Amerika'da gayrimenkul sektöründe faaliyet gösteren işadamı Emir Bahadır'ın, 67. Kızılhaç Balosu'nda çekilmiş fotoğrafını görünce, kendisinin Instagram sayfasına girdim. Hesabında isminin önüne gelen lord unvanını görünce şaşırıp kaldım! Hemen Emir'e mesaj attım; 'Nedir bu lord unvanı kuzum?' diye. İrlanda ve İngiltere'de, bir lord veya lady'den toprak satın alıyorsun. Sonra geçmişin bir güzel araştırılıyor. Devletten onay çıkınca da lordluk belgelerini ve tapunu alıyorsun. 'Bu kadar kolay mı?' diye şaşırıp biraz daha araştırdım. Deniz Seki ve Alex de Souza gibi isimlerin de lord ve lady unvanı varmış. Bu unvanlar; sevgilisine/eşine sıra dışı bir hediye vermek isteyenlerin de tercihiymiş. Lord veya lady unvanına sahip olmak için Türkiye'den başvuran binlerce insan olduğunu da duydum. Bu unvanlar; başta Birleşik Krallık olmak üzere tüm Avrupa Birliği ülkelerindeki başvurularda ayrıcalık sağlıyormuş. O zaman biz de birer lord mu olsak, ne dersiniz?
ESKİDEN BİRİNİ BEKLEMEK NE KADAR ZORDU!
Dakik olma konusunda takıntılıyım. Randevularıma hep zamanında giderim ama hep de bekletilirim! Eskiden en büyük sorun, bekletilmekti benim için. O vakit nasıl geçecek?.. Ne zaman ki akıllı telefonlarımızla uygulamalar dünyasının içine düştük, bekleme işi de kolaylaştı. Şimdi Instagram veya Twitter'da takılırken, gazeteleri online olarak okurken zaman akıveriyor. Akıllı telefonlardan önce neler oluyordu, bir hatırlayalım:
Etraftaki insanları süzüp kılık kıyafetlerine puan verirdik. Yediklerini, içtiklerini dikizler, kafamızda onlarca senaryo yazardık.
Mekandaki kişilerin konuşmalarına kulak kabartıp hayatlarının içine dalardık.
Sürekli saate bakıp gözlerimizi devirirdik. Parmaklarımızla ritim tutar, gelip geçene boş ve manasız gülücükler saçardık.
Yakındaki mağazalara girer, boş yere alışveriş yapardık. Restorandaysak, aç karnına çay-kahve içerdik. Sonra da kendi kendimizle konuşmaya başlardık. Yaşasın bugün, yaşasın dijital çağ!
MEKAN DEDİKODUSU YAPALIM MI?
İstanbul mekanlarının dedikodu kazanı kaynamaya başladı. Taksim'de bir süredir kepenkleri kapalı olan Flamingo için 'Ne olacak şimdi o güzelim mekan? Kapandı mı?' diye söylentiler dolanıyordu. Meğer mekan yenileniyormuş ve Ağustos ortasında bir partiyle yeniden kapılarını açacakmış. Sağlıklı yemekleri mönüsüne ekleyen Flamingo, bu kez öğle yemeklerinde daha iddialı olacakmış. Bir diğer mekan dedikodusu da Ortaköy'deki ünlü Japon restoranı Zuma'dan. Yüksek kira gideri nedeniyle adres değiştirecek olan Zuma, İstinye Park'a taşınacak. Burada eski popülaritesini devam ettirir mi, tartışılır. Ne de olsa Zuma demek; Boğaz demek, yan komşusu Anjelique'de eğlenmeden önce, keyifli bir akşam yemeği demek. Zuma'nın yerine ise Cipriani açılacakmış.
Uçuş öncesi ve sonrası...
Birçok kişi, Onur Air'in ücretli koltuk seçimi uygulamasını eleştiriyor ama ben severek kullanıyorum. Online check-in yaparken, sizin için ücretsiz seçilen koltuğa ya da dilerseniz geniş koltuklara, çıkış kapılarına veya en ön sıraya, 5-20 lira arası fark ödeyerek oturabilirsiniz. Business Class'ın olmadığı bir uçuşta, küçük bir farkla kendi konforuma sahip oldum. Bundan iyisi can sağlığı...
Milas-Bodrum Havalimanı İç Hatlar Terminali'nde vakit geçirmemiştim. Gördüm ki TAV buraya da el atmış ve TAV Passport Card sahiplerine özel geçiş ve sıra beklemeden işlem yapma imkanı sağlamış. Beş dakikada tüm işlemler tamam! Zamanla yarışan ve kalabalıktan bunalanlar için büyük kolaylık.
Bodrum'daki partilerde en çok dikkatimi çeken; 1980 jenerasyonunun loca sevdası. 'Locan yoksa gelmem abi!' diyen 30'lukların, neden dans etmekten, ortamdan mahrum kalmak istediğini anlamıyorum. Koltuklara yayılmadan eğlenilmiyor mu? 90 kuşağında böyle bir sevda yok. Onlar için müzik olsun, keyifleri gıcır olsun yeter. Bence locadan emekli olma zamanı geldi artık.
