Son zamanlarda filmleri gerçekçi kılmanın tek yöntemi olarak görülen 'küfre sarılmayı' şiddetle reddediyorum.