Sezon başında, Kültür Bakanlığı 72 sinema filminin çekildiğini açıklamıştı. Türk Sineması için umut muydu bu? Bir bakıma evet, bir bakıma hayır... İyiydi, sektörde hareket oluyordu; kameramanından ışıkçısına, set işçisinden ulaştırma görevlisine kadar geniş bir yelpazede insanlar ekmek parası kazanıyordu. Öte yandan, olumsuzdu çünkü bütün bu filmlerin sinema salonu bulma şansı yoktu ya da gösterimleri bir haftayla ve üç-beş salonla sınırlıydı. Ve tabii, çalakalem çekilen filmlerin Türk Sineması'nı ileri götürmek bir yana, geri çekeceğini ve izleyiciyi sinemadan uzaklaştıracağını düşününler de vardı. Sezon başında kopartılan bu büyük yaygaradan geriye ne kaldı peki? Tabii ki iyi filmler vardı ama en büyük sürprizi 'Nefes' filmi yaptı. Hem de hiç reklamsız... Onun dışında akılda kalanlar ve üzerinde konuştuğumuz filmlerin sayısı ise bir elin parmaklarını geçmez. Bu arada 72 filmin 2/3'lük bölümünün vizyona girdiğini de belirtelim. Geriye neler kaldı peki? Benim merakla beklediğim iki film var. Biri Zülfü Livaneli'nin 'Veda'sı... Atatürk'ü en yakın arkadaşı Salih Bozok'un gözünden anlatan bir film. Dev bütçeli ve müthiş görsel sahneler içeriyor. Diğeri ise Demet Akbağ ile Ata Demirer'li 'Eyvah Eyvah'. (Bu yıl en çok güldürmesi beklenen film!) Bu kış herkes gülmeyi bekledi. Yılmaz Erdoğan ve Engin Günaydın beklentilerin aksine filmler yaptılar, dolayısıyla güldüremediler. Keza 'Yahşi Batı' da öyle... Ama Ata Demirer güldürür diyorum... Bu arada Demet Akbağ'ın şarkıcı Firuzan tiplemesi süper olmuş.
