Haberlerde kaçırdıysanız, sosyal medyada rastlamışsınızdır mutlaka... Bursa'daki bir işitme engelliler okulunda kadın öğretmen (ona 'öğretmen' dediğim için tüm gerçek öğretmenlerin affına sığınıyorum) ayağa kaldırdığı öğrencisinin suratına iki tokat atıyor.
Hızını alamayıp arka sırada oturan bir başkasına da sille tokat girişiyor. Ağzında hep aynı cümle: "Ben sizin arkadaşınız değilim. Ben sizin öğretmeninizim..."
Ah keşke arkadaşları olmayı bir deneseydiniz hocam!
Belki o zaman 16-17 yaşındaki işitme engelli bir genci sadece gülümsediği için arkadaşları önünde tokatlamanın, o işaret diliyle 'Özür dilerim öğretmenim' demeye çalışırken, dövmeye devam etmenin ne hissettirdiğini anlardınız.
Bir de, işitme bozukluklarının önemli bir bölümünün çocukluk döneminde aile içi şiddetten kaynaklandığını, o sınıftaki bazı öğrencilerin 'ana-babaları kulaklarının tozuna vurduğu' için işitemediklerini ve ömür boyu bu travma ile yaşamak zorunda kaldıklarını bilseydiniz be hocam!