Özgecan'ın babasının sözleri, bir 'nişanlık anıtı' gibi dikiliverdi yüreklerimize.
En acılı gününde, "Artık kimse bir diğeri için konuşmasın.
Herkes nefsi ile konuşsun.
Kızımı öldürenlere de işkence edilmesin.
Hukuk karşısında cezalarını çeksinler. Allah onların analarına babalarına da yardım etsin" dedi bilgelerin bilgesi baba... Hem de herkesin 'Kana kan, intikam...
Asalım mı, yoksa bir yerlerini mi keselim?' diye şiddetten bir başka şiddet üretmeye çalıştığı şu toz duman içinde; metanet, tevekkül ve sağduyu dersi verdi.
Bu sözlerin ardından Özgecan'ın ölümüne bir kat fazla üzüldüm.
Çünkü böyle bir annebabanın yetiştirdiği kıza ve onun gelecekte doğuracağı evlatlara bu dünyanın öyle çok ihtiyacı vardı ki...